სანამ ამ მუხლის განმარტებაზე და მის მნიშვნელობაზე ვისაუბრებთ, ჯერ დავადგინოთ რამდენდან აკურატულად არის თარგმანი შესრულებული ქართულ ენაზე. ამისათვის ჯერ შევხედოთ ებრაულ ენაზე არსებულ ვარიანტს, შემდეგ ებრაული ბიბლიის უძველეს თარგმანებს: ბერძნულ, არამეულ და ლათინურ ენებზე, ხოლო შემდეგ ხელმისაწვდომ თარგმანებს ინგლისურ და რუსულ ენებზე. ამ მიმოხილვის ბოლოს გავაკეთებთ დასკვნას რამდენად ზუსტია ქართული თარგმანი. შემდეგ მოკლედ ჩამოვაყალიბებთ თუ როგორ ესმით ეს მუხლი პროტესტანტებს და რის საფუძველზე და ბოლოს დასმულ კითხვასაც გავცემთ პასუხს თუ რატომ არის უსაფუძვლო მართლმადიდებელი ქრისტიანის მიერ ამ მუხლის გამოყენება წმიდათა რელიქვიების გამოყენების

 

I. სხვდასხვა ვარიანტების მიმოხილვა

1. ებრაული ბიბლია 
1.1. ვესმინსტერის ლენინგრადის კოდექსი, WLC

וַאֲנִ֗י בְּרֹ֣ב חַ֭סְדְּךָ אָב֣וֹא בֵיתֶ֑ךָ אֶשְׁתַּחֲוֶ֥ה אֶל־הֵֽיכַל־קָ֝דְשְׁךָ֗ בְּיִרְאָתֶֽךָ׃.

თარგმანი: ხოლო მე, შენი მრავალი მოწყალებით, შევალ შენს სახლსა, შენი წმიდა ტაძარის მიმართულებით მუხლს მოვიდრეკ (თაყვანისცემა) შენი მოშიშებით.

1.2. კოდექსი ალეპო
ואני–ברב חסדך אבוא ביתך אשתחוה אל-היכל-קדשך ביראתך

მოკლე ანალიზი:
ლენინგრადის კოდექსისგან მხოლოდ ის განსხვავებაა რომ გახმოვანებული არაა.
ამ ორივე ვარიანტში ყურადღება უნდა გაკეთდეს წინდებული אֶל – ის თარგმანზე რომელიც შეცდომით არის ნათარგმნი ქართულ ბიბლიაში, როგორც მცხეთურ ხელნაწერში ასევე 1989 წლის გამოცემაში. ამ ეტაპზე შევხედოთ თუ როგორ უნდა ითარგმნოს ეს წინდებული. The Hebrew and English Lexicon (BDB) – denoting motion to or direction towards. ანუ გამოხატავს მოქმედებას ან მიმართულებას რაიმეს ან ვინმესკენ. ლექსიკონში განხილულია ძალიან ბევრი მაგალითი, რომელთა აქ ჩამოთვლა შეუძლებელია. მაგრამ ამ მაგალითებში არ არსებობს არცერთი მაგალითი, რომ ეს წინდებული წინ უძღვოდეს თაყვანისცემის ობიექტს.

2. ძველი აღთქმის უძველესი თარგმანები

2.1. სეპტუაგინტა LXX

ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου.

თარგმანი: მაგრამ მე შემოვალ შენს სახლში შენი წყალობის სიმრავლით: მუხლს მოვიდრეკ (თაყვანისცემა) შენი მოშიშებით შენი წმიდა ტაძრის მიმართულებით.

მოკლე ანალიზი: 
ბერძნული წინდებული πρὸς – Greek English Lexicon- ში ძალიან ბევრი მნიშვნელობა აქვს, ისევე როგორც ყველა დანრჩენ წინდებულს ბერძნულ ენაში. უფრო საინტერესოა ზმნა προσκυνήσω – თაყვანს ვცემ, მიწაზე განვერთხობი, მუხლს მოვიდრეკ. ესეც ძალიან საინტერესო ზმნაა, და ბევრის ტქმა შეიძლება. აქ კი იმით შემოვიფარგლოთ რომ ამ ზმნას მოსდევს ბრალდებითი ბრუნვა (accusative) წინდებულის გარეშე. ანუ საუბარი რომ იყოს პირდაპირ ტაძრის თაყვანისცემაზე და არა ტაძრის მიმართულებით თაყვანისცემაზე, მაშინ წინდებული πρὸς – არ უნდა იყოს. რადგან არის, ესე იგი თაყვანისცემა რაიმეს მიმართულებით.

2.2. არამეული თარგმანი

თარგმანი დახლოვებით ასეთია:

და მე შევალ შენს სახლში შენი წყალობის (სიკეთის) სიმრავლით და მე მუხლს მოვიდრეკ შენი სიწმიდის ტაძარში.

მოკლე ანალიზი: 
არამეული თარგმანი იძლევა ცოტა განსხვავებულ ვარიანტს, რადგან საუბრობს ტაძარში თაყვანისცემაზე და არა ტაძრის მიმართულებით. ზოგიერთი ინგლისური და მათ შორის ქართული და რუსული ვარიანტიც ასეთ თარგმანს იძლევა. თუმცა როგორც ეს ნათლად ჩანს, არამეული თარგმანი არ იძლევა იმ ვარიანტს, რომლის მიხედვითაც დავითი თავად ტაძარს სცემდა თაყვანს.

2.3. ვულგატა
ego autem in multitudine misericordiæ tuæ. Introibo in domum tuam: adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.

თარგმანი: მაგრამ მე შენი წყალობის სიმრავლით, შევალ შენს სახლში, მუხლს მოვიდრეკ (იგულისხმება თაყვანისცემა) შენი ტაძრის მიმართულებით, შენი მოშიშობით.

მოკლე ანალიზი: 
როგორც ჩანს, ლათინური ვულგატაც არ გამოდგება ამ მუხლის ტაძრის თაყვანისცემის პრაქტიკის გასამართლებლად.

3. ეხლა გადავხედოთ ინგლისურ ვარიანტებს. სულ 19 სხვადასხვა ვარიანტი მიმოვიხილეთ, მათ შორის თითქმის ყველა მიღებული ვარიანტია:

3.1 New International Version (NIV)
But I, by your great love, can come into your house; in reverence I bow down toward your holy temple.

3.2. New Living Translation (NLT)
Because of your unfailing love, I can enter your house; I will worship at your Temple with deepest awe.

3.3. English Standard Version (ESV)
But I, through the abundance of your steadfast love, will enter your house. I will bow down toward your holy temple in the fear of you.

3.4. New American Standard Bible (NASB)
But as for me, by Your abundant lovingkindness I will enter Your house, At Your holy temple I will bow in reverence for You.

3.5. King James Bible (KJ)
But as for me, I will come into thy house in the multitude of thy mercy: and in thy fear will I worship toward thy holy temple.

3.6. Holman Christian Standard Bible
But I enter Your house by the abundance of Your faithful love; I bow down toward Your holy temple in reverential awe of You.

3.7. International Standard Version
But I, because of the abundance of your gracious love, may come into your house. In awe of you, I will worship in your holy Temple.

3.8. NET Bible
But as for me, because of your great faithfulness I will enter your house; I will bow down toward your holy temple as I worship you.

3.9. GOD'S WORD® Translation
But I will enter your house because of your great mercy. Out of reverence for you, I will bow toward your holy temple.

3.10. Jubilee Bible 2000
But as for me, I will come into thy house in the multitude of thy mercy: and in thy fear I will worship toward thy holy temple.

3.11. King James 2000 Bible
But as for me, I will come into your house in the multitude of your mercy: and in your fear will I worship toward your holy temple.

3.12. American King James Version
But as for me, I will come into your house in the multitude of your mercy: and in your fear will I worship toward your holy temple.

3.13. American Standard Version (ASV
But as for me, in the abundance of thy lovingkindness will I come into thy house: In thy fear will I worship toward thy holy temple.

3.14. Douay-Rheims Bible
But as for me in the multitude of thy mercy, I will come into thy house; I will worship towards thy holy temple, in thy fear.

3.15. Darby Bible Translation
But as for me, in the greatness of thy loving-kindness will I enter thy house; I will bow down toward the temple of thy holiness in thy fear.

3.16. English Revised Version
But as for me, in the multitude of thy lovingkindness will I come into thy house: in thy fear will I worship toward thy holy temple.

3.17. Webster's Bible Translation
But as for me, I will come into thy house in the multitude of thy mercy: and in thy fear will I worship towards thy holy temple.

3.18. World English Bible
But as for me, in the abundance of your loving kindness I will come into your house. I will bow toward your holy temple in reverence of you.

3.19. Young's Literal Translation
And I, in the abundance of Thy kindness, I enter Thy house, I bow myself toward Thy holy temple in Thy fear.

ჩამოთვლილი ინგლისური თარგმანების მოკლე ანალიზი:
როგორც ჩანს, 19-დან 16 ვარიანტი იძლევა ვარიანტს: შენი ტაძრის მიმართულებით ხოლო 3 – შენს ტაძარში. არცერთი ინგლისური თარგმანი არ იძლევა იგივე თარგმანს რომელიც ქართულ ბიბლიაში არის მოცემული.

4. რუსული თარგმანები

4.1. რუსული სინოდალური თარგმანი (RUSV)

А я, по множеству милости Твоей, войду в дом Твой, поклонюсь святому храму Твоему в страхе Твоем

4.2. ახალი რუსული თარგმანი (NRT). ეს არის საერთაშორისო ბიბლიის საზოგადოების მიერ შესრულებული თარგმანი

Но я, по великой милости Твоей, войду в дом Твой,поклонюсь в святом храме Твоем в страхе перед Тобой.

4.3. თანამედროვე თარგმანი რუსულ ენაზე

Но я же, по великой милости Твоей, войду в Твой дом и храму Твоему с благоговением поклонюсь, Господь.
 

რუსული თარგმანების მოკლე ანალიზი:
 

(NRT) არის საერთაშორისო ბიბლიის საზოგადოების მიერ შესრულებული თარგმანი, ხოლო დანარჩენი ორი რუსული მართლმადიდებლური ეკლესიის პატრონაჟით. ამით ყველაფერი ნათქვამია თუ რა მიზეზით არის განპირობებული განსხვავება.

მიმოხილვის საერთოდ დასკვნა:

დაწყებული ებრაული ბიბლიიდან, გაგრძელებული უძველესი თარგანებით, შემდეგ ინგლისური და რუსული თარგმანების მიმოხილვით გაგრძელებული, შეუძლებელია ქართული თარგმანის სიზუსტეზე საუბარი. მხოლოდ 2 რუსული თარგმანი იძლევა იგივე ვარიანტს რომელიც ქართულ ბიბლიაშია მოცემული. არც ორი ებრაული ვარიანტი და არც ძველი და ახალი თარგმანები არ იძლევა მსგავს ვარიანტს.
 

II. ამ მუხლის საფუძველზე რელიქვიების და ტაძრის თაყვანისცემა?
 

ახლა გავცეთ კონკრეტული პასუხი კონკრეტულად დასმულ კითხვას. რატომ უარყოფენ პროტესტანტები რელიქვიებს, და კონკრეტულად ფსალმუნი 5:7-ის საფუძველზე?

პასუხი:

პასუხი რამდენიმე პუნქტისგან შედგება:

1. აქ მოცემულია ორი ებრაული ტექსტი და შემდეგ სამი უძველესი თარგმანი: ბერძნული, არამეული და ლათინური. გარდა ამისა ინგლისურ ენაზე ცნობილი თითქმის ყველა პოპულარული ვერსია. ყველა თითქმის ერთსულოვნად იძლევა ვერსიას: შენი ტაძრის მიმართულებით ან შენს ტაძარში. ებრაული წინდებული אֶל – რომლის თარგმანიც არის ქართულში შეცდომით და ძალიან არაზუსტად, თითქოს თავად ტაძარია თაყვანისცემის ობიექტი. ასეა რუსულ სინოდალურ თარგმანშიც. ეს წინდებული უნდა ითარგმნოს როგორც მოქმედებას რაიმეს ან ვინმეს მიმართულებით, არამც და არამც თავად ტაყვანისცემის ობიექტის აღსანიშნავად. პროტესტანტები უარყოფენ რელიქვიებს იმის გამო, რომ ეს მუხლი საუბრობს ტაძრის მიმართულებით (ან უკიდურეს შემთხვევაში ტაძარში) თაყვანისცემაზე და არავითარ შემთხვევაში ტაძრის თაყვანისცემაზე.
 

2. არსებობდა თუ არა იუდეველებში ასეთუ პრაქტიკა: ტაძრის მიმართულებით თაყვანისცემა? ეს ხომ ცნობილია ფაქტია რომ იუდეველები (სხვათა შორის მუსლიმებიც დასაწყისში) სახით ტაძრის ან იერუსალიმის მიმართულებით ლოცულობდნენ, მაგ. დანიელი 6:10. ამას იმ მარტივი მიზეზის გამო აკეთებდნენ რომ სწორედ უფალმა განაცხადა რომ სწორედ ეს იქნება ადგილი სადაც საკუთარ ხალხში დამკვიდრდება. ერთი დეტალი: ტაძარი ამ დროს არ იყო აშენებული ჯერ. დავითი საუბრობს მოსეს კარავზე, რომელიც ამ დროს ტაძრის ფუნქციას ასრულებდა. გავიხსენოთ მოსე და მის მიერ უდაბნოში, უფლის ბრძანებით აგებული კარავი. დაბანაკებისას იგი ისრაელის შტოებს ისე განალაგებდა, რომ კარავი ყოფილიყო ცენტრში (რიცხვნი 2). როგორც საერო კაცს, დავითს არ ჰქონდა ტაძარში (ანუ კარავში) შესვლის უფლება, ამის უფლება მხოლოდ მღვდელმთავარს ქონდა. დავითი, ისევე როგორც სხვა იუდეველები, ლოცულობდა სახით იმ ადგილის მიმართულებით სადაც უფლის თანდასწრება ეგულებოდათ. და არანაირი საფუძველია იმ დასკვნისათვის, რომ დავითი შენობას სცემდა თაყვანს.
 

რა ლოგიკით უარყოფენ პროტესტანტებიო წმიდა რელიქვიებს? ამის არაერთი მიზეზია. აქ კი პასუხი გავეცით კონკრეტულ არგუმენტს, კონკრეტულად ფსალმუნი 5:7-ის (ზოგგან 5:8) მოყვანას რელიქვიების გამოყენების გასამართლებლად. ეს მუხლი აღწერს იუდეველთა ლოცვის მიმართულებას: სახით ტაძრისა ან იერუსალიმისაკენ. რამდენად არის სავალდებულო ახალი აღთქმის ქრისტიანისთვის ასე ლოცვა, ეს სხვა საკითხია. მაგრამ წმიდა წერილის ეს ადგილი არავითარ შემთხვევაში არ საუბრობს ტაძრის (ან რელიქვიების) თაყვანისცემაზე. ქართული თარგმანი არის შეცდომით და შესასწორებელია. ლოგიკა გასაგებია.

 

 

 

ისევ წელიწადის ეს დროა. დეკემბერი მოვიდა და მასთან ერთად შობის მთელი მხიარულებაც. მაგრამ, რა არის შობის ნამდვილი მნიშვნელობა?  ნაძვის ხის ქვეშ დაწყობილი საჩუქრები, სინათლე ფანჯრებში,  მისალოცი ბარათები, საახალწლო სუფრა ოჯახთან ერთდ, თოვლი ქუჩაში და ოთახში დაკიდებული წინდები, თუ შეძახილები „ქრისტე აღსდგა!“, რომლებიც ქუჩაში გვესმის??  არის კი ეს ნამდვილი შობა?

უამრავი ადამიანისთვის შობა დარდის და წუხილის დროა, რადგან არ აქვთ შვილებისთვის, მეგობრებისთვის და ოჯახისწევრებისთვის საჩუქრის საყიდელი ფული.  ზოგი კი იმის გამოა მოწყენილი რომ საყვარელი ადამიანს არ შეუძლია სახლში ყოფნა უამრავი სხვადასხვა მიზეზის გამო.  საახალწლო ინდაური ზოგისთვი შეიძლება უბრალოდ ოცნება იყოს და არა რეალობა.

თუმცა შობა ნამდვილად არის უდიდესი მხიარულების დრო. ეს არის დრო როდესაც ღმერთმა აჩვენა ჩვნედამი უსაზღვრო სიყვარული. ეს შეიძლბე იყოს განკურნებისა და განახლების დრო. შობას ავღნიშნავთ, რადგან იესო დაიბადა, ღმერთმა გამოგვიგზავნა საკუთარი შვილი და მისმა დაბადებამ მსოფლიოს უდიდესი სიხარული მოუტანა.  წინასწარმეტყველები და ანგელოზები ყველა იზიარებდა ამ უდიდესი დღესასწაულის სიხარულს. მათ იცოდნენ, რომ იესო არ იყო ჩვეულებრივი ბავშვი.  წინასწარმეთყველებმა მისი დაბადება ასობით წლით ადრე იწინასწარმეტყველეს. ვარსკვლავი გაჩერდა ზუსტად ბეთლემის თავზე, რათა ეცნობებინა ქრისტეს დაბადების ადგილი მათთვის, ვინც  მასე ეძებდა.
 

ლუკას 2:4,19 ამბობს:

„იოსებიც ავიდა გალილეიდან, ნაზარეთის ქალაქიდან, იუდეაში, დავითის ქალაქში, რომელსაც ბეთლემი ეწოდება, რადგან დავითის სახლისა და ტომისი იყო იგი. რათა ჩაწერილიყო მარიამთან თავის დანიშნულთან ერთად, რომელიც ორსულად იყო. მათი იქ ყოფნისას დაუდგა მარიამს მშობიარობის დღეები. და შვა ძე, თავისი პირმშო, შეახვია და მიაწვინა ბაგაში, რადგან ადგილი არ იყო მათთვის სასტუმროში. მწყემსები იყვნენ მინდვრად იმ მხარეში. ღამით თავიანთ სამწყსოს დარაჯობდნენ. და უფლის ანგელოზი წარუდგა მათ, უფლის დიდება გამოუბრწყინდათ და დიდი შიშით შეშინდნენ. უთხრა მათ ანგელოზმა: „ნუ გეშინით, აჰა, დიდ სიხარულს გახარებთ, რომელიც მთელი ხალხისთვის იქნება: ვინაიდან მაცხოვარი, რომელიც არის ქრისტე უფალი, ისვა თქვენთის დღეს დავითის ქალაქში. ეს იქნება ნიშანი თქვენთვის: იყოვით ყრმას შეხვეულს და ბაგაში მწოლარეს“ . და უეცრად დიდძალი ციური ლასქარი გაჩნდა ანგელოზთან ერთად, ღმერთს აქებდნენ და ამბობდნენ: „დიდება მაღალთ შინა ღმერთს და მშვიდობა დედამიწაზე ღმერთისთვის სათნო ადამიანებს!“ ანგელოზები ზეცად რომ ამაღლდნენ უთხრეს მწყემსებმა ერთმანეთს: „წავიდეთ ბეთლემესი და ვნახოთ რაც მოხდა, როგორც გვაუწყა უფალმა“. სასწრაფოდ მივიდნენ და ნახეს მარიამი, იოსები და ბაგაში მწოლარე ყრმა. ნახვისთანავე აუწყეს იმ საიტყვაზე, რომელიც ეთქვათ მათ ამ ყრმაზე. ვინაიდან ისმენდა, ყველას უკვირდა მწყემსების ნაამბობი, მარიამმა კი ყოველი სიტყვა ჩაიმარხა და ფიქრობდა მათზე თავის გულში.“
 

რატომ მოვიდა ის? რატომ გამოგზავნა ღმერთმა საკუთარი შვილი ამ ბოროტ და სასტიკ სამყაროში?  ღმერთმა ის ჩვენ გამოგვიგზავნა(იოან.3:16), რადგან, ერთ დღეს ის გაიზრდებოდა და ისტორიაში ყველაზე მნიშვნელოვანი პიროვნება გახდებოდა. მისი ისტორია არის ჭეშმარიტების, სიყვარულის და იმედის ისტორია. მან ყველა ჩვენგანს გადარჩენა მოგვიტანა.  ქრისტეს გარეშე ჩვენ ყველა დავიღუპებოდით ჩვენი ცოდვების გამო.

ქრისტემ გადაიხადა საფასური ყველა ცუდი საქმისთვის რაც კი ჩვენ ჩაგვიდენია.  ბიბლია ამბობს , რომ ყველას გვაქვს ცოდვა. ადამისგან და ევასგან ცოდვილი ბუნება მემკვიდრეობით მივიღეთ. და ამ ცოდვილი ბუნების მოსაშორებლად ერთადერთი გზა ქრისტეა.  იესო ჯვარზე ეწამა ყველა ჩვენი ცოდვისთვის. ჩვენ შეგვიძლია ვთხოვოთ მას  მოვიდეს ჩვენს გულებში და გვაპატიოს. მაშინ ჩვენ გავიწმიდებით ცოდვებისგან.  ჩენ უნდა ვიცოდეთ, რომ  სამოთხე არის ადგილი სადაც ჩვენ შეგვიძლია წასვლა, როდესაც ეს ცხოვრება დასრულდება.

„თუ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, მაშინ ის, ერთგული და მართალი მოგვიტოვებს ცოდვებს და გაგვწმენდს ყოველგვარი უმართლოებისგან“. იოანე 1:9

ჩვენ შეგვიძლია შობას ბედნიერები ვიყოთ.  მნიშვნელობა არ აქვს რა ხდება,  ჩენ უნდა ვიცოდეთ, რომ მისი შვილები ვართ და ერთ დღეს სამოთხე გახდება ჩვენი სახლი.

ამ წელს შობას სხვაგვარად შეხედე, ეს არის წელი როდესაც შეგიძლია მოუხმო ქრისტეს საკუთარ გულში.  მაშინ ნამდვილად იტყვი „გილოცავ შობას“, სიხარულს და ბედნიერებას რომელსაც მიიღებ, მთელი წლები გაგყვება, რადგან გაიცნობე ღმერთს.

იესო ქრისტე არის მიზეზი ამ დღეს რომ ბედნიერი იყო, იმხიარულე!

სახარების რწმენის ეკლესია გილოცავთ შობის ბრწყინვალე დღესასწაულს! დაე ღმერთის მადლი და წყალობა არ მოგკლებოდეთ თქვენ და თქვენს ოჯახებს! 

სტატია მოამზადა: მარიამ კახნიაშვილმა

ალბათ დაუჯერებელია, რომ ლუკას მე-17 თავში იესო ათ კეთროვანს ერთდროულად კურნავს, ის უბრალოდ ეუბნება მათ: “წადით და მღვდლებს ეჩვენეთ.“  ხოლო როგორც კი წავლენ, მათი კანი განახლდება.

უფალი არასდროს ყოფილა დაინტერესებული პატივის და დიდების მოხვეჭით. ერთადერთი რამ, რაც მისთვის დაუჯერებელი აღმოჩნდა ეს იყო ყოფილი კეთროვნებისგან მადლიერების ნაკლებობა. დიდი სასწაულის შემდეგ, მათგან მხოლოდ ერთი მიბრუნდა იესოსთან მადლობის სათქმელად.

მხოლოდ ერთი.

როგორც ბიბლია ამბობს: „როცა ნახა რომ განიკურნა, მობრუნდა და მაღალი ხმით განადიდებდა ღმერთს. პირქვე დაემხო იესოს ფერხთით და მადლობდა მას. ის კაცი სამარიელი იყო.“ (ლუკა 17:15-16)

იესოს გაუკვირდა და ჰკითხა: „ნუთუ ათივენი არ განიწმიდნენ? ცხრანი სადღა არიან?

არავინ აღმოჩნდა, რომ მობრუნებულიყო ღმერთის სადიდებლად გარდა ამ უცხოტომელისა?“

სამწუხარო შედეგი იყო ის, რომ  90% -მა დაკარგა მეორე, უფრო მნიშვნელოვანი საჩუქარი, რომელსაც იესო უმზადებდა მათ.  ის მარტოხელა, მადლიერ სამარიტელს ეუბნება: „ადექი და წადი! შენმა რწმენამ გიხსნა!“ აქ არსებითად მნიშვნელოვანია ის, რომ კეთროვანმა მიიღო სხეულთან ერთად, სულიერი განახახლებაც.
 

მადლიერება გასცემს და იღებს.

წმინდა წერილი არ გველაპარაკება იმის შესახებ, თუ რატომ არ გამოხატეს მადლიერება ღმერთის მიმართ დანარჩენმა კეთროვნებმა. მიუხედავად ამისა, ნათელია, რომ სამარიტელის მადლიერი გული მზად იყო მიეღო მეტი. დღესაც ასეა ჩვენთვის: მადლიერება , რომელსაც ვუძღვნით უფალს ზრდის მის მოქმედებას ჩვენში.
 

როგორ?

ეს არის თეოლოგიური თანმიმდევრობა, რომ უპირველეს ყოვლისა გავიაზროთ: მადლიერება ბადებს თავმდაბლობას, თავმდაბლობა კი უფლის მადლს.

მოდით დავიწყოთ მადლიერებიდან. მადლიერებას შეიძლება ვუწოდოთ სულიერი დისციპლინის „ჭიშკარი“. როგორც ფსალმუნის 99:4 გვეუბნება: „მადლიერებით შედით მის კარიბჭეში და ქებით – მის ეზოებში; მადლობდეთ მას და აკურთხეთ მისი სახელი.“ მადლიერებისას ჩვენ არამარტო ვმადლობთ ღმერთს რაიმე ნივთის, სურვილის ან საჭიროების  გამო, რომელიც ავსებს ჩვენს მოთხოვნილებათა სიას, არამედ მის გამოც.

მადლიერება იწვევს თავმდაბლობას, რადგან ღმერთი აკმაყოფილებს ჩვენს საჭიროებებს. თავმდაბლობა არის გულის მდგომარეობა, რომელიც აცნობიერებს , რომ ყველა ჩვენი კურთხევა არის მიღებული დაუმსახურებლად. ის გვასწავლის, თუ როგორ არ უნდა ვიყოთ სრულიად მოკლებულნი წმინდა ღმერთის წინაშე დგომას. ჩვენ უბრალოდ ვერ მივიღებთ უფლის სამეფოს, გადარჩენას, ან მის უპირობო სიყვარულს.

მართლაც, თავმდაბლობა არის სწორი მდგომარეობა ღმერთთან ურთიერთობის დროს. და ეს საშულებას აძლევს უფლის მადლს, ჩვენს ცხოვრებაში მოქმედების. როგორც იაკობის წერილი ამბობს: „ღმერთი ამპარტავნებს ეწინააღმდეგება, თავმდაბლებს კი მადლს ანიჭებს”. (4:6)

ღმერთის მადლისგან მოდის ღმერთის ძალა, მეტად სამადლობელო და საჭირო ძალა, რომელსაც ვიღებთ.

ამ თანმიმდევრული ბილიკის- მადლიერების, თავმდაბლობისა და მადლის, გავლა საშუალებას გვაძლევს ვეზიაროთ უფლის ძალასა და თანდასწრებას.

 

რა ხდება მაშინ როდესაც ვიტანჯებით?

მადლიერების გრძნობა ადვილად იბადება, მაშინ როდესაც მივიღებთ საოცნებო სამსახურს ან უბრალოდ წინ მივიწევთ კარიერაში. ამ დროს ადვილად ვიღებთ ხელს ღვთიურ გაგებაზე, მაშინაც კი, როცა ვიღებთ უბრალო გაფრთხილებას სიჩქარის გადაჭარბებისთვის. მაგრამ რა მოხდება, თუ ჩვენს გზას ავცდებით? ან, თუ ტრაგედია დატრიალდება?

 

ამის შემდეგ ისეც შეგვიძლია ვიყოთ მადლიერნი?

მართლაც, ცხოვრება ყოველთვის არ არის ტკბილი მდგომარეობებით სავსე ბუფეტი, სადაც შეგვიძლია ავირჩიოთ, თუ რომელი მათგანი გადმოვიღოთ თეფშზე. ხანდახან შეიძლება შეგვხვდეს ლიმნით სავსე თასიც.

საბედნიეროდ, ქრისტიანებს მადლიერება არ გვთხოვს „ლიმნის გადაქცევას ლიმონათად“- დაღი, რომელიც შეიძლება შეგვხვდეს დახმარების „ეფექტური“ საშუალების წიგნებში. მე ვერ წარმომიგენია ებრაელი ხალხი აშენებდეს ლიმონათის სადგომებს ნაცისტურ საკონცენტრაციო ბანაკებში ან მშობლები აწარმოებდნენ ლიმონათს შვილის დასაფლავებაზე.

ცხოვრებაში მომხდარი ტრაგედიები და სირთულეები შეიძლება იყოს უამრავი. მადლიერი გულის ქონა არ ნიშნავს უყურო ყველაფერს ნათელი მხრიდან ან ყველაფერი იყოს ცუდად. ჩვენი მადლიერება არ უნდა იყოს დაფუძნებული მდგომარეობებზე.

ეს დამოკიდებულია პიროვნებაზე.

ჩვენს ტკივილზე და ტანჯვაზე პასუხები უნდა ვეძიოთ ღმერთში და არა გარემოებებში. იესო მოვიდა არამარტო იმიტომ, რომ ეტანჯა ჩვენთვის, არამედ დატანჯულიყო ჩვენთან ერთად. ესაია წინასწარმეტყველი აღწერს იესოს: „მოძულებული იყო, კაცთაგან მიტოვებული, გატანჯული და სნეულებანაგემი. სახეს ვარიდებდით, შესაზიზღი იყო და არაფრად ვაგდებდით“. (53:3)

 

იესოს ესმის ჩვენი ტკივილი და თანაგვიგრძნობს.

საბოლოოდ, ჩვენი მადლიერება ზრდის რწმენას, რითაც ღმერთმა გამოგვისყიდა ყველა ცუდი სიტუაციისგან ამ და შემდგომ ცხოვრებაშიც. „მოსწმენდს ცრემლს მათი თვალებიდან და აღარ იქნება სიკვდილი; აღარ იქნება გლოვა, გოდება და ტკივილი, ვინაიდან გადაიარა უწინდელმა”. (გამოცხადება 21:4)

ადვილია დავკარგოთ ღმერთისგან გამომავალი კურთხევები მაშინ, როცა ტკივილი წაგვლეკავს. აგონიაში ყოფნის დროს შეიძლება ბევრჯერ შეირყას ჩვენი რწმენა. მიუხედავად ამისა, ღმერთს არასდროს მიაქვს უკან თავისი საჩუქარი. ეს ისეთი კარგია. მე რომ იესოს ადგილას ვყოფილიყავი, მეორე მხრივ, 9 იმედგაცრუებას ისევ კეთროვნებად ვაქცევდი.

ყოველივე ეს გვასწავლის იმას, რომ უნდა ვიყოთ მადლიერნი.

მაგრამ ეს იყო სიყვარული, რომ სამარიტელმა მიიღო მარადიული საჩუქარი. სიტყვა „მადლობა“ ყოველთვის მიგაღებისნებს კურთხევებს, რომელიც შეიძლება არ ჩანდეს. ჩვენ არ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ ღმერთი, უბრალოდ შეგვიძლია იმედით დაველოდოთ მის მადლს.

ყოველდღიურად ჩვენ გვეძლევა საშუალება ვუყუროთ მზის ჩასვლას, მივირთვათ სადილი მეგობართან, ან უბრალოდ დავიძინოთ კომფორტულ საწოლში- ეს გაუცნობიერებელი კურთხევებია. ყოველი დღე საგანძურია. და შენ რა შეუმჩნეველ საჩუქარს აღმოჩენ მადლიერები თვალებით დღეს?

თარგმანი: ნინი ჭანტურია

 

 

 

 

 

 

 

    თითოეულ ადამიანს გააჩნია სულიერი ძალაუფლება  სიტყვის მეშვეობით შექმნას ან გაანადგუროს. ამის გამო  ბიბლია სიტყვის სწორად გამოყენების შესახებ  ახსნა-განმარტებებს იძლევა.  „ყოველი ფუჭი სიტყვისთვის, რომელსაც იტყვიან ადამიანები  პასუხს აგებენ განკითხვის დღეს, რადგან შენი სიტყვებით გამართლდები და შენივე სიტყვებით იქნები მსჯავრდადადებული“ .  ბიბლია ამბობს, რომ ჩვენ  თითოეულ წარმოთქმულ სიტყვაზე  გვაკისრია პასუხისმგებლობა . „ვინც სიტყვით არ ცდება, სრულყოფილი ადამიანია,  მას შეუძლია ალაგმოს მთელი სხეულიც“.   

ჩვენი სხეულის, სულის ( ემოცია,განწყობა,ინტელექტი,ჯანმრთელობა,სურვილი ) მდგომარეობა  ჩვენ  სიტყვაზეა დამოკიდებული. ამ პრინციპს იყენებენ მედიცინაშიც (ფსიქოლოგია,ტრენინგი, ჰიპნოზი ). რთულ დროს ხალხი მტერთან შესახვედრად ფრონტზე მიდიოდა გულში კი ძალა და რწმენა ჰქონდათ, რომ ისინი აუცილებლად გაიმარჯვებდნენ. სიტყვაში იმალება დიადი ძალა.

    დამანგრეველ სიტყვის ძალას ჯადოქრები, სატანისტები და სხვა ბოროტი ძალის წარმომადგენლები იყენებენ. თუ ადამიანს წყევლის  სჯერა და ეშინია, წყევლა მის ცხოვრებაში  მოქმედებას იწყებს, ხოლო შიში და ნეგატიური რწმენა სატანას ძალას მატებს. ჩვენს წინააღმდეგ წარმოთქმული ნეგატიური სიტყვებისაგან მფარველი ძალა  იესო ქრისტესადმი  ნდობა და მორჩილებაა. „ისევე არ მოეწევა კაცს დაუმსახურებელი წყევლა, როგორც ბეღურის გაფრენა ან მერცხლის ნავარდი“. ღმერთი  ყოვლისშემძლე არის და რადგან მისი მფარველობის ქვეშ ვიმყოფებით, ესეიგი ღვთის შვილები ვართ და არაფრის  უნდა გვეშინოდეს.

  „რადგან,  ვისაც უყვარს სიცოცხლე და კეთილდღეობის ხილვა, შეიკავოს ენა ბოროტისგან და მისი ბაგეები ნუ იტყვიან მზაკვრულს“   მოციქული პეტრე  გვამცნობს, რომ ჩვენი  კეთილდღეობა ჩვენსავე  წარმოთქმულ სიტყვებზეა დამოკიდებული. როგორც კეთილ სიტყვას  სიხარულით სავსე დღეები, ასევე  ბოროტ სიტყვას -განსაცდელი მოაქვს. „წრფელთა კურთხევით მაღლდება ქალაქი, ბოროტეულთა პირით კი ინგრევა“ – წერს ბრძენი მეფე სოლომონი. ადამიანები,  რომლებიც გამოთქვამენ ხელისუფლების მიმართ უკმაყოფილებას, განიკითხავენ  ქვეყნის სათავეში მდგომთ, მათ ცხოვრებაში მოდის ზეწოლა, რომელმაც მათი ცხოვრება შესაძლოა დაანგრიოს.  ამიტომ მოსახლეობის ინტერესებში შედის  (პოზიტიური სიტყვები, კურთხევა ) ხელისუფლებისთვის ლოცვა, რათა ქვეყანა კი არ დაინგრეს, არამედ აყვავდეს.

როდესაც ჩვენზე უარყოფითად საუბრობენ  დისკომფორტს ვგრძნობთ, რადგან ამ უარყოფით  აურას ვეჯახებით. იესო მთაზე ქადაგების დროს ასწავლიდა თუ როგორ გავუმკლავდეთ ნეგატიურ ძალას: „გიყვარდეთ თქვენი მტრები,ილოცეთ თქვენი მაწყევრებისთვის,კეთილი უყავით თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის,ვინც გავიწროებთ და გდევნით“. ბოროტების დაძლევა  მხოლოდ სიკეთითაა შესაძლებელი.  როდესაც  ღმერთის პრინციპით ვმოქმედებთ,  ბოროტება ძალას კარგავს.  სიკეთეც და ბოროტებაც ბუმერანგივით უკანვე გვიბრუნდება.
„ორმოს გამთხრელი თვითონვე ჩავარდება შიგ, ქვა მისივე დამგორებელს გაჭყლეტს“. განსაკუთრებულ  შეშფოთებას  ყოველდღიურ ლექსიკაში უხამსი სიტყვების გამოყენება იწვევს, რადგან ისინი  ბოროტ ძალებთან პირდაპირ კავშირშია.
ბევრი უცენზურო  გამოთქმა  წარმათი ღმერთების, დემონების სახელებია.

     მთავარი  ის კი არ არის, როგორ ვიწყებთ ჩვენ ცხოვრებას,  არამედ როგორ გავაგრძელებთ   და  დავამთავრებთ მას.   ყურადღება მივაქციოთ რა გამოდის ჩვენი ბაგეებიდან  კურთხევა  თუ  წყევლა.  თითოეული სიტყვა ჩვენზე  და ჩვენს მომავალ თაობაზე  პირდაპირ მოქმედებს. დღეს საშუალება გვაქვს, რომ ღვთის წინაშე ჩადენილი ცოდვები ვაღიაროთ და  პატიება ვითხოვოთ. ბიბლია ამბობს: „ბაგით აღიარებენ გადასარჩენად“.  თუ გინდა, რომ  მისაბაძი მაგალითი იყო, მთელი გულითა და სულით წარმოთქვი შემდეგი ლოცვა: „ზეციურო მამა გთხოვ მაპატიე ყოველი არასწორი ქმედება,ფიქრი და სიტყვა,  რომელიც ჩავიდინე. მე მჯერა,   რომ შენი ძე იესო ქრისტე, გაეკრა გოლგოთის ჯვარზე ჩემი ცოდვებისთვის. ის მოკვდა, რათა მიმეღო ახალი და სამუდამო სიცოცხლე. ზეციერო მამა მე ვღებულობ შენს პატიებას და ძალას საბრძოლველად.  გთხოვ,  გადმოღვარე ჩემზე სულიწმინდის მადლი.  დამეხმარე ბაგის გაკონტროლებაში. ზეციერო მამა, მე გადავცემ  ჩემს ცხოვრებას შენს მოსიყვარულე და მზრუნველ  ხელს.  ამინ“.
                                                                                                                                             

                                                                                                                                             თარგმანი:  მარიამ  უზუნაშვილი
 

საუბარი რელიგიაზე: რა არის პროტესტანტობა? – პასტორი ვარლამ რამიშვილი

        ბიბლიის სამოცდაექვსი წიგნი (ოცდაცხრამეტი ძველი აღთქმის წიგნი და ოცდაშვიდი – ახალი აღთქმისა) კანონიკური ანუ წმინდა სულის მადლით დაბეჭდილი წიგნების ერთობლიობა,  ცნობილია წმინდა წერილის კანონის სახელით. ,,კანონი’’ წარმოდგება ბერძნული სიტყვისგან, რომელიც აღნიშნავს “წნელს" ან კიდევ “საზომ ჯოხს". იმას, რაც არის სწორხაზოვანი, ან რომელიც მიჩნეულია სტანდარტად. წმინდა წერილთან მიმართებაში სიტყვა კანონი ტექნიკურ მნიშვნელობას ატარებს.  ამ მხრივ, კანონიზირება აღნიშნავს პროცესს, რომელშიც ბიბლიის თითოეული წიგნი შეჯამებული იქნა ადრეული ეკლესიის მამების სტანდარტების მიხედვით და ერთად იქნა თავმოყრილი. ამგვარად, ადრეული ეკლესიის მამები წიგნთა ღირებულებას აღიარებდნენ, როგორც ღმერთის გამოცხადებას. ეს პროცესი გვეხმარება, რომ პასუხი გავცეთ შემდეგ შეკითხვებს:  პირველი; “რომელი წიგნები ეკუთვნის ბიბლიას?" და მეორე; “რამდენად უტყუარია ბიბლია, რომელიც დღეს გვაქვს?"

როგორ შეკრიბეს ძველი აღთქმის წიგნები

       ძველი აღთქმა ამჟამინდელ ბიბლიურ კოლექციად შეკრებილ იქნა ოთხ სტადიად. მოსემ ბიბლიის ხუთი წიგნი დაწერა, რომლებიც პენტატოიხის სახელითაა ცნობილი. ებრაელები მას რჯულს, ანუ თორას უწოდებდნენ. ქანაანის დაპყრობის დროს, დაახლოებით ქრისტეს შობამდე მეთოთხმეტე საუკუნეში, იესო ნავეს ძემ მოსეს წიგნები აბსოლუტურად ავტორიტეტულად აღიარა (იესო ნავეს ძე 1:7-8).

       ებრაული ეროვნული ისტორიისა და წინასწარმეტყველური წერილების ჩანაწერთა შეგროვება საუკუნეების მანძილზე გრძელდებოდა. წინასწარმეტყველები ორ ჯგუფად იყოფოდნენ: ადრეული და გვიანდელი.

       ადრეულ წინასწარმეტყველთა რიცხვში შედიოდა იესო ნავეს ძე, მსაჯულები, სამუელი და მეფეები. ალბათ შეამჩნიეთ, რომ ყველა ეს წიგნი ძირითადად ისტორიულია; თუმცა, მათ დამწერებს წინასწარმეტყველებს უწოდებდნენ. ტერმინი წინასწარმეტყველი, როგორც ამას ებრაელები იყენებდნენ, მხოლოდ იმ ადამიანს არ აღნიშნავდა, ვინც მოსალოდნელ ფაქტებზე წინასწარ საუბრობდა; მეტიც, ის ეწოდებოდა ნებისმიერ ადამიანს, ვინც ღმერთის წარმომადგენელი იყო ადამიანთა წინაშე. ქრისტეს შობამდე მეექვსე საუკუნეში ეს წიგნები შეაგროვეს და ავტორიტეტულად აღიარეს. ყველა გვიანდელი წინასწარმეტყველური წიგნები (ესაია, იერემია, ეზეკიელი და თორმეტი მცირე წინასწარმეტყველი) დაიწერა ქრისტეს შობამდე დაახლოებით მეცხრე და მეექვსე  საუკუნეებს შორის. ეს იყო ებრაელ წინასწარმეტყველთა ოქროს ხანა.     

        წერილები (ფსალმუნები, იგავები, ქებათა ქება) სხვადასხვა კატეგორიებს მიეკუთვნება. ეს წიგნები ლიტერატურული ფორმით განსხვავდებიან. მათმა თვითდამოწმებულმა ხასიათმა და აშკარა ღვთივსულიერებამ, თითოეულ მათგანს მიანიჭა ღვთაებრივი შთაგონების წმინდა ლიტერატურის რეპუტაცია. იოსები, (ჩვ.წ-ის) პირველი საუკუნის ებრაელი ისტორიკოსი და ჯარისკაცი ამბობს, რომ ეზრას ცხოვრების განმავლობაში (დაახლოებით ქრისტეს შობამდე მე-5 საუკუნეში), კანონთა კრებული უკვე არსებობდა. ებრაული თალმუდი, რომელიც დაახლოებით ჩვ.წ-ის 500 წელს შეიქმნა, მრავალ უძველეს ტრადიციას შეიცავს. ქრისტეს შობამდე 300 წელს ძველი აღთქმის ხელნაწერთა კანონმა უკვე საბოლოო სახე მიიღო. ჩვ.წ-ის პირველი საუკუნის განმავლობაში ძველი აღთქმის წიგნების უტყუარობის მრავალი დამამტკიცებელი საბუთი არსებობს. ჩვ.წ-ის 90 წელს იამნიას საეკლესიო კრებაზე ებრაული ძველი აღთქმის ხელნაწერთა კანონი, რომელიც უკვე მტკიცედ იყო ჩამოყალიბებული ებრაელ ხალხთა გონებაში, ფორმალურად აღიარეს. ამ პერიოდისთვის ტერმინმა წმინდა წერილები მიიღო მნიშვნელობა “ღვთივსულიერებით შთაგონებულ ნაწერთა ერთობლიობა".

ძველი აღთქმის წერილთა უტყუარობა

       თითქმის მთელი ძველი აღთქმა უძველეს ებრაულ ენაზე იყო დაწერილი. გადამწერის დავალება ის იყო, რომ ხელნაწერები უდიდესი სიფრთხილით გადაეწერათ. ებრაულ საზოგადოებაში გადამწერს დიდი პატივის სცემდნენ. ის ძალიან სერიოზულ პასუხისმგებლობას იღებდა, რადგან მან იცოდა, რომ რაც მას მიანდეს, ის ღმერთის სიტყვა იყო.

      1947 წელს, მკვდარი ზღვის მახლობლად, იერიხოს სამხრეთით, მოხეტიალე ბედუინთა მწყემსმა აღმოაჩინა კლდეში დამალული რამდენიმე ქილა. ზოგიერთ მათგანში  ებრაული ხელნაწერიები იყო. ძველი აღთქმის წიგნების ყველა ფრაგმენტი იქნა ნაპოვნი, გარდა ესთერის წიგნისა. უნდა აღინიშნოს, რომ აღმოჩენილი ტექსტის შედარებისას (მაგალითად, ესაიას წიგნი) უაღრესად ახლოსაა, მანმადე არსებულ, მასორეტიკულ ტექსტთან.1947 წლის აღმოჩენამ კარგი შესაძლებლობა მისცა სწავლულებს, ჩვენი თანამედროვე ბიბლიური ტექსტის განსაზღვრებისთვის.

      ძველი აღთქმის ტექსტის დამატებითი მოწმობა მოვიდა ალექსანდრიიდან, დაახლოებით ქრისტეს შობამდე 200 წელს, სეპტუაგინტის სახით, რაც ბერძნულად ძველ აღთქმას ნიშნავს. ამ თარგმანს აგრეთვე LXX-საც უწოდებენ, რადგან მისი ჩამოყალიბება სამოცდაათ ებრაელ მეცნიერს მიანდეს. არსებული ტექსტების შედარებისას განსხვავებები ძალიან მცირეა. ამ ყოველივეს საფუძველზე, უნდა აღინიშნოს, რომ დღევანდელი თარგმანები ათანამედროვებენ ძველი აღთქმის ენას.

ახალი აღთქმის წერილთა უტყუარობა

      როცა სახარებები, საქმეთა წიგნი, ეპისტოლეები და გამოცხადება დაიწერა, ხმელთაშუა ზღვის აღმოსავლეთით ჩამოყალიბებული ეკლესიები, მათ ერთმანეთს გადასცემდნენ და კითხულობდნენ. სხვადასხვა წიგნებს ერთად აგროვებდნენ და იწერდნენ, ზოგჯერ როგორც ერთ მთლიანობას, ზოგჯერ კი როგორც ინდივიდუალურ წიგნებს. ორი ძირითადი მასალა, რომელთაც მწერლები ახალი აღთქმის ადრეული ტექსტების დასაწერად იყენებდნენ, იყო პაპირუსი და პერგამენტი. მოგვიანებით ესყოველივე  ქაღალდმა შეცვალა. საწერად გამოყენებული მასალა, აგრეთვე წერის სტილი (ღმერთი ჩვეულებრივ მაცხოვრებელთა ენას იყენებდა თავისი ჭეშმარიტების გადმოსაცემად. ახალი აღთქმა ბერძნულ ენაზე დაიწერა და მაშინ ბერძნები საბაზრო ენის სტილს იყენებდნენ. ბერძნულად, ,,კოინე" რაც საზოგადოს, საერთო-სახალხოს ნიშნავს.) მეცნიერებს აძლევს შესაძლებლობას ზუსტად დაათარიღონ ხელნაწერები.  ამ ამოცანისთვის კიდევ სხვა დამხმარე საშუალებები არსებობს. მაგალითად, მრავალი ადრეული მწერალი, მეორე საუკუნიდან მოყოლებული, მოციქულთა წერილებიდან ციტატებს მოიშველიებდნენ. ადრეული ჯგუფს, რომელიც ამას აკეთებდა, აპოსტოლურ მამებს უწოდებდნენ. ისინი ჩვ.წ-ის 90-დან ჩვ.წ-ის 160 წლამდე მოღვაწეობდნენ. ასევე არსებობს სალექციო კურსის სახელით ცნობილი ტექსტები. ეს არის დაწერილი ნაშრომები, არა რეგულარული სიხშირის, არამედ ყოველდღიური ან ყოველკვირეული გაკვეთილების ფორმით, რითიც სახარებებს და ეპისტოლეებს შეისწავლიდნენ.

როგორ შეკრიბეს ახალი აღთქმის წიგნები

     აპოსტოლური ეპოქა შეგვიძლია ორ პერიოდად დავყოთ. პირველი, დაახლოებით ჩვ.წ-ის 30 წლიდან 45 წლამდე ზეპირი ტრადიციების პერიოდი იყო. ამ პერიოდის განმავლობაში აღმდგარი უფლის შესახებ კეთილი უწყება ცხადდებოდა აღდგომის მოწმეების მიერ. მეორე პერიოდის განმავლობაში, ჩვ.წ-ის 45 და 100 წლებს შორის, ღმერთმა შთააგონა ზოგიერთ მოციქულს, რომ დაეწერათ იესოს ცხოვრების, სიკვდილისა და აღდგომის ისტორია და მიეცათ ავტორისეული ინტერპრეტაცია იმისათვის, თუ რა მნიშვნელობა ჰქონდა ამას კაცობრიობის ცხოვრებაში. სწორედ ამ წლებში  მიმდინარეობდა ამ სხვადასხვა წერილთა შეგროვების პროცესი. პეტრე ამის შესახებ გვეუბნება თავის მეორე ეპისტოლეში (2 პეტრეს 3:1-2). მოგვიანებით, იგივე თავში პეტრე, პავლეს წერილებს ისეთივე ავტორიტეტულად მიიჩნევს, როგორც “სხვა წერილებს" (3:15-16). ახალი აღთქმა მტკიცე მოწმობას გვაძლევს, რომ პავლეს წერილების შეგროვება ჩვ.წ-ის 70 წლამდეც კი მიმდინარეობდა.

       აპოსტოლურ მამებს, კლიმენტი რომაელიდან დაწყებული, დაახლოებით ჩვ.წ-ის 95 წლიდან, მრავალი ციტატა აქვთ მოყვანილი მოციქულთა ნაწერებიდან. მაგალითად, პოლიკარპე, (ჩვ.წ-ის 130 წ.) სახარებებიდან მოიშველიებდა ციტატებს. ადრეული ეკლესიის მამები მასალებს მოიშველიებენ მოციქული პავლეს წერილებიდანაც. ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ეკლესიის მამები აცნობიერებდნენ ხელმისაწვდომ მასალას, რომელიც მნიშვნელოვანი იყო მორწმუნეთა დასარიგებლად. ისინი აგრეთვე ხედავდნენ, რომ ეს ნაშრომები ისევე ღვთივსულიერებით იყო შთაგონებული, როგორც ძველი აღთქმის წერილები.

       ერესების წარმოშობა (მაგალითად, მარკიონის გნოსტიკური ერესი, რომელიც ახალი აღთქმის წიგნთა კრებულითაგან მხოლოდ პავლეს ათ ეპისტოლეს და ლუკას სახარებას აღიარებდა.) იმდროინდელ ეკლესიის საჭეთმპყრობლებს კარნახობდა, რომ დრო იყო, გამოეცხადებინათ ის წიგნები, რომელთაც ღვთივსულიერად აღიარებდნენ. ჩვ.წ-ის დაახლოებით 180 წელს გამოჩნდა მურატორიული კანონი. შესაძლოა, ეს პირველი ფორმალური მცდელობა იყო ქრისტიანული კანონის შედგენისა. შესაძლებელია, ამ კრებულის პასუხისმგებელი პირი იპოლიტე რომაელი იყო. ჩამონათვალი არ ჰგავს საბოლოო კანონს, რომელიც ორასი წლის შემდგომ ჩამოყალიბდა, არამედ ის იძლევა გასაღებს იმდროინდელ ეკლესიაში არსებული სიტუაციისა. სახარების კრებულები, პავლეს ეპისტოლეები, იოანეს ნაწერები, და სხვა წიგნები ამ ჩამონათვალშია. მიუხედავად იმისა, რომ პირველი ორი სახარება ამ კანონის შემადგენლობაში არ არის, ლუკას სახარება, რომელიც პირველ ადგილზეა ჩამონათვალში, სიაში აღწერილია, როგორც “მესამე" სახარება, რაშიც იგულისხმება ის, რომ “პირველი" და “მეორე" სახარებაც არსებობდა. უკვე მეოთხე საუკუნეში ეკლესია ორი ფრთით ვითარდებოდა: (1) აღმოსავლური ნაწილი, რომელზეც გავლენას ახდენდა ალექსანდრია და ბერძნული კულტურა, და (2) დასავლური ნაწილი, რომელზეც ზემოქმედებდა ლათინური კულტურა. აღსანიშნავია ის, რომ ამ ორი ფრთის ეკლესიაში, მიღებული იყო იგივე ოცდაშვიდი წიგნი, რომლებიც ამჟამად გვაქვს ჩვენს ახალ აღთქმაში.

        მოგვიანებით ათანასემ, ალექსანდრიის ეპისკოპოსმა, აღიარა ახალი აღთქმის ოცდაშვიდი წიგნი თავის ოცდამეცხრამეტე წერილში, ჩვ.წის 367 წელს. მან მკაცრი ხაზი გაავლო ავტორიტეტულ წიგნებსა და არაკანონიკურ წიგნებს შორის.         

        აღმოსავლეთში, კართაგენის საეკლესიო საბჭოზე, რომელიც სინოდის სახელითაა ცნობილი, ლათინელმა ეპისკოპოსებმა აღიარეს იგივე ოცდაშვიდი წიგნი. ამ საეკლესიო საბჭომ, რომელიც ჩვ.წ-ის 397 წელს გაიმართა, განასხვავეს კრიტერიუმები, რომლებიც ჰქონდათ წიგნების არჩევის დროს. უნდა აღინიშნოს,  რომ ეს საეკლესიო კრება  არ აძლევდა ახალ აღთქმას ეკლესიას: ის უბრალოდ აღიარებდა, კრავდა იმ ღვთივსულიერ ხელნაწერებს, რაც ეკლესიას უფლის მადლით გააჩნდა.

         ყოველივე ზემოთ აღნიშნულიდან გამომდინარე, არქეოლოგიური აღმოჩენები, თავად წმინდა წერილი და ასევე ისტორიული ცნობები ადასტურებს იმ ფაქტს,რომ დღესდღეისობით არსებული ბიბლიური ტექსტი უტყუარია.

 

სტატია მოამზადა: აჩიკო ივანიშვლილმა

წიგნიდან: აპოლოგეტიკა  

    დღის განმავლობაში გსურს მეტი სიხარული? ბედნიერება მოდის, როცა ყოველდღიურ მოვლენებს  მარადიულობის პერსპექტივიდან უყურებ. ამ წინასწარგანზრახული აზრით მომართული, დღევანდელობას უკვე სხვანაირად შეხედავ.  მეტი სიხარული და დაჯერებულობა გექნება, რადგან  ღმერთი შენ ცხოვრებაში ყოველდღიურად  მუშაობს.

1. გაიმეორე ღმერთთან ერთად მიზეზები რატომაც ენდობი მას.  უთხარი უფალს მისი რომელი თვისებაა ამჟამად შენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი. წაიკითხე წმინდა წერილიდან ფრაზები, დაიწყე  ფსალმუნი 103:1. შეუერთდი სხვა მორწმუნეს სამადლობელ ლოცვებში და ისიამოვნე უფლის მიერ.
    
2. იქონიე  „დღიური, რომელშიც სასიხარულო მომენტებს შეინახავ“.  ჩაწერე მიზეზები, რომლებიც, ყოველდღიურ ცხოვრებაში გახარებს და უფლის ერთგულებას გახსენებს. სხვა მხრივ, შეგიძლია ჩაურთო ფოთლები, რომლებზე ეწერება  შენი ლოცვის ამონარიდი, ასევე სურათი ადამიანისა, რომლის დანახვაც ყოველ ჯერზე კარგ განწყობაზე გაყენებს.  იფიქრე უფრო ფართოდ.  გააკეთე შენი დღიური, როგორც „სიხარულის ყუთი“ ან „სიხარულის შემნახველი“, რომელიც მოგიტანს სიხარულის ზღვას ყოველ ჯერზე, როცა გადაშლი.
    
3. იყოს შენი გარემოცვა მხიარული ხალხით დაკომპლექტებული.  სიხარული არის გადამდები. ააშენე ურთიერთობები ისეთ მეგობრებთან, რომელთა ცხოვრებაშიც გამოხატულია, რომ მათი რწმენა უფალზეა დაფუძნებული. ილოცეთ ერთმანეთისთვის, რათა თქვენმა სიხარულმა ქრისტეში განაგრძოს ზრდა.
    
4. შეები ცხოვრების გამოწვევებსა და  გამოცდებს , როგორც  შენ  დასახსნელად გამიზნულს.  ღმერთს უყურადღებოდ არ რჩება შენი ცხოვრების რთული სიტუაციები, მაგრამ იყენებს მათ რათა შენში თავისი ხასიათი განავითაროს. წნეხის ქვეშ ყოფნისას დასახმარებლად  გაიხსენე   რომაელთა 5:1 და იაკობის 1:1.  სიხარული შეუმჩნევლად შემოვა შენში, როცა შენი ცხოვრების ყველაზე რთულ გაკვეთილებს, შეაფასებ როგორც საჩუქარს უფლისაგან.
    
5. გამოიმუშავე თვისებად  უფლის ქება და მადლიერება.  შეხვედრიხარ უფალს გაჭირვებაში? მიუძღვენი მას ქება!  შენი ცხოვრებისეული გამოწვევები გაძლევს იმის ნახვის შანსს, როგორ მოქმედებს უფალი? მადლობდე მას!  სიხარული მოდის მადლიერი და გულისხმიერი გულიდან.  დაღამებამდე დაწერე შენს „სიხარულის დღიურში“  სამიდან ხუთამდე  კურთხევა.  გადააქციე ეს ჩვევად და ნახავ როგორ გაიზრდება შენი სიხარული.
    
6. მოუსმინე მუსიკას.  მოუსმინე მუსიკას და კონცენტრაცია მოახდინე იმ მუსიკაზე, რომელიც აახლოებს შენს გულს  უფალთან და მის სიტყვასთან.
    
7. იყავი შორსმჭვრეტელი.  ინვესტორები ურჩევენ ხოლმე თავიანთ კლიენტებს  რომ არ იდარდონ ყოველდღიურ ელემენტალურ   პრობლემასა  და  ბაზარზე  საქონლის ფასების დაწევაზე, რადგან ამას მნიშვნელობა არ აქვს  როცა გრძელვადიანი პერსპექტივიდან უყურებ ყოველივეს.  გაძლევს ცხოვრება დღეს ახალ, დაუჯერებელ  გამოწვევას?  რა დონეზე ხარ? არ მიაქციო დღევანდელ მოვლენებს ყურაღება, იყავი შორსმჭვრეტელი.  გახსოვდეს, რომ ღმერთი შევასებს ყველა დანაკლისს და ერთგულად განავითარებს თავის ხასიათს შენში.  

        

 გახსოვდეს,  სიხარული მოაქვს ყოველდღიური მოვლენების აღქმას მარადიულობის   პერსპეტივიდან.  გწამდეს, რომ უფალი აკონტროლებს შენი ცხოვრების ყველა დეტალს  (რომაელთა 8:28),  ის ისმენს შენს ყველა თხოვნას (ფსალმუნის 116:6) და  მისი სიხარული იქნება შენი ძალა (ნეემიას 8:10).

სტატია მოამზადა: გურანდა სურგულაძემ

      წარმოიდგინეთ, ბიბლია თითქოს ბიბლიოთეკაა, რომელიც შედგება სამოცდაექვსი სხვადასხვა წიგნისგან, რომლებიც დაწერა დაახლოებით ორმოცდაოთხმა ადამიანმა თექვსმეტი საუკუნის მანძილზე, დაახლოებით ქრისტეშობამდე 1500 წლიდან,   ჩვ.წ-ის 100 წლამდე. აგრეთვე, გახსოვდეთ, ეს ორმოცი ადამიანი სრულიად განსხვავებული სფეროდან იყვნენ, როგორიცაა: მწყემსები, მეფეები, მთავრობის პირები, სწავლულები, მღვდლები, პოეტები, ისტორიკოსები, მეთევზეები, და იურისტები. დროის ამ უდიდესი პერიოდის მანძილზე, ამ სხვადასხვა მწერლის მიუხედავად ბიბლიის ერთიანობა მართლაც გასაოცარია. დაბადების წიგნიდან გამოცხადებამდე გადმოცემულია ღმერთის და მისი გამომსყიდველი გეგმის შესახებ. ბიბლიის კითხვისას მკითხველი აღმოაჩენს ძველი და ახალი აღთქმის ურთიერთ-დაკავშირებულობას- ახალი ძველშია დამალული, ძველი კი ახალშია გამჟღავნებული.

      კაცობრიობას, რომელიც ადამიანური საზღვრებით შეზღუდულია და ცოდვისგან დასუსტებულია, არ შეუძლია მიაღწიოს ღმერთამდე ცოდვით გამოწვეული უფსკრულის გამო. ებრაელთა 1:1-2 გვახსენებს, რომ ყველაზე სრულყოფილი და ბოლო დალაპარაკება ღმერთსა და ადამიანს შორის იყო იესო ქრისტე, განკაცებული ღმერთი. თუმცა, გადამწყვეტი კითხვა ისევ რჩება: როგორ შეიცნობენ დღეს ადამიანები ღმერთის ცოცხალ სიტყვას?    

       პირველი მიზეზი, რომელიც ბიბლიას, როგორც ღმერთის გამოცხადების მისაღებად წარმოაჩენს, არის ის რომ წმინდა წერილი აცხადებს, რომ ის ღვთივსულიერია; გამუდმებით ამტკიცებს, რომ ზუსტად ისაა, რასაც ღმერთი ელაპარაკება ადამიანს. იესო ქრისტეს შესახებ ჩვენი ცოდნა დაფუძნებულია ღვთით შთაგონებულ სიტყვაზე, რომელიც აშკარად მიგვითითებს ძეზე. ბიბლია ღმერთის გამომჟღავნებაა წერილობითი ფორმით. ის არამარტო იმას გვიჩვენებს, თუ როგორია ღმერთი, არამედ ყველა ადამიანის გამოსყიდვის გეგმასაც, იესო ქრისტეს მეშვეობით.

    თუ გადავხედავთ წიმინდა წერილს, ჯერ მარტო ბიბლიის პირველ ხუთ წიგნში ოთხასზე მეტჯერ არის დადასტურებული, რომ მოსეს მეშვეობით დაწერილი მასალა ექვივალენტურია მოლაპარაკე ღმერთის ხმისა. ამის მაგალითებია:

გამოსვლის 17:14 – და უთხრა უფალმა მოსეს: “ჩაწერე ეს სამახსოვრო წიგნში".

გამოსვლის 19:6-7 – [უფალმა თქვა:] “აჰა, სიტყვანი, რომელთაც ეტყვი ისრაელის ძეთ!" და მივიდა მოსე და მოიწვია ხალხის უხუცესნი და წინ დაუდო მათ ყველა ეს სიტყვა, რომელიც აღუთქვა მას უფალმა. ასევე მეფსალმუნე ხშირად მოიხსენიებს წმინდა წერილს ღმერთის ხმად. მარტო 118 ფსალმუნში წმინდა წერილი მრავალჯერ არის მოხსენიებული, როგორც “უფლის სიტყვა", ან “უფლის კანონი". ბიბლიის მხოლოდ ამ ნაწილში სულ მცირე, 179ჯერ არის წმინდა წერილი მოხსენიებული, როგორც ღმერთის სიტყვა. დააკვირდით ამ მაგალითებს: “ხალასია შენი ნათქვამი ფრიად, და შენს მორჩილს უყვარს" (მ.140), “სიმართლე შენი მარადიული სიმართლეა და შენი რჯული ჭეშმარიტია" (მ.142); “იტყვის ჩემი ენა შენს ნათქვამს, რადგან ყველა შენი მცნება სიმართლეა" (მ.172).

     რაც შეეხება ახალ აღთქმას, იგი სავსეა ისეთი მტკიცებულებებით, სადაც წმინდა წერილი გაიგივებულია ღმერთის სიტყვასთან. ისეთი გამონათქვამები, როგორიცაა “დაწერილია", “წმინდა წერილი ამბობს" და “ღმერთი ამბობს" იმდენად ურთიერთჩანაცვლებადია, რომ აშკარად ჩანს: ახალი აღთქმის მწერლები მათ სინონიმებად იყენებდნენ. მაგალითად, დააკვირდით, პავლეს ციტატას დაბადების 12:3-დან, რომელიც გალატელთა 3:8-ში ჰყავს მოყვანილი: “წერილმა, როცა წინასწარ განჭვრიტა, რომ ღმერთი რწმენით გაამართლებს წარმართებს, წინასწარ ახარა აბრაამს" და იკურთხება შენში ყველა ერი". როცა ღმერთი აბრაამს დაელაპარაკა, მაშინ წმინდა წერილები ჯერ კიდევ არ არსებობდა. პავლესთვის ღმერთის მიერ წარმოთქმული სიტყვა და წმინდა წერილის ღვთივსულიერი სიტყვა ერთი და იგივე რომ არ ყოფილიყო, იტყოდა ასეთ რამეს?

იერუსალიმის ეკლესიის ადრეული მოწაფეებიც ასე იყვნენ დარწმუნებულები მათი დროის ბიბლიაში (ძველ აღთქმაში). დააკვირდით, როგორ ლოცულობდნენ მორწმუნეები პეტრეს და იოანეს გასანთავისუფლებლად, რომლებიც დატუსაღებული ჰყავდათ:

“ღმერთო, შემოქმედი ცისა და მიწისა, ზღვისა და ყველაფრისა, რაც მასშია, ჩვენი მამის, შენი მსახურის დავითის ბაგე ალაპარაკე სულიწმიდით: “რად შფოთავენ წარმართნი და ხალხები განიზრახავენ ამაოებას? აღდგნენ მეფენი ქვეყნისა და მთავრები ერთად შეიკრიბნენ უფლისა და მისი ცხებულის წინააღმდეგ". (საქმეთა 4:24-26; ფსალმუნის 2:1-2).

 ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო იესოს დამოკიდებულება ძველი აღთქმის წერილების (იმდროინდელი ბიბლიის) მიმართ. მაგალითად, იესო ფარისევლებს ასე ელაპარაკა:

“ვინაიდან ღმერთმა თქვა: ‘პატივი ეცი მამას და დედას’ და ‘მამის ან დედის აუგის მთქმელი სიკვდილით მოკვდეს.’ თქვენ კი ამბობთ: თუ ვინმე ეტყვის თავის მამას ან დედას: ეს შესაწირავია, რითაც ჩემგან უნდა გესარგებლაო, ამით პატივს არ სცემს თავის მამას ან დედას. ამრიგად, თქვენ გააუქმეთ ღვთის მცნება თქვენი ჩვეულებით." (მათეს 15:4-6; გამოსვლის 20:12; მეორე რჯულის 5:16; გამოსვლის 21:17; ლევიანთა 20:9).

    ზემოთ აღნიშნულიდან ნათლად ჩანს რომ, წერილობითი ტექსტი-ბიბლია არის ღვთის სიტყვა. მაცხოვარი ძველ აღთქმას მიიჩნევდა, როგორც აბსოლუტურად სანდო წიგნს. პავლე მოციქული ტიმოთესადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს:

“მთელი წერილი ღვთივსულიერია და სასარგებლოა სასწავლებლად, სამხილებლად, გამოსასწორებლად, დასარიგებლად სიმართლეში". 2 ტიმოთეს 3:16. ბერძნული სიტყვა, რომელიც “ღვთივსულიერად" ითარგმნება, არის ტჰეოპნეუსტოს, რაც სიტყვასიტყვით ნიშნავს “ღმერთის მიერ შთაბერილს". ამრიგად, ღმერთმა შთაბერა თავისი სული წმინდა წერილებში. ისინი ღმერთის სულითა შთაბერილი და შთაგონებული.   მიუხედავად ძველ აღთქმასა და ახალ აღთქმას შორის არსებული ოთხასწლიანი შუალედისა, მათ შორის ძალიან ძლიერი კავშირია. მაგალითად, ესაია წინასწარმეტყველის წიგნში დაწერილია: ამიტომ უფალი თვითონ მოგცემთ ნიშანს: აჰა, ქალწული დაორსულდება და შობს ძეს და უწოდებს მას სახელად ემანუელს. ესაია: 7;14. ისრაელის ისტორიის მანძილზე ერთი რამ ცხადია, რომ ღმერთი თავის ხალხს თაყვანისცემის სიწმინდისკენ და კერპთაყვანისმცემლობის არიდებისკენ მოუწოდებს. წინასწარმეტყველური წიგნები გამუდმებით ამტკიცებენ, რომ ღმერთი წმინდაა და რომ რწმენა და მონანიება უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე რიტუალი და მსხვერპლშეწირვა. ასევე უნდა აღინიშნოს, რომ წმინდა წერილებში აბსოლუტური რეალიზმია. ბიბლიაში მიუხედავად ყველა იმ რწმენის გმირების დადებითი მხარეაბისა, ასევე მტკივნეულად არის დახატული  დიდებულ ღვთისმსახურთა შეცდომები (აბრაამის,დავითის და ა.შ.). ტყუილად არ უწოდებენ მას მართალ წიგნს.

    ახალი აღთქმა გვიხატავს იესოს, როგორც ძველი აღთქმის ყოველი წინასწარმეტყველების და ძლიერი სურვილების აღმასრულებელს. ეს არის თითქოსდა ძლიერი ბირთვი, ცენტრალური უწყება, რომელიც გადაფარებულია მთელ ბიბლიაზე, და ეს არის გამომსყიდველი თემა. ღმერთის სიწმინდე და სიყვარული განთავსებულია გოლგოთის ჯვარზე. ძველ აღთქმაში ნაწინასწარმეტყველი და სახარებაში მოთხრობილი ეპისტოლეებშია ახსნილი და გაცხადებული. რას უნდა მივაწეროთ ბიბლიაში ჭეშმარიტების ასეთი ერთიანობა? მხოლოდ ერთი პასუხი არსებობს: არის მხოლოდ ერთი ავტორი, სულიწმიდა. აქედან გამომდინარე, დარწმუნებით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ბიბლია არის ინერანტული, შეუცდომელი და ავტორიტეტული ღმერთის სიტყვა ადამიანისადმი, და ის სასარგებლოა “სასწავლებლად, სამხილებლად, გამოსასწორებლად და დასარიგებლად სიმართლეში, რათა სრულყოფილი იყოს ღვთის კაცი, ყოველი კეთილი საქმისათვის განმზადებული". (2 ტიმოთეს 3:16, 17).

სტატიზე მუშაობდა: აჩიკო ივანიშვილი

წყარო: წიგნიდან "აპოლოგეტიკა"

 

 

პრობლემა იმაშია, რომ ჩვენი საზოგადოება, რომელიც რელიგიით არის წახალისებული, ცოდვილებს კატეგორიებად ჰყოფს. ამიტომ ისინი, რომლებიც ეგრთ წოდებულ ,,კარგ ადამიანებად" მოიაზრებიან , ცდებიან, რადგან ფიქრობენ, რომ მათ მხოლოდ მცირეოდენი მადლი ესაჭიროებათ.

რამდენიმე თვის წინ, დამირეკა მამაკაცმა, ალაბამადან. მათ ქალაქში მე ერთ-ერთ ეკლესიაში ვქადაგებდი. ეს პიროვნება მოდიოდა მსახურებაზე და გამოდიოდა ლოცვისთვის. მსახურებებზე შევიტყვე, რომ ის ჰომოსექსუალია. რამოდენიმე კვირის შემდგომ მან დამირეკა და გამოტყდა, რომ ის ჰომოსექსუალია. როცა ვუპასუხე, რომ მე ვიცოდი ამის შესახებ, მისი ხმა დაძაბული გახდა : ,,თქვენ რათქმაუდა გარყვნილად მთვლით, ხომ ასეა?" მე მაშინვე ვუპასუხე: ,,არა.'' მე ბოდიში მოვუხადე მას იმის გამო, რასაც მრავალი ქრისტიანი აკეთებს. ვუთხარი: ,,გთხოვთ, გვაპატიოთ, იმის გამო, რომ ჰომოსექსუალიზმს ცოდვის ერთ კატეგორიას მივაკუთვნებთ, დანარჩენს კი- მეორეს. მე შეკრული ვიყავი ცოდვის მიერ და იმავე ჯოჯოხეთში მივდიოდი, საითაც თქვენ. მეც ისევე ვსაჭიროებდი მხსნელს, როგორც თქვენ.

უბრალოდ, ჩემი ცოდვები საზოგადოებისათვის უფრო მისაღები იყო, ვიდრე თქვენი. მიუხედავად იმისა, ის ისეთივე საზიზღრობა იყო ღმერთის თვალში, როგორც თქვენი." ის მიხვდა რა იდო ჩემს გულში და ჩვენ ერთად ვილოცეთ. ღმერთმა იგი გაათავისუფლა. რამდენიმე თვის შემდეგ მან დამირეკა და დიდი მღელვარებით გამიზიარა , თუ რას აკეთებდა ღმერთი მის ცხოვრებაში. დიდება უფალს! 

ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ ცოდვა-არის ცოდვა, იმისდა მიუხდავად, რა სახისაა იგი. ისინი, ვინც ნებისმიერ ცოდვას ეგუება საკუთარ ცხოვრებაში, საშიშ მდგომარეობაში იმყოფებიან, რადგან შესაძლოა მოისმინონ უფლისგან: ,,განმშორდით…''

ამონარიდი წიგნიდან ,,ხმა მღაღადებლისა უდაბნოში" გვ 90.

ბიბლიაში ოთხ ბიოგრაფიულ წიგნში , იესოს შესახებ ღმერთს უსვამენ 183 შეკითხვას .როგორ ფიქრობთ რამდენს უპასუხა მან პირდაპირ ? ოთხს.

დანარჩენ 179 შეკითხვას ის  იგავით,   ქმედებით, ან კითხვაზე კითხვით პასუხობდა.  იესოს გააჩნია განსაკუთრებული ნიჭი მიმართოს  ხალხი შეკითხვის მეშვეობით.  მან  ოთხ  სახარებაში დასვა 307  შეკითხვა .

რატომ უსვამდა იესო ჩვეულებრივ ადამიანებს  შეკითხვებს, თუ მას მსოფლიოში ყველა კითხვაზე ჰქონდა პასუხი ?  ალბათ ამის მეშვეობით ცდილობდა,  უკეთ  გაგვეგო მისი და გაგვემყარებინა ღმერთთან ურთიერთობა.

ამის გათვალისწინებით საკუთარ თავს დაუსვი ოთხი შეკითხვა  თუ გაქვს  სურვილი, რომ ღმერთთან გაამყარო ურთიერთობა.

რას ვეძებ  ?

პირველი შეკითხვა,  რომელიც  დაუსვა ღმერთმა თავის მიმდევრებს არ იყო ღმერთზე,  ცოდვაზე,  პოლიტიკაზე  ან  ოჯახზე.  იესოს  პირველი შეკითხვა იყო თვითონ მიმდევრებზე „იესო მობრუნდა დაინახა,  რომ მიჰყვებიან  და ჰკითხა მათ რა გინდათ?  (იოანე 1:38)

ამ შეკითხვის  მეშვეობით  იესო  ცდილობს ჩვენი შინაგანი სამყარო დააფიქროს მნიშვნელოვან ცხოვრებისეულ  ფასეულობებზე, არამიწიერზე.  ის ამბობს, როგორ უნდა გამოვიყენოთ ჩვენი ერთადერთი ცხოვრება.

რა არის  „შემაშფოთებელი“ ან თუნდაც საწყენი იესოს სწავლებაში ?

მოწაფეები  რაღაცით  უკმაყოფილოები  იყვნენ  იესოს სწავლებაში (იოანე 6:22-70)“ ეს გაცდუნებთ თქვენ ?“. ეს შეკითხვა ხაზს უსვამს  ევანგელიზაციის  ბუნებასთან  დაკავშირებულ  გაუგებრობას.  ზოგჯერ ჩვენ აღმოვაჩენთ, რომ გვავიწყდება  ღმერთზე მინდობა და გაყოლა.

კითხვაზე:  რატომ მაშფოთებს ?  როცა ცდილობ  სწორი პასუხის პოვნას აღრმავებ ღმერთთან ურთიერთობას და უკეთესად ხედავ იესოს მეფობას რეალურ,  პრაქტიკულ  ცხოვრებაში.

როგორ გამოვიყენო  ჩემი „ტვირთი“   სასიკეთოდ ?

ტვირთში იგულისხმება სხვა ადამიანების სიტყვები  და საქმეები, რომლებმაც  მოგვიტანა  ტკივილი,  სირთულეები  და  ზარალი. „ტვირთი“  არის თითოეული ადამიანის ისტორია. (დაბ 50:20; რომ 8:28).

ერთხელ  მეგობარმა  მიამბო  იაპონური ხელოვნების „კინცუგის“  შესახებ.  მას მეორენაირად „ოქროს ქარგვის ხელოვნება”_ს ეძახიან. მისი არსი მდგომარეობს შემდეგში : როცა ტყდება თიხის ჭურჭელი იგი მიაქვთ ოსტატთან ის კი ოქროს მეშვეობით აღადგენს დაზიანებებს, რომელიც ნივთს ღირებულებას კი არ უკარგავს, არამედ  უფრო მატებს.

ასე იქცევა იესოც, რადგან მისი  მადლი და ძალა ვლინდება  ჩვენს უძლურებებში  (2კორ 12:9 ) მაგალითად  ობოლმა გოგომ იშვილა ორი ბავშვი,  მამის გარეშე გაზრდილი ცდილობს მსგავს სიტუაციებში მყოფებს დაეხმაროს.

თითოეული ჩვენგანის ცხოვრებაში არის ტკივილი ,მაგრამ ღმერთის წყალობით ჩვენ ვხდებით მოწმეები, თუ, როგორ ქმნის იესო ჩვენ ცხოვრებაში „ოქროს ნაქარგს“

როგორ დავინახო ღმერთის მოქმედება ჩემს ცხოვრებაში ?

ხშირად  ცხოვრებისეული პრობლემების  გამო,  ვერ ვამჩნევთ ღმერთის არსებობას. მიუხედავად იმისა, რომ  იესო ხშირად ამბობს წერილებში : „ღმერთი არასოდეს მიატოვებს თავის ხალხს“.

როცა გვეკითხებიან როგორ გავატარეთ დღე გვჭირდება გონების დაძაბვა,  რათა გავიხსენოთ დეტალები,  მაგრამ სულიერ სამყაროს არ უყვარს სიჩქარე აუცილებელია გაჩერდე და საკუთარ თავს დაუსვა კითხვა :   
„სად დავინახე დღეს ღმერთის ხელი ?“

ბიბლიური ისტორიებიდან ჩანს ,რომ მოწაფეები გვიან ხვდებოდნენ ვინ იდგა მათ შორის (ლუკ 24:32) .ღმერთი ყოველთვის ჩვენს გვერდითაა,  უბრალოდ, ზოგჯერ აუცილებელია გავჩერდეთ და ვთხოვოთ მას გვეჩვენოს.  ლოცვისადმი ცნობისმოყვარეობა ,თავმდაბალი რწმენა და მუხლჩაუხრელი შრომა გვიღრმავებს ღმერთისადმი ნდობას, რომელიც არ გაქრება ყველაზე ბნელ დღესაც კი.

თარგმანი: მარიამ უზუნაშვილი