ვულოცავ  ყველა ქრისტიანს  ქრისტეს შობას. წმინდა წერილში ქრისტეს შობამდე ასწლეულობით ადრე დაიწერა სიტყვები, რომლებიც სიტყვა სიტყვით აღსრულდა. ეს სიტყვები  მის სასწაულებრივ შობას, ცხოვრებას, მის მიერ მოხდენილ სასწაულებს,  სიკვდილსა და აღდგომას გვამცნობდნენ.

 თუ გაესაუბრებით ნებისმიერი აღმსარებლობის ადამიანს, რომელიც  ისტორიაში ცოტა მაინც არის გათვითცნობიერებული, ის  აუცილებლად აღნიშნავს, რომ   იესო ნაზარეველის მსგავსი არავინ ყოფილა. ის ყველა დროის ყველაზე უნიკალური პიროვნებაა.

იესომ ისტორიის მსვლელობა მთლიანად შეცვალა. ჩვენს კალენდარზე აღნიშნული თარიღიც კი მოწმობს,  2000 წლის წინ,  ქვეყნად იესოს ცხოვრებაზე.

შეხედეთ იესო ნაზარეველის ცხოვრებას და იმ ზეგავლენას, რომელიც მას  ისტორიაზე ჰქონდა.

მის ქადაგებას  ცვლილებები, თითოეული ადამიანის ცხოვრებაში მოაქვს.

იესო ამბობდა: „მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე,  ვერავინ მივა მამასთან თუ არა ჩემით.“

შენთვის  ვინ არის იესო ქრისტე?

 ამ კითხვის პასუხზეა დამოკიდებული, როგორც შენი ამქვეყნიური, ასევე მარადიული ცხოვრება. თუ ქრისტიანი ხარ, ოღონდ ქრისტესთან ურთიერთობის გარეშე, უნდა იცოდე, რომ იესოს გარეშე ქრისტიანობისგან აღარაფერი რჩება.

ბიბლიური ქრისტიანობა ეს არ არის უბრალოდ ცხოვრებისეული ფილოსოფია, ეთიკური ნორმები ან რელიგიური რიტუალების შესრულება.  ჭეშმარიტი ქრისტიანობობა სხეულში შობილ, ჯვარცმულ და მკვდრეთით აღმდგარ,  ცოცხალ უფალთან პირად  ურთიერთობაზეა დაფუძნებული.

   მინდა ვთქვა მათთვის, ვისაც სურს ირწმუნოს იესო ქრისტე,  როგორც ცოცხალი უფალი და მხსნელი.
ამაში შეუძლებელი არაფერია!  იესოს ისე ძალიან უნდა თქვენთან ახლო ურთიერთობის დამყარება, რომ მან  ამისთვის  რაც აუცილებელი იყო უკვე ყველაფერი გააკეთა.

ეპისკოპოსი ოლეგ ხუბაშვილი

ჩინეთის ერთ-ერთ ქალაქში,  ნანჯინგში, ცხოვრობდა კაცი, რომელიც 13 წლის მანძილზე ყოველ შაბათ-კვირას ატარებდა ერთსა და იმავე ადგილას – მდინარე “იანგტეცის” ხიდზე, რომელიც ცნობილია, როგორც თვითმკველელობის ადგილი.

ყოველ შაბათ-კვირას, დილის 8-დან საღამოს 5 საათამდე, ხიდს პატრულირებს 48 წლის კაცი სახელად ჩენ სი, რათა არავინ ეცადოს იქიდან გადახტომას. ის ამ ხალხს ელაპარაკება და ეხმარება ცხოვრების თავიდან დაწყებაში. ჩენ სი  არა მხოლოდ მსხვერპლს იღებს ამ სასოწარკვეთილი ადამიანების გადასარჩენად, არამედ ფულსაც სწირავს  ამ მისიას.  ამ ხიდთან ახლოს ქირაობს 2 საძინებლიან ბინებს, რომ მის გადარჩენილ ხალხს დასაძინებელი ადგილიც ჰქონდეს.  ის მისი შემოსავლების ნახევარს ამ საქმეში ხარჯავს.

უმეტესობა ამ ადამიანებისა არიან იმიგრანტები, რომლებმაც ვერ აუწყეს ფეხი ნანჯინგის ცხოვრების ტემპს და საუბედუროდ, უკანაც ვეღარ ბრუნდებიან.

"ერთ დროს მეც ერთ-ერთი მათგანი ვიყავი, იმიგრანტი მუშაკი, რომელიც დღეს ლოჯისტიკის კომპანიაში მუშაობს."

 "მეც დამეხმარა ერთი კეთილი გულის მქონე ადამიანი, როდესაც ნანჯინგში  გამყიდველად მუშაობისას რთული პერიოდი დამიგდა."

 

"როდესაც ჩემი ცხოვრება უკეთესობისკენ წავიდა, მეც გამიჩნდა სურვილი დავხმარებოდი სხვებს და ჩამენერგა მათში მომავლის იმედი." 
2015 წელს  მან მიიღო ჯილდო სახელწოდებით “ნანჯინგის ანგელოზი”. სიტყვით გამოსვლისას კი განაცხადა, რომ ქვეყნის აყვავება ყველაზე იყო დამოკიდებული და როგორ შეეძლოთ მათ პასუხისმგებლობის თავიდან აცილება.

 

მან ეს ყველაფერი სერიოზულ საკითხად ჩათვალა. ამ დროის მანძილზე მან წარმატებით შეაცვლევინა აზრი  321 ადამიანს, რომელიც თვითმკვლელობას აპირებდა, ასევე 280 გადარჩენილ ადამიანს სპეციალური ასისტენტები მიუჩინა, რომლებიც შემდგომში ყურადღებას მიაქცევდნენ მათ და დაეხმარებოდნენ.  მან 12,650 საათი გაატარა იმ ადამიანთა ძებნაში, ვინც მას ოდესმე გადაურჩენია.

"როდესაც ოჯახისგან შორს იმყოფები, გიწევს სხვადასხვა პრობლემებთან შეჭიდება და ამ დროს რაც გჭირდება არის უბრალო წახალისება სხვებისგან."

 

თუ გსურთ გაიგოთ უფრო მეტი ჩან სის შესახებ, იხილეთ ვიდეო:

თარგმანი: მარიამ გოგიჩაშვილი

კორექტორი: ნინი გელაშვილი

სირიელმა მღვდელმა 200 ასურელი ქრისტიანის გამოსასყიდად თანხის შეგროვება  შეძლო. ისინი 2015 წლის თებერვალში "ISIS"-ის ბოევიკებმა ტყვედ აიყვანეს. Associated press-ის სააგენტოს მონაცემების მიხედვით, არსებული კონფლიქტის ისტორიის მანძილზე, ეს იყო "ISIS"-ის ერთ-ერთ ყველაზე მასიური გატაცება სირიასა და ერაყში. ტყვეები აიყვანეს 2015 წლის 23 თებერვალს, როდესაც ბოევიკები ერთდროულად თავს დაესხნენ 35 დასახლებულ პუნქტს, სადაც ქრისტიანები ცხოვრობდნენ. როგორც ირკვევა, ტყვეთა რაოდენობა 226 ადამიანს შეადგენდა.

სააგენტომ გაარკვია, რომ ტერორისტებმა წამოაყენეს პირობა, რომლის თანახმად, ისინი 17 ადამიანს გაანთავისუფლებდნენ, იმ შემთხვევაში, თუ ერთ-ერთი მათგანი გამოსასყიდის მოთხოვნით წერილს მიუტანდა სირიის ქალაქ ელ-ჰასაკას ეპისკოპოსს. ტერორისტები თითოეულ გატაცებულზე 50000 დოლარს ითხოვდნენ, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ისინი ტყვეებს სიკვდილით დასჯიდნენ.

როგორც ირკვევა, ეპისკოპოსს გადაწყვეტილების მისაღებად სამი დღე დასჭირდა. ტერორისტებთან გარიგება იყო დიდი რისკი, თუმცა ის დათანხმდა პირობებს ადამიანთა სიცოცხლის გადასარჩენად. მღვდელი აბდო მარზა, რომლის ასულიც ტყვეთა შორის ერთ-ერთი იყო, დათანხმდა ბოევიკების პირობის შესრულებას.

ინფორმაცია ტყვეების გამოსასყიდი თანხის შეგროვების შესახებ ვრცელდებოდა სოციალური ქსელის მეშვეობით. Associated press-ის მონაცემების მიხედვით, გადამწყვეტი როლი ითამაშა ვიდეომ, რომელზეც აღბეჭდილი იყო სამი დატყვევებული ადამიანის სიკვდილი. ამის შემდეგ თანხები ირიცხებოდა მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან.

სააგენტო იუწყება, რომ ბოლო 43 ტყვე გაანთავისუფლეს 2016 წლის 22 თებერვალს. გამოსასყიდის საერთო რაოდენობა უცნობი დარჩა. ეპისკოპოს ატნეილმა ამ ინფორმაციასთან დაკავშირებით კომენტარის გაკეთებაზე უარი განაცხადა.

"სიმართლე გითხრათ, ეს ადამიანი უნდა იყოს წმინდანად შერაცხული, იმისათვის რაც მან გააკეთა და იმ მსხვერპლისათვის, რომელიც მან გაიღო, ამ ადამიანთა დასახმარებლად"- აცხადებს ანეკი ნისსანი, რომელიც ეპისკოპოსს კანადის ტერიტორიაზე ეხმარებოდა სახსრების შეგროვებაში. მისი  განცხადების თანახმად, ეპისკოპოსმა უარი თქვა სირიის დატოვებაზე, სანამ ყველა მისი მოქალაქე უსაფრთხოდ არ იქნება.

 

 

თარგმანი: მარიამ ბობოხიძე

კორექტორი: ანუკი გელაშვილი

წყარო: http://gcshelp.org/ 

ერთ დილას ადრე გავიღვიძე, რათა მზის ამოსვლისთვის მეყურებინა.

ოჰ, ღმერთის ქმნილების სილამაზე სცდება ყოველგვარ აღწერას.

როცა შევხედე, განვადიდე ღმერთი მისი მშვენიერი საქმისთვის.

როგორც კი იქ დავჯექი, ვიგრძენი უფლის თანდასწრება

მან მკითხა მე: ,, გიყვარვარ?’’

მე ვუპასუხე: ,, რა თქმა უნდა, ღმერთო! შენ ხარ ჩემი უფალი და მხსნელი!’’

შემდეგ მან მკითხა: ,, თუკი იქნებოდი ფიზიკურად უნარშეზღუდული, მაინც გეყვარებოდი?  ’’

მე გავოგნდი. შევხედე ჩემს მკლავებს, ფეხებს, ჩემი სხეულის დანარჩენ ნაწილებს და გავოცდი, რამდენი რამის გაკეთება არ შემეძლებოდა.

და მე ვუპასუხე: ,, ეს ძალიან მკაცრი იქნებოდა, მაგრამ მე მაინც მეყვარებოდი.’’

შემდეგ ღმერთმა მკითხა: ,,თუკი შენ ბრმა იქნებოდი, მაინც გეყვარებოდა ჩემი ქმნილება? ’’

როგორ შემეძლებოდა მყვარებოდა რაიმე, თუ ვერ შევძლებდი მის დანახვას? შემდეგ დავფიქრდი მსოფლიოში ყველა ბრმა ადამიანზე, ღმერთი   და მისი ქმნილება მაინც რამდენ მათგანს უყვარს.  

ვუპასუხე: ,,ამაზე ფიქრიც კი რთულია, მაგრამ მე მაინც მეყვარებოდი.’’

შემდეგ უფალმა მკითხა:   ,,შენ რომ ყრუ ყოფილიყავი, მაინც მოუსმენდი ჩემს სიტყვას? ’’

როგორ შევძლებდი რაიმეს მოსმენას თუ კი ყრუ ვიქნებოდი? შემდეგ მივხვდი რომ, ღმერთის სიტყვის მოსასმენად არ ვიყენებთ მხოლოდ ჩვენს ყურებს, არამედ –  ჩვენს გულებს.

ვუპასუხე: ,, ეს ძალიან მკაცრი იქნებოდა, მაგრამ მე მაინც მოვუსმენდი შენს სიტყვას.’’

უფალმა მკითხა: ,, შენ რომ მუნჯი ყოფილიყავი, მაინც განადიდებდი ჩემს სახელს?’’

როგორ შემეძლებოდა განდიდება ხმის გარეშე? შემდეგ ეს მოხდა ჩემში: ღმერთს უნდა, რომ ვუმღეროთ ჩვენი გულიდან და სულიდან. არ აქვს მნიშვნელობა, როგორ ჟღერს ის. უფლის განდიდება არ ხდება ყოველთვის სიმღერით. როცა ჩვენ ვართ დევნილნი, ჩვენ განვადიდებთ ღმერთს მადლიერების სიტყვებით.

ვუპასუხე: ,,მაშინაც კი , თუ მე არ შემეძლებოდა ფიზიკურად სიმღერა, მაინც განვადიდებდი შენს სახელს.’’

და უფალმა მკითხა: ,, მართლა გიყვარვარ?’’

სიმამაცით და ძლიერი რწმენით მე თამამად ვუპასუხე: ,,დიახ, უფალო! მე მიყვარხარ შენ, რადგან შენ ხარ ერთადერთი და ჭეშმარიტი ღმერთი.’’

ვფიქრობდი, რომ კარგად ვუპასუხე, მაგრამ…

ღმერთმა მკითხა:  ,, მაშინ რატომ სცოდავ?’’

მე ვუპასუხე: ,, რადგან მე მხოლოდ ადამიანი ვარ, არ ვარ სრულყოფილი.’’

,,მაშინ სიმშვიდის დროს, რატომ რჩები ყველაზე შორს, რატომ ლოცულობ წრფელად მხოლოდ განსაცდელების ჟამს?’’

არანაირი პასუხი. მხოლოდ ცრემლები…

უფალმა განაგრძო: ,,რატომ მღერი მხოლოდ უკანდახევების ჟამს? რატომ მეძებ მხოლოდ თაყვანისცემის დროს? რატომ ითხოვ ასე ეგოისტურად? რატომ ითხოვ ასე ორგულად?’’

ცრემლები აგრძელებნენ ჩემს ლოყებზე ჩამოგორებას.

,,რატომ გრცხვენია ჩემი? რატომ არ ავრცელებ კეთილ უწყებას? დევნების დროს რატომ შესტირი სხვებს, როცა მე გთავაზობ ჩემს მხარს, რომ იტირო? რატომ იხდი ბოდიშებს, როცა მე გაძლევ საშუალებას, რომ იმსახურო ჩემი სახელით?’’

მე ვცდილობდი მეპასუხა, მაგრამ არ მქონდა პასუხი.

,,შენ კურთხეული ხარ ცხოვრებით. მე შეგქმენი იმიტომ, რომ არ მოგესროლა ეს საჩუქარი. მე გაკურთხე შენ ნიჭებით, რომ გემსახურა ჩემთვის, მაგრამ შენ აგრძელებდი ჩემთვის ზურგის ქცევას. მე გამოვავლინე ჩემი სიტყვა შენში, მაგრამ შენ არ შეიძინე ცოდნა. მე გელაპარაკებოდი, მაგრამ შენი ყურები დახშული იყო. მე განახე ჩემი კურთხევები, მაგრამ შენი თვალები შეტრიალებული იყო. მე გამოგიგზავნე მსახურები, მაგრამ შენ გულხელდაკრეფილი იჯექი და აიძულე ისინი მოგშორებოდნენ. მე ვისმენდი შენს ლოცვებს და ყველა მათგანს ვუპასუხე.’’

,,მართლა გიყვარვარ?’’

მე არ შემეძლო მეპასუხა. დარცხვენილი ვიყავი რწმენის მიღმა. არ მომიხდია ბოდიში. რა შემეძლო მეთქვა ამაზე? როცა ჩემი გული ტიროდა და ცრემლები ჩქეფდა, მე ვთქვი: ,,გთხოვ, მაპატიე უფალო. მე არ ვარ ღირსი, რომ შენი შვილი ვიყო.’’

უფალმა მიპასუხა:  ,,ესაა ჩემი წყალობა, ჩემო შვილო.’’

მე ვკითხე:  ,,მაშინ რატომ აგრძელებ ჩემს პატიებას? რატომ გიყვარვარ ასე?’’

უფალმა მიპასუხა: ,, რადგან შენ ხარ ჩემი ქმნილება, შენ ხარ ჩემი შვილი. მე არასოდეს მიგატოვებ შენ.’’

,,როცა შენ ტირი, მე გითანაგრძნობ და ვიტირებ შენთან ერთად.

როცა შენ შესძახი სიხარულისგან, მეც გავიცინებ შენთან ერთად.

როცა შენ ეცემი, მე გაგამხნევებ შენ.

როცა წაიქცევი, მე წამოგაყენებ.

როცა შენ დაიღლები, მე გატარებ.

მე ვიქნები შენთან ერთად დღეების აღსასრულამდე და მე ყოველთვის მეყვარები.’’

მანამდე, ასე ძლიერ არასოდეს მიტირია. როგორ შემეძლო ვყოფილიყავი ასეთი ცივი?

როგორ შემეძლო უფლისთვის ტკივილი მიმეყენებინა იმით, რასაც ვაკეთებდი?   ვკითხე ღმერთს: ,, რამდენად ძლიერად გიყვარვარ?’’

უფალმა შემომხვია თავისი მკლავები და დავინახე მისი დალურსმნული ხელები. მოვიდრიკე ქრისტეს, ჩემი მხსნელის ფეხებთან.  და პირველად, წრფელად ვილოცე.

თარგმანი: თამთა ნიქაბიძე
რედაქტირება: ნინი გელაშვილი

წყარო

ოთხი წლის წინ, 2011 წლის 29 მარტს ექიმი მაიკლ შენონი მიდიოდა გზატკეცილზე კალიფორნიის ქალაქ დანა პოინტში. მოულოდნელათ უზარმაზარი სატვირთო მანქანა დაეჯახა. შეჯახების შედეგად მანქანა  გზიდან გადავარდა და ცეცხლის ალში გაეხვია.

სწორედ ამ დროს, 29 წლის პარამედიკოსი კრის ტროუკი გამოძახებიდან ბრუნდებოდა როდესაც ცეცხლის ალში გახვეული ავტომანქანა შენიშნა.

როდესაც ის მიუახლოვდა შემთხვევის ადგილს მაიკლს ფეხები უკვე ეწვოდა. კრისმა დაიწყო  ხანძრის ჩაქრობა, რათა აფეთქება თავიდან აეცილებინა. რამდენიმე წუთის შემდეგ ადამიანის სიცოცხლეს საფრთხე აღარ ემუქრებოდა.

 

მძიმედ დაშავებული ექიმი შენონი საავადმყოფოში მოათავსეს, სადაც მან თვენახევარი დაჰყო. მიუხედავად იმისა, რომ ექიმებმა ხანძრის შედეგად დაზარალებულს ფეხის ორი თითი მოკვეთეს, ის კრისის წყალობით ცოცხალი გადარჩა.

ახალგაზრდა ექიმმა, რომელმაც სასწაულებრივად გადაარჩინა მამაკაცი ცდილობდა გაეხსენებინა ნაცნობი გვარი – ექიმი შენონი.

„საავადმყოფოში ყველა ექიმ შენონს ახსენებდა“.

მოულოდნელად ახალგაზრდა მამაკაცს გაახსენდა: ეს სწორედ ის ექიმი იყო, რომელიც ჩვილობის ასაკში ზრუნავდა ჩემზე.

მამაკაცთა შორის გამართულმა საუბარმა მისი ვარაუდი დაადასტურა:  პედიატრმა მაიკლ შენონმა ერთხელ თავად კრისი  გადაარჩინა. იგი ახალშობილ ბიჭს ზედიზედ რამდენიმე დღე არ მოშორებია სანამ, ჩვილის მდგომარეობა არ გაუმჯობესდა. საქმე იმაშია, რომ კრისი ნაადრევად დაიბადა.  მისი წონა 1,5 კილოგრამზე ნაკლებს შეადგენდა, გადარჩენის შანსი ძალზე მცირე იყო.

თავად ექიმი შენონი ინციდენტის შესახებ: „ეს საოცრებაა: დააკვირდე როგორ იზრდებიან ჩვილები და ხდებიან ზრდასრულები. კიდევ უფრო გასაკვირია, როცა ისინი მაშინ ბრუნდებიან შენს ცხოვრებაში, როცა ნამდვილად გჭირდება დახმარება.

ცოტა ხნის წინ ახალგაზრდა და მოხუცი ექიმები კვლავ შეხვდნენ ერთმანეთს, მაგრამ მხოლოდ მოხდარის შესახებ სასაუბროდ არა.

ამჟამად ისინი ერთ საქველმოქმედო ფონდს ეხმარებიან ფინანსების მოძიებაში, რათა კიბოთი დაავადებულ ბავშვებს გაუწიონ დახმარება. მათ ერთმანეთი გადაარჩინეს, ახლა კი სხვა ადამიანების გადარჩენაზე ფიქრობენ.

თარგმანი: მარი უზუნაშვილი

წყარო

ეკლესიის წევრებთან ამ თემაზე საუბარს ყველა მწყემსი ერიდება(უფრთხის), მაგრამ ეს გარდაუვალია ყველასთვის, ვინც ადგილობრივ ეკლესიას მწყემსავს.

“პასტორო, ჩვენ გვინდა შეხვედრა თქვენთან და საუბარი ჩვენს მომავალზე ამ ეკლესიაში, ჩვენ უკვე ვლოცულობთ სხვა ეკლესიაში გადასვლაზე და წევრად გახდომაზე.” ბუნებრივია თქვენ აუცილებლად უსვამთ კითხვას, “რატომ?” პასუხი არის იმდენად სხვადასხვაგვარი რამდენი “მოხეტიალე”ც არსებობს, დაწყებული აქედან:  “ზემოთ ქუჩაზე ეკლესიას მეტი შესაძლებლობის მიცემა შეუძლია ჩემი ახალგაზრდა შვილებისთვის” ან  “ჩვენ უბრალოდ ვეღარ ვპოულობთ საინტერესოს ვერაფერს; აღფრთოვანებას არ გვანიჭებს მოსმენილი სიტყვა” ან უფრო სამწუხაროსაც მოისმენთ “ჩვენ გვიყვარხართ თქვენ და თქვენი ქადაგება მწყემსო, მაგრამ ჩვენ ნამდვილად არ მოგვწონს ეს ეკლესია.”

 ხანდახან ნამდვილად არსებობს კანონიერი მიზეზები ეკლესიის მიტოვებისა და სამწუხაროდ, აუცილებელიც კია და მოვალეც კი ხდები დატოვო იქაურობა და იპოვნო ერთგული ბიბლიური სხეული (ეკლესია).  ხანდახან ეკლესიების თეოლოგიური და მორალური გაკოტრება ხდება, რის გამოც ჯანმრთელ მორწმუნეს არ აქვს არჩევანი. მაგრამ ძირითადად, დატოვების მიზეზი ხდება ამქვეყნიური კომფორტის მაძიებლობით აღძრული მორწმუნის მოთხოვნილებები, რასაც უწოდებენ ხოლმე ,,ეკლესიურ ხტუნაობას” და ეს უკვე ფაქტობრივად ეპიდემიად იქცა!  ამ რეალობის მიზეზი ბიბლიური გაუნათლებლობაა, ძლიერი ეკლესიოლოგიის დაკარგვა, ავტორიტეტის შეზიზღება, და მათ შორის ყველაზე დიდი პრობლემა ეკლესიური დისციპლინის გაუჩინარება და ეკლესიის მაღალ-რეიტინგული სტატუსის მიხედვით შერჩევა.

როდის უნდა დატოვო ეკლესია?  მე ვფიქრობ უფრო სასარგებლოა პირველ რიგში იმ მიზეზებზე ფიქრი თუ რატომ არ უნდა დატოვო ეკლესია. აქ არის რამოდენიმე არასწორი მიზეზი, რის გამოც ეკლესიიდან მიდიან, მიზეზები,რომლებიც მოსმენილი მაქვს წლების განმავლობაში:

1. რადგან ჩვენს შვილებს უნდათ სხვა ეკლესიაში წასვლა. სულიერად მოუმწიფებელი ოჯახის წევრები ერთპიროვნულად არ უნდა ღებულობდნენ ყველაზე მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებებს ოჯახში. ეს არის ძალიან გავრცელებული მიზეზი ეკლესიის დატოვებისა, რაც მაქვს მოსმენილი, და ეს ღრმად სამწუხაროა.
    
2. რადგან აქ ჩემი ასაკის ადამიანები ბევრნი არ არიან. ქრისტეს სხეული უნდა ირეკლავდეს კულტურას, რომელიც აერთიანებს განსხვავებულ ასაკსა და პროფესიებს. ეკლესია არ არის სოციალური კლუბი, არამედ მადლით გადარჩენილ ცოდვილთა შესაკრებელია. პირიქით, წუთისოფელი როცა ეკლესიას შეხედავს, უნდა გაოცდეს ეკლესიის მრავალფეროვნებით და კითხვა დაებადოს: ,,რა არის ის, რასაც ერთიანობაში მოჰყავს და მტკიცე სიყვარულით აერთიანებს ასეთი განსხვავებული ტიპის ხალხს?
    
3. რადგან არ მომწონს აქაური მუსიკა.  ჩემი აზრით თანამედროვე და ტრადიციული საკითხები ჩვეულებრივ არასწორად არის ხოლმე გაგებული. უფრო მნიშვნელოვანი საკითხია:  რა შინაარსის არის სიმღერა? არის ეკლესიის სიმღერა თეოლოგიურად სწორი? მელოდია და ტექსტი უნდა შეესაბამებოდეს ერთმანეთს, მაგრამ მე აღმოვაჩინე, რომ ეს კამათი, როგორც წესი, უფროსი თაობის სტერეოტიპული აზროვნების ნაყოფია; მათ სამწუხაროდ ყველაფერი ახალი საეჭვო ჰგონიათ.
    
4. რადგან მწყემსის ქადაგებები ძალიან გრძელია.  ქადაგება არის ძირითადი აქტი ქრისტიანულ ღვთისმსახურებაში და უნდა დაეთმოს ლომის წილი დრო.
    
5. რადგან ეკლესიაში უამრავი ცოდვილია. როგორც ლუთერმა განაცხადა, ქრისტეს მიმდევრები არიან simul iustis et peccator, ერთდროულად წმინდანებიც და ცოდვილებიც. ადგილობრივი ეკლესია არის საავადმყოფო ავადმყოფებისათვის. ცხადია, იქ არის სერიოზული ავადმყოფობა, სადაც ღია, თავაშვებული, დაფარული ცოდვა არის შეწყნარებული, მაგრამ ეს არ არის ის, რაც მე მხედველობაში მაქვს.
    
6. რადგან მწყემსი არ იქცევა ისე, როგორც ჩვენ ძველად.  ტრადიცია შეიძლება იყოს სასარგებლო, მაგრამ ტრადიციონალიზმი, რომლისკენაც ეკლესიები მიემართებიან არის მრავალის დამღუპველი.
    
7. რადგან აქ არ აქვთ კარგი ახალგაზრდული / ბავშვთა პროგრამა. მშობლები არიან სულიერი დარაჯები თავიანთი შვილებისათვის. ეკლესიამ კი უბრალოდ უნდა გააძლიეროს ბიბლიური ჭეშმარიტების სწავლება სახლში. ეკლესიური პროგრამა არ უნდა მწყემსავდეს ჩვენს შვილებს, ეს არის მშობლების მოწოდება, განსაკუთებით კი მამების.
    
8. რადგან ქადაგება / თაყვანისცემა არის მოსაწყენი. თაყვანისცემის მიზანი არის ღმერთის განდიდება და არა ჩვენი გართობა.
    
9. რადგან  მათ აქვთ / არ აქვთ საკვირაო სკოლა.  მე მესმის ბევრი „ეკლესიაში ნელ-ნელა ინტეგრირების“ მიმდევარი შემეწინააღმდეგება, მაგრამ მე მინდა დიდი პატივისცემით გითხრათ, რომ საკვირაო სკოლები არის კეთილი, მაგრამ, „დამატებითი მომსახურება“. სახარებისეული ჭეშმარიტება კი – მაცოცხლებელი.
    

ესენი იყო არასწორი მიზეზები ეკლესიის დასატოვებლად და კიდევ ბევრია გარდა ამ ჩამონათვალისა. მიუხედავად ამისა, ხანდახან მართლა დასატოვებელია ესა თუ ის ეკლესია.

ეკლესიის დატოვების ლეგიტიმური მიზეზების საპოვნელად, ჯონ მაკარტური არის სასარგებლო ამ საკითხში. ის ურჩევს (და ასაბუთებს ბიბლიურად) რომ თქვენ საჭიროდ უნდა მიიჩნიოთ ეკლესიის დატოვება იმ შემთხვევაში თუ:

1. რაიმე მწვალებლობას (ერესს) ასწავლიან კათედრიდან, ამახინჯებენ ძირითად ჭეშმარიტებას. (გალ 1:7-9)
    
2. ეკლესიის ლიდერები ნებას რთავენ ნებისმიერს, რომ ასწავლონ მცდარი დოქტრინები ეკლესიის ერთობაში. (რომ. 16:17)
3. ეკლესიას ახასიათებს თავაშვებულობა და წმინდა წერილის იგნორირება,უყურადღებობა, როგორიცაა უარყოფა იმ წვრებისა, რომლებიც უხეშად,ხმაურიანად და რეგულარულად სცოდავენ. (1კორ 5:1-7)
    
4. ცოდვილი ცხოვრების  წესი  არის შეწყნარებული ეკლესიაში. (1კორ 5:9-11)
    
5. ეკლესია სერიოზულად განსხვავდება ბიბლიური ეკლესიის ნიმუშისაგან. (2თეს 3:6,14)
    
6. ეკლესია გამოირჩევა მასიურ თვალთმაქცობით, რომელიც ბაგით ემსახურება ბიბლიურ ქრისტიანობას, მაგრამ არ აღიარებს მის ჭეშმარიტ ძალას.  (2 ტიმ 3:5)
    

წლების განმავლობაში, როდესაც წევრებს ან მეგობრებს აქვთ ხოლმე ჩემთან საუბარი ეკლესიის დატოვებასთან დაკავშირებით, როგორც წესი მე მათ მოვუწოდებ იყვნენ თავიან გარეშომომყოფთა ერთგულნი და მოწყალენი, და მხოლოდ კი ნუ წუწუნებენ და ელოდებიან მაგიურ რეფორმას, არამედ, თვითონ შეუდგნენ რეფორმირებას. ეკლესიაში გაწევრიანებაც და მისი მიტოვებაც უდიდესი პასუხისმგებლობაა ღვთის წინაშე. თუნდაც რომ უეჭველად იცოდეთ, რომ ეკლესია უღირს მდგომარეობაშია და აუცილებლობას წარმოადგენს იქაურობის დატოვება, ჯერ ყველა ღონე იხმარეთ რომ დარჩეთ და სასიკეთოთ შეცვალოთ ყველაფერი. იყავით ღვთის წინაშე ერთგულნი.

 

 ავტორი: ჯეფ რობინსონი
წყარო
თარგმანი: თორნიკე ხუბაშვილი

ჩვენ ყველანი უამრავი საცდურის წინაშე ვდგავართ, ღმერთს უნდა რომ ჩვენ შევებრძოლოთ მათ.  განვიხილავთ 8 გზას თუ როგორ მოვიპოვოთ გამარჯვება.

1.ილოცე სანამ ცდუნდები.

იესო ასწავლიდა თავის მოწაფეებს რომ ეთხოვათ ღმერთისთვის, „ და ნუ შეგვიყვან ჩვენ განსაცდელში, არამედ გვიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან“. და როგორც მან გვითხრა რომ ვილოცოთ, „ პური ჩვენი არსობისა მოგვეც ჩვენ დღეს.“ კარგია, რომ ვთხოვოთ ღმერთს რომ გვიხსნას საცდურიგან და ბოროტისაგან დღეს.

2. აარიდე თავი. კარგი გაქცევა უკეთესია ვიდრე ცუდი დაცემა.

დადექი ცოდვისგან რაც შეგიძლია შორს. არ იფიქრო რომ არ დაეცემი. თუ შენ დაიქირავებ ვინმეს, რომ გადაატანინო ყველაზე ფასეული ნივთები შენი საკუთრებიდან, შენ არ ეტყვი მათ რომ სცადონ კლდის ნაპირთან რამდენად ახლოს შეძლებენ მანქანის გატარებას. იგავების მე-7 თავში „ახალგაზრდა გულუბრყვილო კაცი“ შებინდებისას დახეტიალობს ქალის სახლთან და უბრალოდ ისე „ხდება“ რომ მიირბენს მასთან. ქალს მეძავივით აცვია. ის ეუბნება რომ მისი ქმარი წასულია და აღუწერს თავის სურნელოვან საწოლს. საბოლოოდ ის მიჰყვება ქალს დასაკლავი ხარივით. სატანის მიერ მოხიბლული ევა განსაცდელში ჩავარდა იმის ყურებით, თუ როგორ გემრიელად გამოიყურებოდა ნაყოფი. თავი აარიდე ცდუნებას.  დადექი შორს ბნელ პარკში მდგარი მანქანიდან.

3.მოახდინე საღვთო წერილების ციტირება.

ეს არის გზა, რომლითაც იესომ დაძლია ცდუნება.  როდესაც შენ ბუზღუნებ, გაახსენე შენს თავს -„ მარადის იხარე“.  როდესაც ცდუნების წინაშე ხარ რომ უხეში პასუხი გასცე, გაიხსენე-„ტკბილი პასუხი მიაქცევს გულისწყრომას“. როდესაც წვალობ შეცდომის გამოსწორებისთვის გაახსენე შენს თავს – „ ღმერთი ამპარტავნებს ეწინააღმდეგება , თავმდაბლებს კი მადლს ანიჭებს“. რა თქმა უნდა, ის რომ წმინდა წერილის ციტირება მოვახდინოთ ცდუნებისას ნიშნავს იმას, რომ პირველ რიგში უნდა ვიცოდეთ ის, რაც ნიშნავს რომ რეგულარულად უნდა მივიღოთ იგი.

4. ილოცე ცდუნებაში ყოფნისას.
ვინაიდან ისეთი მღვდელმთავარი როდი გვყავს, რომ ვერ შეძლოს თანაგრძნობა ჩვენს უძლურებაში, ის ჩვენსავით გამოცდილია ყველაფერში, გარდა ცოდვისა.

ამიტომ, გაბედულად მივეახლოთ მადლის ტახტს, რომ მივიღოთ წყალობა და ვპოვოთ მადლი დროული შემწეობისათვის.  ( ებრ. 4)

5. სთხოვე ძმას ან დას რომ ილოცოს შენთან ერთად.

ეკლესიასტეს 4:12 ამბობს „თუ ერთს დაჯაბნის ვინმე, ორნი აღდგებიან მის წინააღმდეგ; სამმაგი თოკი მალე აე გაწყდება“.

6.სთხოვე ვინმეს რომ იყოს პასუხისმეგებელი შენს დაჭერაზე.

ერთხელ მეგობარმა მითხრა, „ მარკ, როცა მე დავბრუნდები ჩემი ბიზნეს მოგზაურობიდან ამ კვირაში, შეგიძლია მკითხო  ვუყურე თუ არა ტელევიზორს სასტუმროს ოთახში? როცა მე მარტო ვარ მოგზაურობისას, მე ვარ საცდურის წინაშე რომ ვუყურო ცუდ მასალას. იმის ცოდნა რომ შენ მკითხავ ამის შესახებ დამეხმარება მე რომ ვებრძოლო ცდუნებას.

7.გახსოვდეს ღმერთის ერთგულება.

”ერთგულია ღმერთი, რომელიც არ დაუშვებს, რომ თქვენს შესაძლებლობაზე მეტად გამოიცადოთ, არამედ განსაცდელთან ერთად გამოსავალსაც გაგიჩენთ, რომ გადატანა შეძლოთ“ (1 კორ. 10:13). ღმერთი არასოდეს დაუშვებს რომ ვცდუნდეთ იმ ძალის მიღმა რასაც ის გვაძლევს, და თუ ჩვენ ვთხოვთ ის „გამოსავალსაც გაგვიჩენს“ რათა გადავლახოთ ცდუნებები.

8.შეახსენე შენს თავს რომ ცოდვას აქვს შედეგები.

გაიხსენე გალატელთა 6:7 –„ნუ ცდუნდებით, ღმერთი დასაცინი არ ხდება, ვინაიდან, რასაც თესავს კაცი, იმას იმკის.“

როცა დავითმა უღალატა თავის ცოლს ბათ-შებაყთან და მოაწყო მისი ქმრის სიკვდილი, ღმერთმა აპატია მას, მაგრამ უთხრა რომ მახვილი აღარ მოშორდებოდა მის სახლს, მისი ოჯახის წევრები დიდ ზიანს მიაენებდნენ დავითს და ბავშვი რომელიც ეყოლებოდა ბათ-შებაყისგან მოკვდებოდა.(2სამ.12:10-14)

 

ასე რომ შევაჯამოთ მოკლედ:

ილოცე სანამ ცდუნდები

აარიდე თავი

მოახდინე წმინდა წერილის ციტირება

ილოცე ცდუნებაში ყოფნისას

სთხოვე ძმას ან დას რომ ილოცონ შენთან ერთად

სთხოვე ვინმეს რომ პასუხისმგებელი იყოს შენს დაჭერაზე

გახსოვდეს ღმერთის ერთგულება

გაახსენე შენს თავს რომ ცოდვას აქვს შედეგები

თარგმანი: თამთა ნიქაბაძე


წყარო

მორწმუნე ჰომოსექსუალები

თანამედროვე კონსერვატულ მორწმუნეებს შეიძლება გაუჩნდეთ ცდუნება, რომ უარყონ ჭეშმარიტებისათვის მოსალოდნელი ტანჯვის გარდაუვალობა  (1პეტრე 3:14-16; 4:12-16).  მათ ძალუძთ იტირონ ბედისწერაზე, დეპრესიაში ჩავარდნენ და იწუწუნონ კულტურული ზემოქმედების გამო რწმენის შერყევაზე.

         კულტურული ზეგავლენა გადაუვალია, რთული წარმოსადგენია, რომ ჩვენ, მიუკერძოებელი ფუნდამენტალისტები, შევძლებთ ოდესმე ჰომოსექსუალი აქტი ცოდვად არ ვაღიაროთ. თუმცა, კიდევ ერთი საფრთხე გვემუქრება ჩვენ – ფუნდამენტალისტ ქრიატიანებს. ეს არის არგუმენტთა მთელი ნუსხა, რომელიც მიმართულია ჰომოსექსუალიზმის გასამართლებლად და ხელს უწყობს "მორწმუნე გეების" არსებობას. არიან მრავალი მათგანნი, რომელნიც თავს აღიქვამენ ერთსადაიმავე დროს ლიბერალებად და ღვთისმეტყველებად, ეყრდნობიან საკმაოდ კონსერვატულ შეხედულებებს და ამავე დროს სურთ იყვნენ ჰომოსექსუალები. ისინი ბედავენ და წმინდა წერილისაც კი იშველიებენ  ამ საკითხში. მათი ამგვარი სურვილი- დარჩნენ გარკვეული გაგებით ქრისტიანები- აყალიბებს შედარებით ახალ მიმდინარეობას გეი აქტივისტებისას. რა თქმა უნდა, იესო გვაფრთხილებდა, რომ გამოჩნდებოდნენ ცრუმასწავლებლები, რომელნიც "ასწავლიან და ცდუნებაში შეიყვანენ ჩემს მსახურებს, რომ იმრუშონ და ჭამონ ნაკერპავი." (გამოცხ.2:20). მაგრამ მე არ მახსოვს, რომ ქრისტიანობის ისტორიის განმავლობაში არსებულიყო რაიმე დაჯგუფება, რომელიც შეეცდებოდა თვალსაჩინოდ გაეერთიანებინა ჰომოსექსუალები და ქრისტიანები.

    "მორწმუნე გეები" თვალსაჩინოდ როდი გმობენ ბიბლიას. თავიანთ ბროშურებში, ბლოგებსა და იუთუბეზე ატვირთულ გულისამაჩუყებელ ვიდეოებში, ისინი ბიბლიის უარყოფის მაგიერ, ცდილობენ დაგვარწმუნონ, რომ ბიბლიაში წაკითხული ყოველთვის როდი ასახავს ჩვენს ვარაუდსა და მტკიცებულებებს. სწორედ ამ მიზეზმა აღმძრა, დამეწერა ეს სტატია. მათი არგუმენტები შეიძლება დამაჯერებლად ჟღერდეს მათთვის, ვისაც სურს შეინარჩუნოს "ქრისტიანობა" მაგრამ ამავედროს დაიცვას ჰომოსექსუალები, რაიმე სახის გამართლება მოუძებნოს მათ და მათ წრეში ტრიალებდეს. მნიშვნელობა არ აქვს, გაქვთ თუ არა ასეთ ხალხთან ურთიერთობა, ამ არგუმენტებს შეიძლება მაინც წააწყდეთ და კარგი იქნება თუ მზად იქნებით ამისთვის. მზად უნდა ვიყოთ დავიცვათ ის წევრები ეკლესიისა, რომელნიც მიზიდულობას გრძნობენ თავიანთი სქესის წარმომადგენლებისადმი. სწორედ ისინი შეიძლება გახდნენ იოლი მსხვერპლი ე.წ "მორწმუნე გეებისა." ამ უკანასკნელთა არგუმენტებმა შეიძლება დააბნიოს ისინი, გზაკვალი აუბნიოს და საბოლოო ჯამში დაღუპოს.

 არგუმენტი, რომელსაც "მორწმუნე ჰომოსექსუალები" იყენებენ.

   ჩვენ ამ თემაში შევეხებით ბიბლიურ ჰერმენევტიკას-  ბიბლიის განმარტების ხელოვნება და მეცნიერება. ჩვენი კონტრარგუმენტები მიმართულია "მორწმუნე ჰომოსექსუალების წინააღმდეგ" და ისინი ასევე მოიცავენ მნიშვნელოვან ჰერმენევტიკულ პრინციპებს.

1. იესოს არასოდეს უხსენებია ჰომოსექსუალიზმი (ე.ი არ თვლიდა ამ თემას მნიშვნელოვნად). ეს არგუმენტი, რა თქმა უნდა, ამ თემას ეხება. "წითელი სიტყვები" ბიბლიაში (ბიბლიაში იესოს წარმოთქმული ზოგიერთი სიტყვა წითლად არის დაბეჭდილი) არ არის სხვა სიტყვებზე ნაკლებად ან მეტად შთამაგონებლური. სულაც არ იყო საჭირო იესოს რაიმე ეთქვა ჰომოსექსუალიზმზე იმისათვის, რომ ეს პრაქტიკა გაკიცხულიყო. ეს არასწორი ლოგიკაა. ჰომოსექსუალიზმი გაკიცხული იყო იესომდეც, ძველ აღთქმაში. მთავარი კონტრარგუმენტი აქ შეიძლება იყოს ის, რომ ჰომოსექსუალიზმი ეწინააღმდეგება ბუნების კანონს, რომლის მიხედვითაც ღმერთმა სექსუალი კავშირი დააკანონა ქალსა და მამაკაცს შორის. ამაზე ვკითხულობთ რომაელთა მიმართ წერილში. 1:26-27 მაგალითად, ფრაზა:" ქალური ცხოვრების წესი." სხვა სიტყვებით, ნებისმიერი ჰომოსექსუალური კავშირი არაბუნებრივია. "ბუნებრივი კანონი" აღნიშნა იესომაც, "ერთხორცად" ყოფნაა. "ერთხორცი" კი შესაძლებელია შეიქმნას მხოლოდ მამაკაცი და ქალი (მათე 19:4-5 ).
2.   მოსე და პავლე განიხილავდნენ ჰომოსექსუალიზმს, როგორც ცოდნის სიმწირისგან გამოწვეულ ცოდვას. ისინი მოისაზრებდნენ ძალადობასა და ექსპულატაციურ ფორმებს ჰომოსექსუალიზმისას, რაც გავრცელებული იყო მათ მაშინდელ კულტურაში. ეს არგუმენტი მნიშვნელოვან ჰერმენევტიკულ შეკითხვას ბადებს: რამდენად მნიშვნელოვანია ანტიკური ისტორიის ცოდნა, ბიბლიის სწორად ინტერპრეტაციისთვის? პასუხი ცხადია: ამის ცოდნა ძალიან მნიშვნელოვან როლს ასრულებს. თუმცა, შეიძლება კი დავეყრდნოთ მხოლოდ გარეგნულ ისტორიულ წყაროებს? ბიბლია ხომ თავად მოიცავს ინფორმაციას წარმართული, ძველი ცივილიზაციის შესახებ. ის ასევე ბევრს საუბრობს სხვადასხვა კულტურულ პრაქტიკაზე, რის გამოც მასზე დაყრდნობა, როგორც ისტორიულ ინფორმაციათა წყაროზე, სავსებით ლოგიკური იქნება. საჭირო იყო თუ არა, რომ ეკლესია, პავლეს სიტყვების სწორად მიჩნევისათვის, "ნუ გაავხორცდება მამაკაცი მამაკაცთან,“ დალოდებოდა არქეოლოგიურ ცნობებს ან მტკიცებულებებს? რატომ უნდა ვიფიქრო მე, დღევანდელ ეპოქაში მცხოვრებმა, რომ ამ საკითხში პავლე მოციქული ჩემზე ცუდად ერკვეოდა? ეპისკოპოსი რაიტი ამბობს: როდესაც მე ვკითხულობ თანამედროვე რომაული იმპერიის ისტორიასა და ჰომოსექსუალიზმის პრაქტიკაზე, გამომაქვს დასკვნა, რომ იმ დროში მათ იცოდნენ ამ საკითხზე იმდენი, რამდენიც ვიცით ჩვენ. მათ იცოდნენ ბევრი ერთსქესიანთა სქესოსბრივ ხანგრძლივ ურთიერთობებზე. ერთსქესიანთა სიყვარული,  თანამედროვე გამოგონება არ არის. ის ცნობილი გახლდათ უკვე პლატონისთვის.
3.   ძველი აღთქმა განიხილავს მრავალ საკითხს, რომელსაც ქრისტიანები მშვენივრად აპრაქტიკებენ. მაგალითად: სხვადასხვა ქსოვილის გამოყენება სამოსში. ზოგს კი არ  აპრაქტიკებენ. აქედან გამომდინარე, როდესაც ძველი აღთქმიდან რაღაცას ვეთანხმებით და რაღაცას არა,გამოდის, რომ ისე ვუდგებით მას, როგორც მოგვესურვება. ანუ ვასრულებთ იმას, რაც მოგვწონს. ე.ი ვირჩევთ რა შევასრულოთ და რა არა. შესაძლოა მსგავსი არგუმენტით მოგვმართონ. მე ამ კონტრარგუმენტს ვიშველიებ ხშირად შეიძლება მე ვარღვევ ღმერთის მცნებას , როდესაც ეკლესიაში შევდივარ კოტონის ქსოვილის პერანგით, მაგრამ მე ვიცავ მის კანონმდებლობას, რომელშიც ამბობს:"ნუ დაწვება კაცი კაცთან" (ლევიტ18:22). რითი ავხსნი ჩემს ამგვარ მიდგომას? ერთი წინადადებით ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა რთულია. რჯულის შესრულებას რაც შეეხება ამ პრობლემას პირველი ქრიატიანებიც წააწყდნენ, თუმცა ისინი იცავდნენ რჯულს, მაგრამ გარეშეთა ხედვით არა. ამაზე ჩვენ ვკითხულობთ საქმე მოციქულთა წიგნის მეთხუთმეტე თავში, მოქცეულ წარმართებს არ სურდათ მთელი რჯულის დაცვა, მაშინ, როდესაც იესომ პირდაპირ განაცხა, რომ რჯულის გასაუქმებლად კი არა, აღსასრულებლად მოვიდა (მათრ 5:17). რაც შეეხება ძველ აღთქმაში აღწერილ მსხვერპლშეწირვებს, იესომ გააუქმა ისინი თავისი მოტანილი მსხვერპლით (ებრ. 10:11-18). სხვა სიტყვებით,  ჩვენ აღარ გვიწევს მორალურად ნეიტრალური მცნებების დაცვა, როგორიცაა სხვადასხვა ქსოვილებისგან დამზადებული სამოსის ტარება, რადგან ეს უბრალოდ სისუფთავის სიმბოლო, გამოხატულება გახლდათ. ამავე დროს ახალი აღთქმა გვასწავლის, რომ უფლის მორალური რჯულის ანუ კანონის დაცვა არანაირად არ არის გაუქმებული. ისევ ცოდვად ითვლება კერპთაყვანისმცემლობა,მრუშობა ჰომოსექსუალური კავშირი სწორედ ამ ცოდვის ნაწილად ითვლება. მორალური არსი რჯულისა ქრისტეს არ გააუუქმებია! მან ასევე აღნიშნა, რომ რჯულის დაცვაში მთავარი მნიშვნელობა ადამიანის გულის მოტივებს აქვს და არა ვიზუალურ რიტუალს (მათე5:27-28).
       ამ თემას თავისი სირთულეები აქვს და მოითხოვს ჩაღრმავებას კვლევისას. საჭიროა ვხედავდეთ ჩვენს წინაშე არსებულ საფრთხეს და გვქონდეს ცოდნა,რომლითაც წინ აღვუდგებით მას და დავიცავთ შედარებით სუსტ წევრებს ეკლესიისას. ჩვენი მიზანია  გავაკეთოთ ყოველივე, რაც ძალგვიძს, რომ ე.წ "ქრისტიან ჰომოსექსუალთა" არგუმენტებმა ჩიხში არ მოგვიმწყვდიოს.

4. სინამდვილეში ჩვენ არ  ვიცით რას აღნიშნავს 1კორ. 6:9 და 1ტიმ. 1:10-ში გამოყენებული სიტყვა, რომელიც ნათარგმნია,როგორც „მამათმავალი“.  ამ არგუმენტს ბიბლიის კონსერვატიული სწავლულები პასუხობენ ასე: პავლე ფარისეველი,ებრაელი რაბინი გახლდათ და საუკეთესოდ იცოდა ძვ.აღთქმა, ამიტომაც ის მოისაზრებდა ამ ტერმინში ზუსტად იმავე მნიშვნელობას, რასაც ლევიტელთა წერილში ავტორი. ასეთი არგუმენტირების მაგალითად შეიძლება მოვიშველიოთ რობერტ განონის წიგნი: “ბიბლია და ჰომოსექსუალური პრაქტიკა: ტექსტები და ჰერმენევტიკა“ (Robert Gagnon’s The Bible and Homosexual Practice: Texts and Hermeneutics). ისიც უნდა აღინიშნოს,რომ აბსოლუტური დარწმუნებით არ შეიძლება გავიგოთ იშვიათად შემხვედრი ბერძნული სიტყვების ზუსტი მნიშვნელობა. თუმცაღა, ეს მახვილი ორლესულია და ამარცხებს ორივე მხარეს- ჰომოსექსუალიზმის დამცველთ, არ ძალუძთ დაიცვან ჰომოსექსუალიზმი ზემოთ მოყვანილი არგუმენტიდან გამომდინარე.  ბიბლიის ტექსტების მთლიანი გაგება იძლევა დარწმუნებულობას იმის თაობაზე, რომ ჰომოსექსუალიზმსა და მსგავს პრაქტიკას ბიბლია კრძალავს და უწოდებს ცოდვას. ასევე ბიბლიის ტექსტებიდან გამომდინარე ვერ ვიტყვით, რომ ტერმინი „მამათმავლობა“ არასწორად არის გაგებული მორწმუნეთა და მკვლევართა მიერ.
5. ეზეკიელი არ ახსენებს ჰომოსექსუალიზმს „სოდომურ“ ცოდვათა ჩამონათვალში (ეზ. 16:49-50).

სინამდვილეა, რომ ეზეკიელი საუბრობს სოდომურ სიბილწეზე ჰომოსექსუალიზმის ხსენების გარეშე. მაგრამ, დაფიქრდით: ებრაელებმა შესანიშნავად იცოდნენ რა ცოდვებს სჩადიოდნენ სოდომელები, სხვა რა შეიძლება მოისაზრებოდეს „სიბილწეში“, თუ არა ის რაც აღწერილია დაბადების წიგნის 19-ე თავში?

დიახ, ეზეკიელი არ მოიხსენიებს „ჰომოსექსუალიზმს“,მაგრამ მას არც სჭირდება ამის გაკეთება. ჰომოსექსუალიზმის საჯარო განკითხვა ბიბლიის მთელი კონტექსტიდან შესანიშნავად მოჩანს, რის გამოც ამ თემაში მოყვანილი ყველა არგუმენტი ჰომოსექსუალიზმის დასაცავად შეუძლებელია იყოს მტკიცე და გამართლებული. მათ არ  გააჩნიათ საფუძველი ბიბლიიდან, რადგან დაფუძნებულნი არიან კონტექსტიდან ამოგლეჯილ რამდენიმე მუხლზე, რომელთაც როგორც ყოველთვის არასწორად განმარტავენ.

     „მორწმუნე გეების“ არგუმენტები ხშირად გამომდინარეობს „მარცხნიდან“- პირველად    მათ   იყენებენ ურწმუნოები, შემდგომ მათ აიტაცებენ ხოლმე ლიბერალი პროტესტანტები და საბოლოოდ „მარცხენა მხარეს გადახრილები“ რომელთა რიცხვშიც ზოგიერთი ევანგელური ქრისტიანიც ურევია.  შეიძლება  ვივარაუდოთ,რომ ამ ხაფანგს ფუნდამენტალური მორწმუნეც წამოეგება?  არ მსურს პერსიმისტის შთაბეჭდილება დავტოვო, მაგრამ სამწუხაროდ რეალობა ასეთია. კულტურა თავისი წნეხის ქვეშ მაინც აქცევს ადამიანს და ნაკვალევს ტოვებს.  აუცილებელია შევიარაღდეთ ბიბლიური სწორი ჰერმენევტიკით, რომ წინ აღვუდგეთ კულტურულ ტალღას. განსაკუთრებით ეს მათთვის არის აუცილებელი, ვინც საკუთარ თავში ჰომოსექსუალურ გადახრებს ებრძვის.

Proclaim And Defend-ის ცნობების მიხედვით

თარგმანი: ია კარგარეთელი
წყარო

 

 მეგავარსკვლავი, სილვესტერ სტალონე, ყოველთვის თავად ასრულებდა რთულ სცენებს ფილმებში, რაც ხშირად მთავრდებოდა ძვლების მოტეხილობითა და ჰოსპიტალიზაციით. ამ იტალიელის რწმენამაც, ქრისტეს მიმართ, მრავალი დარტყმა გადაიტანა. და ასე გრძელდებოდა იქამდე, სანამ ეს ჰოლივუდელი  "უძღები ძე" უფალს არ დუბრუნა (როგორც ამას თავად აღნიშნავას).

   „მე ქრისტიანულ ოჯახში ვიზრდებოდი, _  ყვება სტალონე “Dove Foundation”_თან ინტერვიუში. ბავშვობიდან მინერგავდნენ რწმენას და მეც ვცდილობდი ვყოფილიყავი მორწმუნე ისე, როგორც ეს შემეძლო, სანამ, ერთხელაც რეალურ სამყაროში არ ამოვყავი თავი. მრავალ ცდუნებას წავაწყდი და გზიდან გადავუხვიე. ბევრი არასწორი და ცუდი არჩევანი გავაკეთე.“

   სტალონე (ის ამჟამად 70 წლის გახლავთ) დაიბადა ნიუ-იორკში. მამამისი კოსმეტოლოგი და დალაქი იყო. დედამისი სპორტული დარბაზის მფლობელი გახლდათ, ასევე დაკავებული იყო ასტროლოგიით, ცეკვით და ქალთა ბრძოლებსაც  უწევდა პროპაგანდას. 

   სტალონეს დაბადებას თან სირთულეები ახლდა. გამბანელმა ქალმა ახალშობილს შემთხვევით ნერვი გადაუჭრა, რამაც სახის არეში პარალიჩი გამოიწვია. თუმცა, სწორედ ასეთი „ველური მზერა“ გახდა  შემდგომში მისი სცენური იჯიმი_ ისევე, როგორც ოდნავ ნერვიული საუბარი. 

  როდესაც სტალონე 10 წლის გახლდათ მისი მშობლები გასცილდნენ. შეიძლება სწორედ ეს გახდა სკოლაში მისი ცუდი ყოფაქცევის მიზეზი. 24 წლის ასაკში სახლიდან გამოაგდეს და ბენზინგასამართ სადგურებზე ეძინა. სწორედ ამ პერიოდში აიყვანეს ის ფილმში როლის შესარულებლად, რაშიც 200 დოლარი გადაუხადეს. ფილმი პორნო-ეროტიკული ჟანრის გახლდათ. „მე მქონდა არჩევანი: ან ამ ფილმში მიმეღო მონაწილეობა, ან თავი ვიღაც-ვიღაცეების ძარცვით მერჩინა – იხსენებს სტალონე. – სასოწარკვეთილი გახლდით, საშინლად სასოწარკვეთილი.“ 
 

    ამ ფილმის შემდგომ, კიდევ ითამაშა რამდენიმე როლი სხვა ფილმებში, მაგრამ ყველაზე დიდი წარმატება მას 1976 წელს   ფილმმა _"როკი" მოუტანა. ამ კინოფილმმა მიიღო სამი ოსკარი და გარემოიცვა ამერიკელთა წარმოსახვა. „წარუმატებელი ბოქსიორი“ ამერიკის კუმირი გახდა. 

ამ წარმატების შემდეგ,  კიდევ იყო შემოთავაზებები „როკი“-ს გაგრძელებაზე  და ასევე „რემბო“-ში მონაწილეობაზე, სადაც სტალონემ ყოფილი სპეცრაზმელის, ჯონ რემბოს როლი შეასრულა. შემდგომ იყო „დაუკავებელნი". საზოგადოებისგან „გარიყული კასტიდან“ ეს ბიჭი ჰოლივუდის ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული მსახიობი გახდა. უცაბედმა სიმდიდრემ და პოპულარობამ მის წინაშე კიდევ მრავალ საცდურს ახადა ფარდა. „უცაბედად  შენ  ზღაპრული სამყაროს გასაღები გერგო და უამრავი  ცდუნება მოვიდა. მეც  ჩემი დიდების რწმენა დავიწყე _ ამბობს სტალონე პეტ რობერტსონთან ინტერვიუში. – ეჭვგარეშეა, რომ მაშინ სწორ გზას ავცდი. ამას ვაღიარებ.“

   სტალონე ორჯერ გაშორდა ცოლს. პირველი ქორწინება მას საშა ზაკთან ჰქონდა, ხოლო მეორე – ბრიჯიტ ნილსენთან. ამჟამად ის დაქორწინებულია ჯენიფერ ფლავინზე. ჯენიფერისგან მას სამი ქალიშვილი ჰყავს. 
   მისმა პირადმა სირთულეებმა სურვილი აღუძრა რომ ბოლო ფილმებში თავის მიერ შესრულებული როლები გაეანალიზებიანა.  მისი და, ტონი დუალტო, 2012 წელს 48 წლის ასაკში ფილტვის კიბოთი გარდაიცვალა. კინოფილმ „როკი“-ს ბოლო ნაწილში, როკი ბალბოა ადონს ჯონსონის ხელმძღვანელის როლში გვევლინება, სადაც  კიბოს ებრძვის.

  როგორც თავად  სტალონე ამბობს, მისი სიცოცხლე ბოლო 12 წლის განმავლობაში ფსკერისკენ ეშვებოდა, სანამ მასში  "უძღები ძის" გაღვიძება არ მოხდა და ის დაუბრუნდა  ბავშობის რწმენას. „საბოლოოდ გავაცნბიერე რომ უნდა გავჩერდე,“ _ ამბობს სტალონე  _ ,,უნდა დავუბრუნდე მთავარს, დროა შევწყვიტო საკუთარი ცხოვრების კონტროლი და ამის უფლება ღმერთს დავუთმო.“ მიუხედავად ჰოლივუდის ქრისტიანობასთან არასახრბიელო დამოკიდებულებისა და შეუფერხებელი გარემოსი, სტალონე თამამად საუბრობს ქრისტესადმი თავის რწმენაზე. ყოველთვის გამოხატავას ენთუზიაზმს, როდესაც საქმე ეკლესიაში სიარულს ეხება. 

„რაც უფრო ხშირად დავდივარ ეკლესიაში, მით უფრო მეტად ვაჩვევ თავს უფალთან ერთად სიარულს. რაც უფრო მეტად ვისმენ მის სიტყვას _ ის მხელძღვანელობს მე და ვგრძნობ, რომ ზეწოლა იკლებს“ – ამბობს სტალონე გადაცემაში "ოჯახი ფოკუსში".  ეკლესია – სულის სავარჯიშო არენაა. თქვენ არ შეგიძლიათ საკუთარი თავის თავად წვრთნა. აუცილებელია საიდანღაც ვიღებდეთ ცოდნას, გამოცდილებას, აუცილებელია ვიღაცის ხელმძღვანელობა.“

    ახლა, როდესაც ის უკვე ასაკშია და გამოცდილებაც დიდი აქვს, სტალონე აღიარებს, რომ მის ადრინდელ ფილმებში  ხშირი იყო ძალადობა. თუმცა, "როკის" სერიები მისთვის ძვირფასია. 

„ეს არის ისტორია რწმენის, სიწრფელისა და გამარჯვების“_ამტკიცებს სტალონე. _"იესო არის ძალთა წყარო ყველასთვის, ვინც  მარათონი უნა გადალახოს. ეს შეგიძლიათ შეადაროთ დავითის სიმამაცეს –  გმირს, რომელიც ერთ დროს არაფერს წარმოადგენდა, მაგრამ გოლიათი დაამარცხა. ეს სიცოცხლის მეტაფორაა.“

 რაღაც დროის განმავლობაში მიმდინარეობდა მუშაობა "რემბო"-ს იმ  ვერსიაზე, როდესაც ერაყის ტერტორიაზე მისიონერები უნდა გადაერჩინათ. მაგრამ ეს ფილმი ალბათ, არც არასოდეს გამოვა ეკრანზე.
   სტალონეს სტილის ერთ-ერთი თავისებურება ისაა, რომ ის ყველა ილეთს დუბლიორის გარეშე ასრულებს. ამას მოჰყვა ტრამვა მხრებზე, მკერდსა და ზურგის მაღლითა ნაწილზე. ამ ტრამვის შედეგების დაფარვას იგი ტატუირების მეშვეობით ცდილობს. პირველი ტატუ მის ცოლის, ფლავინის, გამოსახულება იყო. 

   როდესაც სტალონეს „როკი 4“_ს გადაღებები ჰქონდა, მისმა თანამონაწილემ (რომელიც რუსი ბოქსიორის როლში იყო) ისე ძლიერ დაარტყა, რომ ოთხი დღის განმავლობაში სტალონე ინტენსიური თერაპიის პალატაში იმყოფებოდა. "რაოდენ უაზროა"_აღიარა მსახიობმა. 

    ეს ტრამვები ასევე მეტაფორაა. როდესაც ზურგს ვაქცევთ ქრისტეს და მივდივართ მისგან, ჩვენ ცხორებისაგან დარტყმებს ვიღებთ და ისინი აღგვძრავენ, რომ დავფიქრდეთ ყველაზე მნიშვნელოვან რამეებზე, ამის შემდგომ კი კვლავ ვუბრუნდებით მას. ვფიქრობ სტალონე დაეთანხმებოდა ამას.

თარგმანი: ია კარგარეთელი
რედაქტორი: მარიამ კახიაშვილი

წყარო:  http://www.grehu.net/news/culture/29655

მას შოკ-როკის მამად მოიხსენიებდნენ, საშინელებათა ფილმებიდან ამოღებული ელემენტებით, სცენური დადგმებითა და გილიოტინებით, სისხლით, საბავშვო სათამაშოებითა და სახრჩობელებით.

ბევრი გაოცდება, როცა მისი ქრიატიანული ფესვებისა და  ,,მამის სახლში” დაბრუნების შესახებ გაიგებს, განსაკუთრებით კი ამდენწლიანი თავაშვებული ცხოვრების შემდგომ.

 "მამაჩემი პასტორი გახლდათ,  ბაბუა კი მახარებელი, სინამდვილეში ორივენი სახარების მაუწყებელნი იყვნენ"_თქვა კუპერმა Harvest Show_ს მსვლელობისას. მე ეკლესიაში ვიზრდებოდი და მორწმუნე მშობლების შვილი ვიყავი. მორწმუნეთა შვილები იყვნენ აგრეთვე ჩემი პირველი მეგობრები. ძალიან მხიარული ბავშვობა მქონდა. ეკლესიაში მსახურებაზე დავდიოდი. მთელი ჩემი სოციალური ცხოვრება  ეკლესიური ბავშვების გარშემო ბრუნავდა.

როდესაც  60_იან წლებში „ბითლზი“ მუსიკის არენაზე გაიჭრა, კუპერი (ვინსენტ ფიორნერი) დატყვევებული გახლდათ მათი შემოქმედებით და საკუთარი ჯგუფიც კი ჩამოაყალიბა სახელწოდებით "The Spiders" (ობობები), რომელიც “ბითლზის” სტილში უკრავდა. სიმღერების ჩაწერიდან რამოდენიმე წლის შემდეგ ის მიხვდა, რომ როკ სცენას რაღაც აკლდა.

---

 „მივიხედე და გავიფიქრე: როკ-ენ-როლში საერთოდ არ არიან ბოროტმოქმედები, რა მოხდება  თუ მათ მე შევქმნი?“

---

და ფიორნერმა შექმნა პერსონაჟი, სახელად _ ელის კუპერ, რომელიც  სცენაზე წასრდგა, როგორც ქალის მკვლელი,  შავად შეღებილი, ჩათხაპნილი თვლებით და მეძავი ქალის სამოსში გამოწყობილი.

თავიდან  წარმოდგენა არ ჰქონდა, რომ სცენაზე მისი თამაში მის ქრისტიანულ ცხოვრებაზე დიდ ზეგავლენას მოახდენდა. „საერთოდ ვერ ვჭვრეტდი, თუ როგორ იმოქმედებდა ეს ჩემს რწმენაზე. ბიბლია სავსეა ბოროტმოქმედებით და მეც ვფიქრობდი, რომ  ერთ-ერთი მათგანი გავხდებოდი.“

 „მე დავაწესე საზღვრები ელის კუპერისთვის, რომელიც მას არ უნდა გადაელახა“_თქვა მან Harvest Show_ს ინტერვიუში. საბოლოოდ მთელს ჯგუფს მისი სამარცხვინო ლიდერის სახელი ეწოდა.

მათ პირველი, დიდი წარმატება სიმღერამ „I'm eighteen“ მოუტანა, რომელმაც  1971 წლის 100 საუკეთესო სიმღერას შორის 21_ე ადგილი დაიკავა .

 ჯგუფის ტურნეები 1971_1972 წლებში  დადგმული ჩხუბებით,  გითიკური წამებითა და ახალშობილთა დასაჭურისებით იყო სავსე. სცენაზე მიმდინარეობდა დადგმული წამებაც.

1971 წელს  მათი სიმღერა „school's Out“   დიდი ბრიტანეთის საუკეთესო სიმღერათა ჰიტპარადში შევიდა. ჯგუფი შოკში აგდება მშობლებს და აღაშფოთებდა საზოგადო მოღვაწეებს. ბრიტანეთის პოლიტიკოსმა, ლეიბორისტული პარტიის წევრმა საჩივარი შეიტანა, რათა ქვეყანაში ჯგუფის შემოქმედება აღკვეთილიყო. BBC_ზე მათი ერთ-ერთი სიმღერა მართლაც აკრძალეს.

ფიორნერი ცნობილი, როგორც კუპერი თვითდამანგრეველი ცხოვრების სტილში ჩაება, დატოვა რა თავისი ქრისტიანული ფესევბი ძალიან შორს.

 "ყველაფერი, რაც შენ გსმენია ჩვენზე, როგორც სიგიჟე ისე ჟღერდა"_თქვა მან ავსტრიაში Mulatschag TV_ზე. „ალბათ მაშინდელი საზოგადოებისთვის ჩვენ მართლაც საფრთხეს წარმოვადგენდით. ჩვენ გახლდით ისინი, ვინც გადარჩნენ. ბევრი ჩვენი მეგობარი როკ-ვარსკვლავად გახდომის მცდელობისას დაიღუპა.“

კუპერის მეგობრები გახლდნენ: ჯიმ მორისონი, ჯიმი ჰენდრიქსი, ჯენის ჯოპლინი და კიტ მუნი. „ამ ბიჭებთან ერთად ვსვამდი ყოველ საღამოს და ვუყურებდი, როგორ ეშვებოდა თითოეული მათგანი ფსკერზე.საქმე იმაში იყო, რომ ისინი ცდილობდნენ ეთამაშათ თავიანთი პერსონაჟი სცენის მიღმაც.“

მისი მსმელობა აისახა ჯანმრთელობაზეც.  „დიდი ხნის განმავლობაში ვსვამდი. სერიოზული ალკოჰოლიკი ვიყავი. სასტიკი და ბობოქარი არ ვყოფილვარ, მაგრამ ჩემი მოქმედებები თვითგანადგურებისკენ მიმიძღოდა.“_ამბობს იგი. რეპორტიორები ამბობენ, რომ ის ყოველ დღე მინიმუმ ორ შეკვრა ლუდსა  და ერთ ბოთლ ვისკის სვამდა.

 დიდ ბრიტანეთში ტურნეს შემდგომ, 1972 წელს კუპერმა  ალკოჰილის გამო სისხლის ანალიზი აიღო. 7 წლის შემდეგ ის ჰოსპიტალიზირებული იყო დიაგნოზით – „ფილტვის ცეროზი.“

 „უნდა გამეარა მკურნალობა“_ ამბობს კუპერი Mulatschag TV_ს ეთერში. „გამოვაღწიე საავადმყოფოდან და ეს გახლდათ სასწაული. გავთავისუფლდი ალკოჰოლისაგან. უფალმა ის ჩემგან წაიღო. ნამდვილად საოცრება იყო. 30 წლის განმალობაში არ მიგრძვნია ლტოლვა ალკოჰოლისადმი, რაც მანამდე ჩემს ცხოვრებაში არარსებული გახლდათ.“

 კუპერი ფსკერზე დაეშვა და თავის აღორძინებაში უზენაესის ხელი იხილა, რამაც აიძულა თავისი რწმენა გადაემოწმებინა. იგი ყოფილ მეუღლეს შეურიგდა, ბალერინასა და ქორეოგრაფს, რომელიც მის შოუში 70_იან წლებში გამოვიდა. მისი მამა ბაპტისტური ეკლესიის მწყემსი გახლდათ.

 მათ ერთად დაიწყეს ფენიქსში არსებულ ეკლესიაში სიარული. „ფენიქსში მყავდა მწყემსი, რომელიც ყოველ კვირა დღეს მესაუბრებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ მას ეკლესიაში დაახლოებით 6000 ადამიანი ჰყავდა. მისი სიტყვები ჩემი გულის კუთხე-კუნჭულში აღწევდა. ჩემთვის საკმაოდ რთული იყო, თავს დაცარიელებულად და გათელილად ვგრძნობდი, ვამბობდი, რომ აღარ მოვიდოდი, მაგრამ მაინც ყოველ კვირას მოვდიოდი ეკლესიაში.“

 ღმერთი ზრუნავს განდგომილთა გულებზე, რათა დააბრუნოს ისინი სახლში. "როგორც იქნა გადავწყვიტე, რომ ან ერთი მიმართულებით უნდა წავსულიყავი, ან მეორე. უნდა მიმეღო გადაწყვეტილება, რადგან გამუდმებით მსჯავრდადებას ვგრძნობდი. უფალი ძლიერ მამხელდა.“

 ელის კუპერი დაბრუნდა მამის სახლში და ღმერთი შეხვდა მას გაშლილი ხელებითა და სიყვარულით, რომელსაც ის ინახავდა თავისი უძღები ძისთვის.

 კუპერის გულში სიცარიელე  უფლით შეივსო. „როდესაც თქვენ იგრძნობთ ამ შევსებას, ძალიან გაოცდებით. ეს ის მდგომარეობაა, რომელშიც ახლა თავად ვიმყოფები. მე ჯერ ახალი მორწმუნე ვარ, ახალგაზრდა რწმენაში, მიუხედავად იმისა, რომ ბიბლიის შესწავლას დიდ დროს ვუთმობ“_ამბობს ის.

 კუპერი და მისი მეუღლე დადიან ბიბლიის შემსწავლელ კურსებზე ეკლესიაში, მაგრამ „მე ჯერ ისევ 'როკენროლერი' ვარ, რომელიც დადის ტურნირებაში,თუმცა ეს ტურნეები ისეთი როდია, როგორიც ადრე იყო. მე ლირიკულ სიმღერებს ვასრულებ. ზოგიერთი სიმღერა აღწერს იმ პერიოდს, როდესაც მე პიკზე ვიმყოფებოდი.

ადრე ეგოისტი გახლდით. ყველაფერი მხოლოდ ჩემთვის იყო. მაგრამ სინამდვილეში ყველაფერს ეპიცენტრში უნდა იყოს ღმერთი! ადამიანები თავიანთთვის ქმნიან ნამდვილად საშინელ კუმირებს. ჩვენ უნდა მივცეთ უფლება ღმერთს, რომ ჩვენს ცხოვრებაში იყოს და გვაქციოს ჩვენ იმად, ვინც ვართ სინამდვილეში. ჩემი პრიორიტეტები შეიცვალა. საკუთარი თავის მსახურების მაგიერ მე  ქრისტეს მსახურება დავიწყე. მე  უძღები ძის საუკეთესო მაგალითი ვარ.

                                                                                                                                                

თარგმანი: ია კარგარეთელი
                                                                                                                                                 წყარო: www.316news.org