მეოთხე სახარება ყოველთვის ითვლებოდა ერთ-ერთ დიდებულ წიგნად, რომელსაც ოდესმე დღის სინათლე უხილავს. მან შეუდარებელი გავლენა მოახდინა ქრისტიანულ ეკლესიასა და მთელ კაცობრიობაზე. მას ეძღვნება ურიცხვი ლიტერატურა, მაგრამ ბევრი საკითხი ჯერ კიდევ გადაუჭრელია. ამ სახარების იდუმალი თვისება შემდეგში მდგომარეობს: იმ დროს როცა მკვლევარები განსწავლულობის ლაბირინთებში დაეხეტებიან, ჩვეულებრივი ადამიანები – დიდები და პატარები
"sola scriptura" ნიშნავს, რომ ბიბლია ყველა დოქტრინისა და პრაქტიკის(რწმენა და მორალი) ძირითადი და აბსოლუტური წყაროა. ეკლესიის ძირითადი თეოლოგიური დებულება აცხადებს: " სახარების რწმენის ქრისტიანთა ეკლესიის მოძღვრებისა და ქრისტიანული ცხოვრების პრაქტიკის საფუძველს ბიბლია-წმინდა წერილი წარმოადგენს. ეკლესიის მოძღვრება სამოციქულო ტრადიციებზეა დაფუძნებული და წინა თაობების ეკლესიურ გამოცდილებებს ითვალისწინებს. ბიბლია ერთადერთი ჭეშმარიტი კრიტერიუმია რწმენის
საუბარი რელიგიაზე: რა არის პროტესტანტობა? - პასტორი ვარლამ რამიშვილი
იყო კი აუცილებელი ქრისტეს სიკვდილი? მოიტანა თუ არა დედამიწაზე სიცოცხლე ან ხსნისთვის აუცილებელი რაიმე პირობა მისმა სიკვდილმა? ხსნის ბუნების პრინციპები. ახსნა და საფუძველი წერილისა ჩვენ შეგვიძლია განვსაზღვროთ „გამოსყიდვის“ არსის გაგება შემდეგი სახით: გამოსყიდვა_ეს ის ღვაწლია, რომელიც ქრისტემ თავისი სიცოცხლისა და სიკვდილის მეშვეობით გაიღო. საზოგადოების გარკვეული ნაწილი გამოსყიდვისთვის, მხოლოდ ქრისტეს
ბიბლიის მიხედვით ნათლობა ეს არის ადამიანის პიროვნული გადაწყვეტილება, რომელსაც ის შეგნებულ ასაკში იღებს. მონათლული ადამიანი ქრისტეს ეკლესიის წევრი ხდება. ნათლობისას ადამიანი ეფლობა წყალში, რაც სიმბოლოა იმისა, რომ ეს ადამიანი თავის ძველ ცხოვრებაზე და ძველ ბუნებაზე უარს ამბობს და პირდება ღმერთს, რომ წყლიდან ამოსვლის შემდეგ, იცხოვრებს განახლებული ცხოვრებით. თვითონ ქრისტეც
სულიწმიდით ნათლობა გახლდათ ის დიდებული მოვლენა, რომელმაც სიცოცხლე და ძალა შთაბერა პირველი საუკუნის ეკლესიას და აგრეთვე გახდა მრავალი გამღვიძებისა და მოძრაობის დაწყების საფუძველი. ქრისტეს მიერ გაწეული ღვაწლი-გამოსყიდვა, აძლევს საშუალებას ქრისტიანს, რომ უფლის სულით აღვსების სისავსე განიცადოს, რომელსაც ის ღებულობს ზეციდან შობის შემდგომ. ყველაზე დიდებული დაპირება, რაც უფლისგან მიიღო ეკლესიამ არის
იოანე მცირედ როდი ინტერესდება ახალ სიცოცხლეში შესვლის გზით, რაც შესაძლებელი გახდა ღვთის ნამოქმედარით ქრისტეში. მას ანალოგიურად აინტერესებს, რა ხდება, როცა ქრისტიანული ცხოვრებას ვიწყებთ. სიცოცხლე იოანეს წიგნების მნიშვნელოვან კატეგორიას წარმოადგენს. თავად სიტყვა ოცდათექვსმეტჯერ გვხვდება მეოთხე სახარებაში, ცამეტჯერ – წერილებში და ჩვიდმეტჯერ – გამოცხადებაში. სხვა წერილებში “სიცოცხლის“ გამოყენების ყველაზე დიდი
სხვა მახარებელთა და ამ საკითხში ახალი აღთქმის დანარჩენ ავტორთა მსგავსად ლუკაც ცდილობს გადმოსცეს დიადი ჭეშმარიტება, რომ ღმერთმა ადამიანებს მოუტანა გადარჩენა, რომელსაც ისინი არ იმსახურებდნენ. თუმცა მას ამ თემისადმი განსხვავებული მიდგომა აქვს. ის ერთადერთია, რომელმაც დაწერა როგორც სახარება, ისე საქმეთა წიგნი, ამიტომ არც ერთის უგულებელყოფა არ შეიძლება. სახარება
ზოგადად მიღებულია, რომ ლუკას სახარება და მოციქულთა საქმეები ერთი და იგივე ავტორის კალამს ეკუთვნის. ეს მას მნიშვნელოვან ფიგურად ხდის ახალი აღთქმის შესწავლისას, რადგან ხსენებული ორი ნაწარმოები ერთად მის მეოთხედ ნაწილს შეადგენს. სხვებზე დიდია ამ ავტორის წვლილი და რომ არაფერი ვთქვათ ღვთივსულიერების ფაქტზე, მისი სრული ნაშრომი ჩვენგან სერიოზული ყურადღების
