წყალში საჯაროდ მიღებული ნათლობა, ეკლესიასთან შეერთების ერთჯერადი აქტია, ზიარებაში მონაწილეობის მიღება კი,  ყველასთვის მრავალჯერ განმეორებადი ქმედებაა, ვინც უკვე  ეკლესიას შეუერთდა. წყალში ნათლობა ერთხელ ხდება, საქმეების 2:41-ში წერია; „ ვინც მიიღო სიტყვა მოინათლა და ეკლესიას შეუერთდა“, ხოლო შემდეგ მუხლში ნათქვამია, რომ ისინი, ვინც ეკლესიას ნათლობით შეუერთდნენ, გამუდმებით პურის გატეხვასა და ზიარებაში მკვიდრდებოდნენ. მაცხოვარი თვითონაც წყალში მოინათლა, ამით მის მოწაფეებს  სამართლიანობის მაგალითი მისცა, რათა ჩვენც მის მსგავსად მოვიქცეთ. მონათლულ მოწაფეებს  ზიარება მისცა. მათ ასევე დაავალა, მისი დედამიწიდან მამასთან წასვლის შემდეგაც გააგრძელონ ამის კეთება, მანამ სანამ ის კვლავ არ დაბრუნდება. თუ ნათლობის დროს წყალი, ზიარების შემთხვევაში მაცხოვარმა  პური და ღვინო გამოიყენა. იესომ ასე თქვა პურზე – ეს არის ჩემი სხეული თქვენთვის დამტვრეული, ხოლო ღვინოზე – ეს სასმისი ჩემს სისხლში ახალი აღთქმაა. მათი მიღების დროს კი თქვა: „ამას აკეთებდეთ ჩემს მოსაგონრად“.

    რა თქმა უნდა ზიარება  იესო ქრისტეს მეშვეობით ღმერთთან მოზიარე ცხოვრებას უკავშირდება. სანამ იესო ფიზიკურად  მათ შორის იმყოფებოდა, მოწაფეებს  მასთან ურთიერთობის საშუალება ჰქონდათ: უსმენდნენ, ეხებოდნენ,  მასთან ერთად დადიოდნენ, ცხოვრობდნენ. იესოს ჯვარცმისა და აღდგომის შემდეგ, რასაც იესოს მამასთან წასვლა მოჰყვა, მოწაფეები იესოსთან მოზიარეობის გარეშე  არ უნდა დარჩენილიყვნენ. მასთან მოზიარეობის გარეშე  ღვთის საქმე არ გაკეთდება. მარკოზის 3:14-ში წერია, რომ იესომ თავის მოწაფეებს მუწოდა, რომ მასთან ყოფილიყვნენ და საქადაგებლადაც წარეგზავნა. იესოს წასვლის შემდეგ  საშიშროება იქმნებოდა, რომ მას დაივიწყებდნენ და მასთან ურთიერთობას შეწყვეტდნენ. ქადაგება და მსახურება  კი შესაძლოა ინერციითაც გაგრძელებულიყო. ქადაგება სხვას ვერ მოუტანს ღმერთთან მოზიარეობას თუ  თვითონ მქადაგებელს იესო დავიწყებული ჰყავს  და მასთან  ურთიერთობა შეწყვეტილი აქვს. ამიტომ, როცა მოციქული პავლე  კორინთოს ეკლესიას უფლის სერობის წესრიგიანობას ასწავლის 1კორინთელთა მე-11 თავში ის  ზიარების 4 ძირითად მნიშვნელობაზე საუბრობს:

    პირველი მნიშვნელობა – ზიარება  იესო ქრისტეს მ ო ს ა გ ო ნ რ ა დ არის, მოგონება, რომ დავიწყებას არ მიეცეს ის, მისი არსებობა, მისი პიროვნება, მისი გაკეთებული საქმე, მისი მცნებები თუ დაპირებები. რადგან თუ ის დაგვავიწყდება და მას არ მოვიგონებთ,  მხოლოდ რელიგიური რიტუალი დაგვრჩება, მასთან ურთიერთობისა და მოზიარეობის გარეშე! მხოლოდ მსახურების ფორმა გვექნება, მაგრამ არა მოზიარეობა, რელიგია მაგრამ არა ურთიერთობა. გვექნება რიტუალი, მაგრამ არა ს უ ლ ი და ს ი ც ო ც ხ ლ ე! იოანეს სახარებაში მე-6 თავში, მაცხოვარი თავის თავს სიცოცხლის პურს ადარებს. მოგეხსენებათ ადამიანი ბიოლოგიურად საჭმელისა და სასმელის, ხოლო სულიერად იესო ქრისტეს რწმენის ხარჯზე ცოცხლობს. იესომ თქვა;“ ჩემი ხორცი საჭმელია, ხოლო ჩემი სისხლი სასმელი“. ბევრი მისი მოწაფისათვის ეს ნათქვამი არა თუ გაუგებარი, საცდურიც კი გამოდგა და ამის გამო მას  ჩამოშორდნენ. თუ რაიმე ქრისტეს ნათქვამიდან შენთვის გაუგებარია,  ნუ წახვალ მისგან, მისი ეკლესიისგან. დრო მოვა და ყველაფერს გაიგებ. ქრისტესგან წასვლა, სიცოცხლიდან წასვლაა. დარჩი ეკლესიაში მასთან და ყოველთვის გახსოვდეს, მისი ნათქვამი, მისი სიტყვა. მასთან მოზიარე ცხოვრება გააგრძელე. ღმერთმა ადამიანი ხომ თავისთან  ურთიერთობისათვის და თავის სადიდებლად შექმნა.

    მეორე  მნიშვნელობა – ზიარება  იესოს ს ი კ ვ დ ი ლ ი ს  უ წ ყ ე ბ ა ა,  თუ რა გააკეთა იესოს სიკვდილმა. ჩვენი გადარჩენის საფუძველი ის არ არის , რომ ქრისტიანულ ქვეყანაში დავიბადეთ, არც ის, რომ ქალაქში ბევრი ტაძარი და ჯვარია. მიუხედავად იმისა რომ ჩემს გვარშიც არის სიტყვა ჯვარი ამას არ მოუნიჭებია რაიმე პრივილეგია,  ჩვეულებრივი უღმერთო და ცოდვილი ადამიანი ვიყავი მანამ, სანამ არ მოვისმინე კეთილი უწყება   მხსნელის, იესოს შესახებ, რაც: დავიჯერე, მივიღე, მასზე დავდექი რწმენით და ვრჩები მასში. ხსნა  იესოს  სიკვდილშია.  იესოს სიკვდილი ნებისმიერ ცოდვილს გადარჩენას აძლევს,  ცოდვების სიმძიმისა და რაოდენობის მიუხედავად. 

    მესამე  მნიშვნელობა – ზიარების შესახებ დანაბარები მის მ ო ს ვ ლ ა მ დ ე ძალაშია. ეს დანაბარები უფლისა მცნების ტოლფასია. ჩვენ  მას ვიგონებთ, მის სიკვდილში ჩვენს გადარჩენას ვხედავთ.  მისი მორწმუნენი  არ ვფიქრობთ: ვაი, რა დავკარგე“. ჩვენ არაფერი  დაგვიკარგავს, პირიქით, ჩვენ  მხსნელი შევიძინეთ. ის ცოცხალია და ის კვლავ მოვა. ის თავის წმიდანებთან ერთად იმეფებს. ქრისტეს მომლოდინეების დიდება მომავალშია! ჩვენთვის, ქრისტეს მორწმუნეთათვის ზიარება დღესასწაულია, ხვალინდელი დღის იმედიანი და თავაწეული მოლოდინი, რადგან სიკვდილზე გამარჯვებული უფალი კვლავ მოდის. სახარებამ, რომელმაც  იესოს სიკვდილი გვაუწყა, მისი მეორედ მოსვლის შესახებაც საუბრობს. ანგელოზებმა მწყემსებს მხსნელის მოვლინების შესახებ აუწყეს, ასევე  იესოს ზეცად ამაღლების დროს, მისი ხელმეორედ დაბრუნების შესახებ იწინასწარმეტყველეს. ამიტომაც ვხარობთ, რადგან სიკვდილი სიცოცხლემ , სამგლოვიარო დღეები სასიხარულო დღეებმა, პრობლემატური ყოფითი ცხოვრება უმჯობესი მომავლის მოლოდინმა შეცვალა. დიდების უფალი არც ჯვარზე და არც საფლავში დარჩენილა. ის ცოცხალია, ის კვლავ მოვა და ჩვენც, მორწმუნენი მისი მეორედ მოსვლის გამო გულწრფელად ვხარობთ.

     მეოთხე მნიშვნელობა –ზიარება ეკლესიამ, როგორც ქრისტეს სხეულმა ისე უნდა მიიღოს, იმიტომ რომ ეკლესია ქრისტეს სხეულია და ეკლესიის წევრები ამ სხეულის ნაწილები.  თუ ამ საკითხში სწორი დამოკიდებულება გვაქვს, მაშინ ზიარებას  ღირსეულად ვიღებთ. თუ  სწორი დამოკიდებულება არ გვაქვს, მაშინ აქედან  მსჯავრდადებას ვიღებთ, რადგან უფლის სხეულს ვერ ვარჩევთ.(მუხლი 29). ამ საკითხზე საუბარს მოციქულმა პავლემ ყველაზე მეტი დრო დაუთმო, ვინაიდან ეკლესიაში დაყოფები იყო: მდიდრები და ღარიბები, პრივილიგირებული და უმნიშვნელო ხალხი, რაც მსჯავრდადების მიზეზი შეიძლება გამხდარიყო. ეკლესიაში  უმნიშვნელო ადამიანები არ არიან. აქ ყველა საჭიროა, ერთმანეთი ახსოვთ და ერთმანეთზე ზრუნავენ. ქრისტეს სხეულში დაყოფა, დანაწევრება, დაქსაქსვა და სხვადასხვა დაჯგუფებების წარმოქმნა მიუღებელია. ჩვენ ერთმანეთს  სიყვარულით  ვღებულობთ.  ასე ხორციელდება ეკლესიაში თანაბარ ზომიერება, რაც თითოეულ წევრს  მიღებულობისა და ღირსების გრძნობას ანიჭებს.

    ამიტომ, ყოველთვის, ზიარებაში მონაწილეობის დროს ჩვენ უნდა გამოვცადოთ საკუთარი თავი და  
მსჯავრი დავადოთ საკუთარ თავს, რომ ქვეყნიერებასთან კი არ  ვიყოთ მსჯავრდადებულნი, არამედ იესოს მოგონებით, მისი სიკვდილის უწყებით,   იესოს მეორედ მოსვლის მოლოდინითა და ქრისტეს სხეულად, უფალთან და ერთმანეთთან თანამოზიარე ცხოვრებით განვახორციელოთ იესოს მეფობა ეკლესიის მეშვეობით!   უფლის სულის თანდასწრებით წარმოქმნილი ნეტარება და თავისუფლება ბადებს დაუოკებელ წყურვილს განუყრელად, მარადის მასთან ყოფნის, მისი მარადიული დიდების!

მადლი უფლისა იესო ქრისტესი, სიყვარული ღვთისა და თანაზიარება სულიწმიდისა  იყოს ყველასთან თქვენთან. ამინ.  1 კორ. 13:13;

სტატიის ავტორი: გია ჯვარშეიშვილი

ეს თემა ეხება მთავარ თემას იმის შესახებ,თუ როგორ ვიცხოვროთ კარგი ქრისტიანული ცხოვრებით. თქვენ წაიკითხავთ გზების შესახებ, რომელთა მეშვეობითაც შეგეძლებათ დაუახლოვდეთ ღმერთს, გაიზარდოთ რწმენაში და შეისწავლოთ, რამდენიმე მორალური და ეთიკური წესი, რომლითაც სურს ღმერთს, რომ ცხოვრობდეთ.

1. გაყევი იესოს – ყველა დროის მაგალითი

მთავარი მცნება, რაც ქრისტეს მიმდევარმა უნდა დაიცვას არის:“ გიყვარდეს უფალი ღმერთი შენი, მთელი შენი გულით, მთელი შენი გონებით და მთელი შენი სულით და გიყვარდეს მოყვასი შენი, როგორც თავი შენი.“ ისინიც კი, ვინც გაღზიანებს და ცუდად გეპყრიბა, მნიშვნელობა არ აქვს, იცნობ თუ არა. უნდა გიყვარდეს, ეს მოწოდებაა. იესომ თქვა:“გიყვარდეთ თქვენი მტრები და ილოცეთ მათთვის,ვინც გდევნით თქვენ.“ იოანეს 13:15 იესომ თქვა:“მე მაგალითი მოგეცით,რათა როგორც მე მოგექეცით, თქვენც ასევე მოიქცეთ.“ კორინთელთა მიმართ ეპისტოლეში 11:1 პავლე მოციქული ამბობს:“მომბაძეთ მე, როგორც მე ვბაძავ ქრისტეს.“ ეფესელთა მიმართ წერილში კი დასძენს:“მომბაძეთ მე, როგორც გამგონე შვილებმა.“ სამწუხაროდ უამრავი ქრისტიანი ამ სიყვარლისგან ცარიელია. უამრავი ქრისტიანი ნელ–თბილია ქრისტიანული დოქტრინებისადმი. თუ თქვენი ქრისტიანული ცხოვრება მხოლოდ ეკლესიაში სიარულით შემოიფარგლება, მაშინ თქვენ იქნებით სუსტნი და განსაცდელები და განკითხვები თქვენს ცხოვრებას დააქცევს. მაგრამ, თუ თქვენ დადიხართ ეკლესიაში და ყოველდღე კითხულობთ ბიბლიას, თქვენ იქნებით ძლიერი ქრისტიანი. ქრისტიანთა ნაწილი არ კითხულობს ყოველდღე ბიბლიას, და თუ თქვენ, ყველანი არ კითხულობთ წმიდა წერილს ყოველდღე, თქვენ იქნებით სულიერად სუსუტი ქრისტიანები. რამდნეიმე მუხლი ბიბლიიდან, რომელიც ხელს შეგიწყობთ სულიერ ზრდაში არის: იგავთა 8:17–21; ფსალმ 1:1–3; იოანეს სახარებს 14:21–27; იაკობის 1:2–8; 1თეს 5:16–18; 2ტიმოთე 1:6–7; ებრაელთა 8:6–10; ეფესელთა 6:10–18 და იგავთა 4:20–23.

2. გაათვითცნობიერე, რომ გაქვს ცოდვები და უნდა მოინანიო – შეცვალე შენი დამოკიდებულებები და ქმედებები.

გარდაქმნა და შეცვლა, არ გახლავთ ერჯერადი აქტი და ეს უნდა გაათვითცნობიეროთ. ეს არის ცხოვრებისეული მოქმედება, რომელიც ხანგრძლივია და საჭიროა შედეგიანი და წარმატებული სულიერი ცხოვრებისათვის. ნუ იქნები ზედმეტად მკაცრი ჩავარდნის დროს საკუთარი თავის მიმართ, წამოდექი ისევ და გამოიყენე ეს გაკვეთილად. გაისუფთავე თავი, ერწმუნე ღმერთს და ხელი შეუწყე შენს სულიერ განვითარებას.

3. წაიკითხე და გააკეთე ის, რასაც ბიბლია ამბობს.

იაკობის 1:22 „იყავით სოტყვის შემსრულებელნი და არა მხოლოდ მომსმენნი, თავის მოსატყუებლად.“ მათეს 4:4 „იესომ უპასუხა , დაწერილია, რომ აა მხოლოდ პურითა ერითა ცხოვრობს კაცი, არამედ ღვთის ბაგიდან გამომავალი ყოველი სიტყვით.“
ბიბლია ასევე გვამცნობს,რომ მთელი წერილი ღვთის სულით არის შთაგონებული და სასარგებლოა სასწავლებლად და გამოსასწორებლად.“ 2ტიმოთე 3:16

4. ნება დართე უფალს, რომ შეგცვალოს.

შენ არ შეგიძლია საკუთარი თავის შეცვლა, მხოლოდ ღმერთს ძალუძს შეცვალოს ადამიანი, ქრისტეს მეშვეობით. ეზეკიელი 36 :26–27 „მოგცემთ ახალ გულს და ახალ სულს ჩაგიდგამთ შიგნით, ამოგაცლით ქვის გულს სხეულიდან, და ხორცის გულს ჩაგიდგამთ. ჩემს სულს ჩაგიდგამთ შიგნით და ისეთებს გაგხდით, რომ ჩემს წესებზე იაროთ და ჩემი სამართალი აღარსრულოთ.“ ეფესელთა 4:24 “და შეგემოსათ ახალი კაცი, ღვთის მსგავსად შექმნილი, სამართლიანობითა და ჭეშმარიტების სიწმიდით.“ ნამდვილი ქრისტიანი იცვლება და იცვლება მისი დამოკიდებულებები და მგრძნობელობა. ისინი უკვირდებიან და იწყებენ თავიანთი გემოვნების განხილვას, უკვირდებიან სამოსს რომელსაც იცვამენ, მუსიკას,რომელსაც უსმენენ, ფილმებს და მეგობრების არცევასაც კი. ბიბლია ამბობს, იაკობის 1:21 „ ამიტომ,განიშორეთ ყოველგვარი სიბინძურე და ბოროტების ნატამალი და მშვიდად მიიღეთ თქვენში ჩანერგილი სიტყვა, რომელსაც თქვენი სულების ხსნა შეუძლია.“

5.გაათვითცნობიერეთ,რომ თქვენი რწმენის გამო დევნილი იქნებით.

არ მისცეთ სხვების შემოტევებს თქვენი რწმენის შესუსტების უფლება.იყავით მხნე და მტკიცე თქვენს რწმენაში,მაგრამ არ განიკითხოთ სხვები. 2ტიმოთე3:12“და ყველა,ვისაც სურს ქრისტე იესოში იცხოვროს ღვთისმოსაობით,დევნილი იქნება“.

6.გამოყავით დრო ეფექტური და მნიშვნელოვანი ლოცვებისთვის.

იშუამდგომლეთ იმ ადამიანებისთვის,ვინც არ ლოცულობს საკმარისად საკუთარი საჭიროებებისთვის, ესენი შეიძლება იყვნენ ბავშვები,თქვენი ნათესავები,მეგობრები,მტრები,ოჯახის წევრები და ა.შ. ეფესელთა 1:16–23_ში პავლე ამბობობს,რომ ლოცულობს მადლიერებით,სულით,სიბრძნითა და გამოცხადებით.მე გირჩევთ,რომ იმავე ლოცვით ილოცოთ ყოველდღე,ყოველწელს და ღმერთი აგავსებთ თავისი სულით და მოგცემთ მეტის გაგების უნარს.

7.შეეცადეთ დაინახოთ პერსპექტივები სხვებში,გინდაც არ ეთანხმებოდეთ მათ პიროვნულად.

რა თქმა უნდა , ილოცეთ თქვენი მტრებისთვის მათთვის მშვიდობისთვის,რომ შეძლონ გახდნენ ღმერთის შვილები და იყვნენ კურთხეულნი,რათა უფალმა უპასუხოს მათაც და თქვენც და დაგეხმაროთ ორთავეს..

8.იყავით მომთმენნი ადამიანების მიმართ,მაშინაც კი,როდესაც ისინი არ განიჭებენ ბედნიერებას და გამწუხრებენ.

უნდა იშრომოთ იმაზე,რომ აპატიოთ იმ ხალხს,რომლებმაც გული გატკინეს.თქვენ უნდა ისწავლოთ თქვენი მტრების სიყვარული. ღმერთს უყვარს და სჭირდება ყველა.შორს დადექით მიკერძოებული სიყვარულისგან. თქვენ მოგიწევთ მძიმე პერიოდის გავლა,რათა თქვენი მტრების სიყვარული ისწავლოს. ილოცეთ ღმერთის წინაშე,რომ მოგცეთ გაგება სულიწმინდის მეშვეობით.

9.იშრომეთ და ილოცეთ სხვებისთვის და ეცადეთ გაუკეთოთ მათ საუკეთესო,რაც შეგიძლიათ.

იზრუნეთ იმ ადამიანებზე,ვინც განსაცდელში არიან და დახმარებას გთხოვენ. იაკობი2:16 „რომელიმე თქვენგანი კი ეტყვის მას :“ მშვიდობით იარე, გათბი და ისაზრდოვე“, სხეულისათვის საჭიროს კი არას მისცემთ,რა სარგებელია?“ ეს არის ის ერთ0ერთი საკითხი,რომელზეც იესო საუბრობდა თავის სწავლებაში.დახმარება და გაცემა ყოველთვის არ ნიშნავს ფინანსების გაღებას,ეს შეიძლება გულიხმობდეს სამოსს ან რაიმე სხვას.

10.მოეპყარით სხვები კეთილად ,ისე როგორც თქვენ ისურვებდით რომ მოგქცეოდნენ.

უბრალო გულთბილი მოქმედებაც კი,როგორიც არის მაგალითად კარების გაღება ვინმესთვის ,არის კარგი საქმე და შეუძლია გაგრძნობინოთ,რომ იმარჯვებთ ეგოიზმზე,რადგან ამის შემდეგ ადამიანები იწყებენ დადებითად ფიქრს თქვენზე და ღებულობენ თქვენს მოწმობას ქრისტეზე.

11.ეცადეთ იცხოვროთ მშვიდი ცხოვრებით

1თესალონიკელთა 4:11 „და გულმოდგინედ ეცადოთ იყოთ მშვიდნი, აკეთოთ თქვენი საქმე საკუთარი ხელებით,როგორც ჩვენ გამცნეთ.“
სიამაყე უბიძგებს ადამიანს განიკითხოს სხვები,იყოს თვალთმაქცი,მაშინ,როდესაც ეს ცოდვაა.რადგან სიამაყე ყველა ცოდვის დედაა და ის ყველა ჩვენგანს ცვლის. ყველანაირი ცოდვის დასაბამი ჩვენი ეგოიზმია (განაწყენება,სიძულვილი,ვნება,მკვლელობა,სიხარბე და ა.შ.)

12. ღიად იქადაგედ კეთილი უწყება.

გახსოვდეთ,რომ თქვენი ქრისტიანული ცხოვრება თქვენი ქმედებების მეშვეობით ვლინდება და შესაძლებლობას აძლევს ღმერთს,რომ იმოქმედოს თქვენს ცხოვრებაში.მოერიდეთ ისეთ აზრებს როგორიცაა უნრალოდ კეთილ,ლიბერალურ მორალში დარჩენა–ნუ გახდებით „რობინ ჰუდივით“,არამედ დათესეთ ქრისტეს სახარება ადამიანებში და უთხარით მათ,რომ გადარჩენას მადლის მეშვეობით ღებულობენ და არა კეთილი საქმეებით,მაგრამ შემდგომში კეთილი საქმეები,უკვე გამომდინარეობს დახსნილი ადამიანისგან და არა პირიქით.

13.როგორ ვიცხოვროთ კარგი ქრისტიანული ცხოვრებით.

გამოიჩინეთ ძალისხმევა,რომ დაუმეგობრდეთ სხვა ქრისტიანებს.ეს არის გასაოცარი,რომ ღმერთი აერთიანებს ქრისტიანებს ეკლესიაში და ბიბლიის შემსწავლელ საღამოებზე. ნუ იფიქრებთ სხვებზე მიკერძოებით და ნუ წარმოაჩენთ საკუთარ თავს მაგალითად. გააკეთეთ ყოველივე უფლის გამო.თქვენ აღმოაჩენთ,რომ ბიბლიის შემსწავლელ ადამიანებთან საუბარი ქრისტიანულ ცხოვრებაზე,ეს კურთხევაა თქვენთვის,ასევე მათი არგუმენტები და დარიგებები. დაიწყეთ სხვებისთვს თქვენი ხედვების გაზიარება,ასევე საუბარი თქვენს შიშებსა და სისუსტეებზე,რადგან მათ შეუძლიათ გაგამხნეონ.

14.გააპრაქტიკეთ ის,რასაც ქადაგებთ.

ქრისტემ მოგვცა ძალიან კარგი მაგალითი მათეს 7:3–5_ში „რად უყურებ წველს შენი ძმის თვალში,საკუთარ თვალში კი დირესაც ვერ ამჩნევ? ანდა როგორ ეტყვი შენს ძმას: მიმიშვი ამოგიღო თვალიდან წველი,და აჰა,შენს თვალში კი დირეა! თვალთმაქცო,ჯერ შენი თვალიდან დირე ამოიღე და მერე დაინახავ,როგორ ამოიღო წველი შენი ძმის თვალიდან!“

15. დაეხმარეთ ადამიანებს.

მოხალისეობა საუკეთესო დასაწყისია იმ ქრისტანებისთვის,რომელთაც იციან ან არ იციან თავიანთი მოწოდების შესხებ. მაგალითად, თქვენ შეგიძლიათ ცხელი საჭმელი ჩაასხათ ქილაში და წაუღოთ იმ ადამიანებს,რომელნიც უსახლკაროთა თავშესაფარში ცხოვრობენ.

თარგმნა: ია კარგარეთელმა

უდიდესი ქრისტიანი მწერალი, გ. კ. ჩესტერტონი   აცხადებდა, რომ მიუხედავად ჩვენი რწმენისა იმის შესახებ,   ღმერთმა ადამიანი ერთ კონკრეტულ მომენტში შექმნა თუ   ხანგრძლივი დროის პროცესში, ორივე შემთხვევაში უდიდესი   სასწაულია ის, რომ არსებობს ისეთი უნიკალური არსება,   როგორიც ადამიანია.
შეიძლება ზუსტად არ ვიცოდეთ ის, თუ როგორ შექმნა   ღმერთმა ადამიანი, მაგრამ დარწმუნებული ვართ იმაში, რომ   მან ეს გააკეთა. ადამიანი არ არის ღმერთის გავრცობის   ნაწილი, როგორც ამას პანთეისტები ამბობენ, და არც ბრმა   შემთხვევის შედეგია, როგორც ევოლუციონერები   გვასწავლიან. ადამიანის შექმნის დოქტრინა წმინდა წერილის   სწავლების ძირითად ნაწილს წარმოადგენს
დაბადების წიგნის 1 და 2 თავები მოგვითხრობენ  შესანიშნავ ისტორიას იმის შესახებ, თუ როგორ შექმნა   ღმერთმა ადამიანი. წარმოდგენილი ისტორია სხვადასხვა   გზებით გვიჩვენებს, რომ ეს ქმნილება, ადამიანი, ძალიან   განსხვავებულია ღმერთის მიერ შექმნილი სხვა დანარჩენი   ქმნილებებისგან.
პირველი, ადამიანის შექმნა მოხდა მეექვსე დღეს, მას   შემდეგ, როცა ღმერთმა ყველა სხვა არსებები შექმნა. როგორც   ჩანს, ღმერთმა მოამზადა ყველაფერი მანამდე, სანამ ადამიანი   შემოვიდოდა ქვეყნიერებაზე (ფსალმ. 113:24).
მეორე, სანამ ღმერთი შექმნიდა ადამიანს, მან გამართა  საზეიმო თათბირი: “მოდით, შევქმნათ ადამიანი” (დაბადების   1:26). ჩანს, რომ ღმერთი განსაკუთრებით და სერიოზულად   ფიქრობდა ამ საკითხთან დაკავშირებით, რის გაკეთებასაც   იწყებდა. ასეთ რამეს ადგილი არ ჰქონია მაშინ, როცა ის სხვა   არსებებს ქმნიდა. მათი შექმნისას ღმერთი უბრალოდ   ამბობდა სიტყვას, რაც ქმნიდა მათ: “დაე იყოს…” (იხილეთ   დაბადების 1:3,6,14).
მესამე, როგორც დაბადების 2 თავში ვხედავთ, სადაც   გადმოცემულია უფრო სრულყოფილი ახსნა ამ საკითხის  შესახებ, ადამიანის შექმნისას უშუალოდ ღმერთი შრომობდა.   მან პირველი ადამიანი მიწის მტვრისგან შექმნა. მას   უბრალოდ სიტყვა არ უთქვამს; მან გარეგნული სახე მისცა   ადამიანს. ასევე შექმნა ღმერთმა დედაკაცი; ამ საქმეში მისი   ხელი უშუალოდ იყო ჩართული. არა აქვს მნიშვნელობა იმას,   თუ როგორ გადმოვცემთ ადამიანის შექმნას, ერთადერთი   ჭეშმარიტება, რასაც დაბადების 1 და 2 თავები გვეუბნება,   არის ის, რომ ადამიანი მართლაც ძალიან განსაკუთრებულია.   ის ღმერთის უნიკალური ქმნილებაა და მისი დაყენება არ   შეიძლება სხვა დანარჩენი ქმნილებების გვერდით.

ადამიანის ასაკი

„ახალგაზრდა დედამიწის” თეორია 

ბიბლია საკმაოდ ნათლად მოგვითხრობს იმის შესახებ, რომ ადამიანი ღმერთმა შექმნა, მაგრამ ცოტათი ბუნდოვანია ის საკითხი, თუ როდის შეიქმნა ადამიანი. ჩვენ უფრო ზუსტი პასუხი გვაინტერესებს. დაბადების წიგნის პირველი თავების ყურადღებით წაკითხვის შემდეგ ჩნდება მოსაზრება, რომ ადამიანმა არსებობა მხოლოდ ექვსი ათასი წლის წინ დაიწყო და სამყაროც ამ დროისთვის უნდა შექმნილიყო. ბიბლიის ზოგიერთ ძველ თარგმანში სამყაროს შექმნა თარიღდება ჩვ.წ.აღ-მდე 4004 წელს. პირველი, ვინც ეს თარიღი გამოიანგარიშა, იყო მეჩვიდმეტე საუკუნის ეპისკოპოსი ჯეიმზ აშერი (1581-1656). აშერი თავის ქრონოლოგიას აფუძნებდა იმ გენეალოგიაზე, რომელიც დაბადების წიგნშია წარმოდგენილი. თუმცა, მეცნიერული კვლევა გვეუბნება, რომ კაცობრიობა დედამიწაზე გაცილებით მეტ ხანს არსებობდა. ბიბლიაში გადმოცემულ გენეალოგიას თუ უფრო ყურადღებით შევისწავლით, ისიც ადასტურებს ამ აზრს.

გენეალოგიური ჩანაწერები

არსებობს მრავალი მიზეზი იმისა, თუ რატომ არ შეგვიძლია გენეალოგიური ჩანაწერების გამოყენება კაცობრიობის ასაკის დასადგენად.
პირველი, ბიბლიური გამოთქმები “მან შვა” ან “ის იყო ძე”, რომელთაც დაბადების წიგნში ან სხვა ადგილებში ვხვდებით, ყოველთვის პირდაპირ მამა-შვილურ კავშირსარ აღნიშნავს. ზოგჯერ ტერმინი “მამა” შეიძლება ეწოდოს ადრეულ წინაპარს. მაგალითად, მათეს 1:1-ში იესოს ეწოდება “დავითის ძე”, ხოლო დავითს ეწოდება “აბრაამის ძე”.
მეორე, გენეალოგიური ჩანაწერების გადამოწმებამ დაადასტურა, რომ ზოგიერთ უძველეს ხელნაწერებში ზოგი სახელი გამოტოვებულია. მაგალითად, ლუკას სახარებაში აბრაამიდან იესომდე ორმოცდათექვსმეტი სახელია, მაშინ როცა მათეს სახარებაში მხოლოდ ორმოცია. ამის ახსნა სავარაუდოდ იმით შეიძლება, რომ “მათე მიჰყვებოდა იოსების (იესოს კანონიერი მამის) ხაზს, ხოლო ლუკა ყურადღებას ამახვილებს მარიამის (იესოს სისხლით ნათესავი) ხაზზე (ახალი საერთაშორისო ვერსიის ბიბლია, გვ.1543). აგრეთვე, თუ შევადარებთ ლუკას 3:36 და დაბადების 11:12-ს, აღმოვაჩენთ, რომ ლუკა მოიხსენიებს სახელს კენანს არფაქშადსა და შელახს შორის, დაბადების წიგნში კი ამას ვერ ვხედავთ. (აღსანიშნავია ის, რომ სეპტუაგინდა, ადრეული ბერძნული თარგმანი დაბადების 11:12-13-ში მოიხსენიებს სახელს კენანს. დაბადების 11:12-13 იმ თარგმანში გვეუბნება: “როცა არფაქშადმა იცოცხლა  35 წელი, გახდა კენანის მამა. და მას შემდეგ, როცა გახდა კენანის მამა, არფაქშადმა იცოცხლა 430  წელიდა შეეძინა სხვა შვილები. როცა კენანმა იცოცხლა 130 წელს, გახდა შელახის მამა. და მას შემდეგ,  რაც გახდა შელახის მამა, კენანმა იცოცხლა 330 წელს და შეეძინა სხვა შვილები” (პიქტორული ბიბლია, გვ.39).
ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ ის, რომ ბიბლიური გენეალოგიის მიზანი კაცობრიობის ასაკის აღნიშვნა კი არ არის, არამედ ადამიანის წინაპრის დაზუსტება. ამრიგად, მათეს მიერ დაწერილის მიზანია გვაჩვენოს ის, რომ იესო ნამდვილად არის დავითის შთამომავალი და ამიტომაც აქვს უფლება ტახტზე ჯდომისა. უძველეს დროშიც მემკვიდრეობა მამიდან შვილს გადაეცემოდა. ამიტომ იყო მნიშვნელოვანი, რომ ადამიანს მემკვიდრეობის დამამტკიცებელი საბუთი ჰქონოდა. თუ გენეალოგიის მიზანი ის იყო, რომ მემკვიდრეობის დამამტკიცებელი საბუთი ყოფილიყო, მაშინ ჩვენთვის გასაგებია, რატომ არ ამახვილებენ ყურადღებას ბიბლიის ავტორები იმაზე, თუ რამდენი თაობა იყო “პიროვნება X” და “პიროვნება Y”-ს შორის. მათი მიზანია დაამტკიცონ ის, რომ “X” გამოვიდა “Y”-დან და ამიტომ იგი “Y”-ის მემკვიდრეთა როცხვში შედის.

სხვა თეორიები

კაცობრიობის ასაკთან დაკავშირებით რამდენიმე თეორია წარმოადგინეს ბიბლიის მკვლევარებმა, რომლებიც ცდილობდნენ, რომ გეოლოგიური ფაქტები დაეკავშირებინათ ბიბლიურ ჩამონათვალთან.

ესენია:

1. ღმერთმა ადამი და ევა ასაკობრივი გარეგნობით შექმნა, ამრიგად, მას შესაძლოა დედამიწაც ასაკობრივი გარეგნობით აქვს შექმნილი.

2. ნოეს დროს მოვლენილმა საყოველთაო წარღვნამ მნიშვნელოვანი გავლენა იქონია დედამიწის ტოპოგრაფიაზე., რომელიც ასაკობრივ გარეგნობას გვიჩვენებს.

3. დაბადების 1 თავში გადმოცემული დღეები ხანგრძლივი ისტორიული პერიოდებია და ეს პერიოდები შეესაბამებოდა გეოლოგიურ პერიოდებს. ეს ეთანხმება სიტყვა დღის გამოყენებას ბიბლიის სხვა ადგილებში.

4. ღმერთს შეეძლო ადამის შექმნამდე სამყაროს შექმნისთვის დიდი დრო გამოეყენებინა. შემდეგ კი დაბადების წიგნის ავტორს სამყაროს შექმნის პროცესი განუცხადა, როგორც ექვსი დღის ნაშრომი.

5. დაბადების 1 თავის 1 და 2 მუხლებს შორის იყო დროის გარკვეული პერიოდი, რომელიც თითქმის უსაზღვროდ გაგრძელდა. ამ თეორიის მიმდევრები ირწმუნებიან, რომ ღმერთის მიერ შექმნილი სრულყოფილება მას შემდეგ გახდა უსახო და უდაბური, როცა სატანის დაცემის შედეგად კატასტროფა განიცადა.

რა არის ცოდვა?

ცოდვა – ეს არის დაუმორჩილებლობა ღვთის კანონების, მცნებების და წესების მიმართ . ყველა ადამიანი ცოდვილია და ცოდვის ტყვეობაშია, ასე რომ ყველა იმსახურებს სასჯელს ჩადენილი ცოდვების გამო. ხოლო, იესო ქრისტეს გადამრჩენად და პირად მხსნელად მიღების შემდეგ, ადამიანი თავისუფლდება ცოდვის მონობისა და ტყვეობისგან, რადგან სრულიად უცოდველმა იესო ქრისტემ , იტვირთა კაცობრიობის ცოდვები.
 ვინაიდან ცოდვის საზღაური სიკვდილია, ხოლო ღვთის მადლი – საუკუნო სიცოცხლე ჩვენს უფალში, ქრისტე იესოში » (რომაელთა მიმართ 6 : 23 ).

 მეორე დღეს იხილა მან მისკენ მომავალი იესო და თქვა : „ აჰა, ღვთის კრავი, რომელმაც აიღო სოფლის ცოდვა (იაონე 1 : 29 )

შობს ძეს და დაარქმევ მას სახელად იესოს, ვინაიდან იგი იხსნის თავის ხალხს მათი ცოდვებისგან. “ ( მათე 1: 21).

როგორ დარწმუნდეს ადამიანი რომ ის გადარჩენილია?

ამ კითხვაზე პასუხს ბიბლია იძლევა:
 ხოლო მათ უთხრეს : „ იწამე უფალი იესო და გადარჩებით შენც და მთელი შენი სახლიც.“  ( საქმეები 16 : 31)
გადარჩენა ადამიანზე არ არის დამოკიდებული, გადარჩენა ღვთის საჩუქარია. უფალი გვეუბნება:
 ვინაიდან მადლით ხართ გადარჩენილები, რწმენის მეშვეობით, და ეს თქვენგან კი არ არის , არამედ ღვთის ნიჭია.  (ეფესელთა 2 : 8)
ღმერთს სურს ყველა ადამიანის გადარჩენა, მაგრამ ის ყველას აძლევს იმის უფლებას, რომ აირჩიონ თავიანთი ცხოვრებისეული გზა. გადარჩენის მიღება – ეს მხოლოდ პირველი ნაბიჯია ქრისტიანის ცხოვრებაში. მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანმა შეინარჩუნოს ღვთისგან ბოძებული ეს ძვირფასი საჩუქარი და განავითაროს იგი.
აუცილებელია თუ არა ეკლესიაში სიარული, თუ საკმარისია ლოცვა და ბიბლის სახლში კითხვა?

ბიბლია სიტყვა ეკლესიის რამდენიმე მნიშვნელობას გვიხსნის: უფლის ტაძარი, ღვთის ოჯახი, ქრისტეს პატარძალი, ქრისტეს სხეული. ამის ცოდნა ადამიანს ეხმარება გაიგოს, ის თუ როგორ იყენებს უფალი ეკლესიას, თავისი გეგმების შესასრულებლად და დედამიწაზე თავისი ძალაუფლების განმტკიცებისთვის. ყოველი მორწმუნე , რომელიც ეკლესიის წევრად იწოდება, არის ქრისტეს სხეულის ნაწილი.
თქვენ კი ქრისტეს სხეული ხართ, ხოლო ცალ-ცალკე – მისი ასოები (1 კორინთელთა 12 : 27).
იესო ქრისტეს მიმდევრები და მოწაფეები მუდმივად ტაძარში იმყოფებოდნენ, სადაც სწავლობდნენ ღვთის სიტყვას, მათში დიდი ერთსულოვნება იყო.
 და ისინი გამუდმებით მკვიდრობდნენ მოციქულთა მოძღვრებაში, ზიარებაში, და პურის გატეხასა და ლოცვებში  ყოველდღე გამუდმებით, ერთსულოვნად ტაძარში იყვნენ, და კარდაკარ ტეხდნენ პურს, ღებულობდნენ საკვებს მხიარულებით და გულუბრალოებით…  ( საქმე 2 : 42; 46 )
სულიერად გაძლიერება და განმტკიცება ადამიანს მხოლოდ ეკლესიაში შეუძლია, აქ ღებულობს იგი რჩევა-დაიგებას და დახმარებას, რათა შევიცვალოს.
 არ მივატოვოთ ჩვენი შესაკრებელი, როგორც ზოგიერთებს სჩვევიათ; არამედ შევაგონოთ [ერთმანეთს] და მით უფრო მეტად, რაც უფრო ხედავთ იმ დღის მოახლოებას. ( ებრაელთა მიმართ 10 : 25 )
ყოველი მორწმუნე აქტიურად უნდა იყოს ჩართული ეკლესიის ცხოვრებაში, სხვებს უნდა ემსახურებოდეს თავისი ნიჭებითა და შესაძლებლობებით, რომელი ნიჭებითაც ღმერთმა დააჯილდოვა იგი.
 და ზოგიერთები დააყენა ღმერთმა ეკლესიაში, ჯერ ერთი, მოციქულებად, მეორე, წინასწარმეტყველებად და მესამე, მასწავლებლებად; შემდეგ ძალები, განკურნებათა ნიჭი, შეწევნანი, მართვანი, სხვადასხვა ენები. ( 1 კორინთელთა 12 : 28 )
შეუძლებელია ეკლესიის გარეთ უფლის მიზნებისა და განზრახვების განხორციელება.
აუცილებელია თუ არა ქორწინებაში ყოფნა, თუ საკმარისია უბრალოდ გვიყვარდეს ერთმანეთი და არ დავაკანონოთ ეს ურთიერთობა?

წმინდა წერილების თანახმად, ქორწილამდე ინტიმური ურთიერთობა – ეს არის მრუშობა, ანუ, ცოდვილი ურთიერთობები, რომელიც განიკითხება ღმერთის მიერ, რაც ადამიანს ართმევს შესაძლებლობას მოხვდეს ცათა სასუფეველში და მიჰყავს იგი ჯოჯოხეთამდე.
… მეძავებსა და მრუშებს კი ღმერთი გაასამართლებს » ( ებრაელები 13 : 4 ).
ნუთუ არ იცით , რომ უმართლონი ვერ დაიმკვიდრებენ ღმერთის სასუფეველს? თავს ნუ მოიტყუებთ: ვერც მეძავნი, ვერც კერპთახვანისცემელნი, ვერც მრუშნი, ვერც მხდალნი, ვერც მამათმავალნი; ვერც მპარავნი, ვერც ანგარნი, ვერც ლოთნი, ვერც მლანძღველნი, ვერც მტაცებელნი – ვერ დაიმკვიდრებენ ღმერთის სასუფეველს ( 1 კორინთელთა 6 : 9-10 ).
 ხოლო მშიშრებისა და ურწმუნოების, შებილწულებისა და მკვლელებისა და მეძავების და გრძნეულების, კერპთაყვანისცემლების და ყველა ცრუს – მათი ხვედრი ტბაშია, რომელიც იწვის ცეცხლითა და გოგირდით , რომელიც მეორე სიკვდილია. ( გამოცხადება 21 : 8 )

რატომ არის ამდენი სხვადასხვა ეკლესია, როდესაც ღმერთი ერთია?

ბერძნული სიტყვა (ახალი აღთქმა დაიწერა ბერძნულ ენაზე ) “ ეკლესია“ ითარგმნება როგორც “შესაკრებელი“. ეს ნიშნავს იმას, რომ “ეკლესია“, ესაა კრებული იმ ხალხისა , რომელთაც სჯერათ, რომ მათ მიეტევათ ცოდვები იესო ქრისტეს დაღვრილი სისხლის და მისი მცნებების დაცვის მეშვეობით. იმისთვის, რომ დარჩნენ მოციქულთა სწავლებაში , ეს მორწმუნეები იკრიბებიან ე.წ. “ადგილობრივ ეკლესიებში”, რომლებიც სხვადასხვა ქალაქებსა და სოფლებშია. ჭეშმარიტ ქრისტიანულ ეკლესიად იწოდება სწორედ ის ადგილი , სადაც იესო ქრისტე უფლად და გადამრჩენად იქადაგება, რომელიც დედამიწაზე 2 ათასი წლის წინ მოვიდა, რათა აღესრულებინა მამის ნება – კერძოდ კი ჯვარზე მომკვდარიყო მთელი კაცობრიობის ცოდვებისთვის: “ რამეთუ ისე შეიყვარა ღმერთმა ქვეყნიერება , რომ მისცა თავისი მხოლოდ შობილი ძე, რათა ყოველი მისი მორწმუნე არ დაიღუპოს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე. “ რამეთუ არ წარმოგზავნა ღმერთმა თავისი ძე ქვეყნიერებაზე, რომ გაასამართლოს ქვეყნიერება; არამედ რომ ქვეყნიერება გადარჩეს მის მიერ. (იოანე 3: 16-17)
დროთა განმავლობაში, სიტყვა “ეკლესიის“ მნიშვნელობამ განიცადა გარკვეული ცვლილებები, რომლის მნიშვნელობას იგებდნენ ისე, რომ ეს იყო შენობა,სადაც იკრიბებიან მორწმუნეები და დენომინაციები, რომელთაც მიეკუთვნებიან ისინი. მაგრამ ბიბლიაში ამ სიტყვას სხვა მნიშვნელობა აქვს.
ყველა ადამიანს აქვს უფლება, თავად აირჩიოს, თუ რომელ ეკლესიაში ივლის. ეს ასახავს ყოველი ადამიანის ინდივიდუალურობას: მას შეუძლია აირჩიოს ზუსტად ის შესაკრებელი, რომელიც მეტად ახლოსაა მის ტემპერამენტთან, ხასიათთან და გულთან.
აირჩიეთ ის ეკლესია, რომელიც თქვენს გულთან მეტად ახლოს იქნება, საიდანაც მსახურების დამთავრების, შემდეგ დარწმუნებული იქნებით, რომ ყველა თქვენს კითხვას პასუხი გაეცა და გეცოდინებათ როგორ გაატაროთ ცხოვრება.

როგორ მოვისმინოთ უფლის ხმა ?

უფალს ბევრი გზა აქვს , რის მეშვეობითაც ის ურთიერთობს ადამიანთან. მათ შორის ყველაზე გავრცელებული ფორმებია : შინაგანი მოწმობა, სინდისის ხმა და სულიწმინდის მიერ ცოდვაში მამხილებელი ხმა. ასევე ღმერთი ადამიანს წმინდა წერილიდან – ბიბლიიდან ესაუბრება. მისი ნაზი ხმა შეიძლება მოვისმინოთ ჩვენს გულებში, მაშინ როდესაც ჩვენი გულწრფელი ლოცვის პასუხს მოველით. ხშირად ღმერთი ადამიანს პასუხობს ეკლესიაში ქადაგების მეშვეობით, ასევე უფალი გვესაუბრება სიზმრებით, ხილვებით და გამოცხადებებით.

რატომ ხდება ისე, რომ გალობის დროს გალობს ყველა?

ღმერთს სურს, რომ ყოველმა დედამიწაზე მცხოვრებმა ადამიანმა განადიდოს იგი.
ბიბლია ამბობს:
უგალობეთ უფალს, მისო წმიდებო, ადიდეთ ხსენება მისი სიწმიდისა. (ფსალმუნი 29: 5)
ყოველმა სულდგმულმა ადიდოს უფალი. ალელუია ! (ფსალმუნი 150: 6)
ამიტომაა, რომ როდესაც ადამიანები მოდიან მსახურებაზე ეკლესიაში, ისინი თაყვანს სცემენ ღმერთს, უმღერიან მას და ემადლიერებიან მას ყველაფერ იმის გამო, რასაც იგი აკეთებს მათ ცხოვრებაში. უფლის განდიდების სწორად წარმართვაში მრევლს ეხმარება ეკლესიაში არსებული განდიდების გუნდი.

ეკლესიაში ქება-დიდების დროს, რატომ წევენ ხელებს ან უკრავენ ტაშს ?

ჩვენი თაყვანისცემა უნდა გამოხატავდეს სიყვარულსა და პატივისცემას უფლის მიმართ. ღმერთმა ერთმანეთისგან განსხვავებული ადამიანი შექმნა: ყოველი მათგანი უნიკალური და განუმეორებელია. ამიტომ ღმერთს სურს, რომ ყოველმა ჩვენგანმა ისე გამოხატოს სიყვარული მისდამი, როგორც გული კარნახობს მას, ამასთან გამოიყენოს ბიბლიური გზები მის თაყვანისაცემად და საქებრად.
“ვიმხიარულებ და ვილხენ შენით, ვუმღერებ შენს სახელს, უზენაესო “ ( ფსალმუნი 9 : 3 )
“უგალობეთ უფალს , სიონის მკვიდრს, აუწყეთ მისი საქმენი ერებს “ (ფსალმუნი 9:12)
“ერნო ყოველნო, შემოჰკარით ტაში, შეჰღაღადეთ ღმერთს გალობის ხმით“ (ფსალმუნი 46: 2)
“ამიტომ გადიდებ ჩემი სიცოცხლის მანძილზე, შენი სახელით აღვაპყრობ ხელებს“ (ფსალმუნი 62: 5)
“ერნო ყოველნო, შემოჰკარით ტაში, შეჰღაღადეთ ღმერთს გალობის ხმით“ (ფსალმუნი 46: 2)
“ადიდეთ იგი ბუკის ცემით, ადიდეთ იგი ჩანგით და ქნარით. ადიდეთ იგი დაფით და როკვით, ადიდეთ იგი ებნით და სტვირით. ადიდეთ იგი ტკბილხმოვანი წინწილებით, ადიდეთ იგი მაღალხმოვანი წინწილებით “ (ფსალმუნი 150:3-5 )
“მოდით, ტაყვანი ვცეთ და შეუვრდეთ, მუხლი მოვიდრიკოთ ჩვენი შემქმნელი უფლის წინაშე ! “ (ფსალმუნი 94: 6 )
“განადიდონ მისი სახელი როკვით, დაფით და ქნარით უგალობონ მას “ (ფსალმუნი 149: 3 )