ბიბლია ადამიანს ასწავლის, რომ იზრუნოს როგორც სულიერ, ასევე გონებრივ და ფიზიკურ ჯანმრთელობაზე. ,,ნუთუ არ იცით, რომ ღვთის ტაძარი ხართ და ღვთის სული ცოცხლობს თქვენში? თუ ვინმე აზიანებს ღვთის ტაძარს, ღმერთი დააზიანებს მას, რადგან წმინდაა ღვთის ტაძარი და ეს თქვენა ხართ”. (1კორ. 3:16-17).
უფალი იესო ქრისტე ადამიანებს სულიერი და ფიზიკური ავადმყოფობებისაგან კურნავდა. სახარების ქადაგებას ყოველთვის თან ახლდა განკურნება, როგორც ცოდვების მიტევებაზე უფლის ძალაუფლების ნიშანი. მოციქულებიც ატარებდნენ სულიწმიდის ძალით განკურნების მსახურებას. ეკლესიას თავის დამაარსებლისგან სულიწმიდის ნიჭების მთელი სისრულე აქვს მინიჭებული და ამიტომაც ყოველთვის იყო და დღესაც რჩება განკურნების კერად.
ეკლესია ღრმა პატივისცემითაა გამსჭვალული სამედიცინო მოღვაწეების მიმართ, რომელთა მიზანსაც წარმოადგენს პაციენტის ჯანმრთელობის აღდგენა და ეს ყოველივე ღმერთის ნებაა: ,,თავად მშვიდობის ღმერთმა წმიდა გყოთ სრულად და მთლიანად: სული, მშვინვა და სხეული დაცულ იქნეს უბიწოდ ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მოსვლისათვის” (1თეს.5:23).
ამასთან ერთად ჩვენთვის კიდევ უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს სულიწმიდის ძალთაქმედებით ადამიანის გაკურნებას, რომელიც ეკლესიური საიდუმლოებებითა და ლოცვებით მოქმედებს. ყოვლად დაუშვებლად მიგვაჩნია მისი შედარება შელოცვებთან, გრძნეულებასთან და სხვა მაგიურ ქმედებებთან, ასევე ცრუმორწმუნეობასთან.

ეკლესია თავის მსახურებს მოუწოდებს ჯანდაცვის მუშაკებს დაუმოწმოს ქრისტიანული რწმენით განკურნების საოცრებათა შესახებ. განსაკუთრებით მიშვნელოვანია, რომ ქრისტიანულ მოძღვრებას სამედიცინო სასწავლებლების პედაგოგები და მოსწავლეები ეცნობოდნენ. ეკლესიის მოღვაწეობა, რომელიც მიმართულია ღმერთის სიტყვის გაზიარებისა და სულიწმიდის მადლის გადასაცემად სნეულთათვის, უმთავრეს მნიშვნელობას მათი სხეულების განკურნების გარდა, სულზე ზრუნვის არსს შეადგენს. ეკლესია აკურთხებს და ხელს შეუწყობს საეკლესიო საავადმყოფოების შექმნას, სადაც მკურნალობისა და რეაბილიტაციის ყველა ეტაპზე სამედიცინო დახმარება მწყემსურ ზრუნვას შეეხამება.
ეკლესია მოწოდებულია, რომ სახელმწიფო სტრუქტურებთან და დაინტერესებულ საზოგადოებრივ წრეებთან ითანამშრომლოს და მონაწილეობა მიიღოს ჯანმრთელობის დაცვის ისეთ პროგრამებში, სადაც ყოველი ადამიანი შეძლებს სულიერ, ფიზიკურ და ფსიქოლოგიურ ჯანმრთელობაზე, სიცოცხლის მაქსიმალური ხანგრძლივობით თავისი უფლებები განახორციელოს.
ექიმისა და პაციენტის ურთიერთობა პიროვნების ღირსებისა და თავისუფალი არჩევნის პატივისცემაზე უნდა იყოს აგებული. ადამიანებით მანიპულირება ყველაზე საუკეთესო მიზნის გამოთაც კი დაუშვებელია. ექიმმა თავისი პასუხისმგებლობის ხარისხი სამედიცინო დახმარების აღმოჩენისათვის მატერიალურ ანაზღაურებასა და მის ოდენობას არ უნდა დაუკავშიროს. მან პროფესია გამდიდრების წყაროდ არ უნდა გადააქციოს. ამავე დროს სახელმწიფოს მნიშვნელოვანი ამოცანა უნდა იყოს მედიცინის მუშაკთა შრომის ღირსეული ანაზღაურების უზრუნველყოფა.
ეკლესია მკაცრად აკრიტიკებს და უარყოფს ოკულტურ-მაგიურ პრაქტიკას, რომელიც ,,ალტერნატიული მედიცინის” სახელწოდების საფარქვეშ იმალება და ადამიანთა ცნობიერებასა და ნებას დემონური ძალების გავლენის ქვეშ აქცევს.
ყოველ ადამიანს უნდა ჰქონდეს უფლება და რეალური შესაძლებლობა, უარი თქვას საკუთარ ორგანიზმზე ისეთი მეთოდებით ზემოქმედებაზე, რომელიც მის რელიგიურ მრწამსს ეწინააღმდეგება. დამოკიდებულება ჯანმრთელობის პროფილაქტიკასთან და სპორტთან
ადამიანის ჯანმრთელობის გასაკაჟებლად პროფილაქტიკური ღონისძიებები, ფიზკულტურა და სპორტი აუცილებელია.
სამამულო და უცხოური გამოცდილება ცხადყოფენ, რომ ფიზიკური კულტურისა და სპორტის საშუალებათა ეფექტურობა პროფილაქტიკურ საქმიანობაში ჯანმრთელობის დაცვისა და განმტკიცებისათვის, ნარკომანიასთან, ალკოჰოლიზმთან, თამბაქოს მოხმარებასთან და ზოგიერთ კანონდარღვევებთან ბრძოლაში, ძალიან მაღალია.
ფიზიკური კულტურისა და სპორტის პროპაგანდის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ამოცანას მათი ჰუმანიზაციის გაძლიერება წარმოადგენს. სასურველი არ არის და არ უნდა წახალისდეს სპორტისა და ფიზიკური ვარჯიშების იმ სახეობათა განვითარება, რომლებიც სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისთვის საზიანო, გაუმართლებელ რისკთანაა დაკავშირებული და სასტიკ კულტს ნერგავს.
ეკლესია არ იწონებს სპორტთან დაკავშირებულ სიამაყის კულტის წარმოშობას, ჯანმრთელობის დამანგრეველი დოპინგებით მანიპულაციას და მძიმე ტრამვების მიყენებას.

საქართველო დემოგრაფიული კრიზისის მდგომარეობაში იმყოფება. მკვეთრად შემცირდა შობადობა, სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა და მოსახლეობის რაოდენობა.
ეკლესიამ აქტიურად უნდა დაუჭიროს მხარი სამეცნიერო, სამედიცინო და სოციალურ პროგრამებს დედათა და ბავშვთა შესახებ.
ეკლესია გმობს აბორტს, როგორც ცოდვას და ოჯახში ბავშვის დაბადებას აკურთხებს. ,,აჰა, მემკვიდრეობა უფლისაგან – შვილები, გასამრჯელო – მუცლის ნაყოფი” (ფს.126:3).დამოკიდებულება ფსიქიურ დაავადებებთან, ალკოჰოლიზმთან და ნარკომანიასთან
ეკლესია ფსიქიურ დაავადებებს უყურებს, როგორც ადამიანური ბუნების საერთო სულიერი დაზიანების გამოვლინებას.
ფსიქიური დაავადებები ან ბოროტი სულების ზემოქმედების, ან ადამიანის დამმონებელი გზნებების გამოვლინებაა. ამიტომ არასწორია, რომ ყველა ფსიქიური დაავადება საერთო ჯამში შეპყრობილობას მივაკუთნოთ და მათზე გამოკვლევას მხოლოდ კლინიკური მეთოდებით ვეცადოთ.
ფსიქოთერაპიის დარგში სულით დაავადებულთათვის ძალზე ნაყოფიერია ეკლესიისა და მედიცინის დახმარების შეხამება, მღვდლისა და ექიმის კომპენტენციათა ჯეროვან გამიჯვნასთან ერთად. ფსიქიური ავადმყოფობა ადამიანის ღირსებას არ ამცირებს. იგი ღმერთის ხატების მატარებლად რჩება და სიბრალულსადა დახმარებას საჭიროებს.
სამედიცინო ჩარევის ფორმების შერჩევისას ექიმებმა პაციენტის თავისუფლების უმცირესი შეზღუდვის პრინციპით უნდა იხელმძღვანელონ.
ეკლესია მკაცრად ასამართლებს ლოთობას, რომელიც ხშირად ხდება ოჯახის დანგრევის მიზეზი. ლოთობის მსხვერპლს ასევე დიდი ზიანი მოაქვს ახლობელი ადამიანებისთვის და განსაკუთრებით კი ბავშვებისთვის.
კიდევ უფრო დამღუპველი გატაცებაა ნარკომანია. ნარკოტიკებზე დამოკიდებული ადამიანი ბნელი ძალების ზემოქმედებისათვის უკიდურესად მორჩილი ხდება. ნარკომანიისადმი მეტწილად ახალგაზრდობაა მიდრეკილი, მათ თავს ახვევენ ქცევის სტერეოტიპებს და ამას ,,ნორმალურ” მდგომარეობად მიიჩნევენ.
ალკოჰოლით ან ნარკოტიკებით გამოწვეულ ილუზიებში მრავალი ადამიანის თავის შეფარების ძირითადი მიზეზი სულიერი სიცარიელე, ცხოვრების აზრისა და ზნეობრივი ორიენტაციის დაკარგვაა. ნარკომანია და ალკოჰოლიზმი მთელი საზოგადოებრიობის სულიერი დაავადების გამოვლინება ხდება, ეს არის ნიშანი არასულიერების და ჭეშმარიტი იდიალების დაკარგვის საზღაურისა.
იმის გამო, რომ ნარკოტიკებისა და სხვა ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მოხმარება სოციალურად მისაღები გახდა, ყველა ტრადიციული პროფილაქტიკური, ახსნა-განმარტებითი და რეპრესიული ხასიათის ზომები, რომლებიც ,,გარედან” არის მიმართული, მიზანს ვერ მიაღწევენ, თუ ახალგაზრდული კულტურის ფასეულობების სისტემა არ შეიცვლება. ნარკოტიკებისა და სხვა ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მოხმარება არასამედიცინო დანიშნულების თვალსაზრისით უნდა შეწყდეს. ასეთი მასშტაბური ამოცანის გადაჭრა შესაძლებელია მხოლოდ მთელი საზოგადოების გაერთიანების გზით. უნდა შემუშავდეს ზომების მიღების ისეთი სისტემა, რომელიც საშუალებას მისცემს ნარკომანებს, რომ სიძნელეთა დაძლევის პრინციპულად სხვა საშუალებებზე და პოზიტიური ცხოვრების გამოცდილების შეძენაზე გადაერთონ.
ეკლესია თავის გულისტკივილს გამოთქვამს ლოთობასა და ნარკომანიას მსხვერპლად შეწირული ადამიანების მიმართ და დამღუპველი ჩვევების დასაძლევად სულიერ პროფილაქტიკურ და სარეაბილიტაციო მხარდაჭერას სთავაზობს.

კომენტარები

კომენტარი