ბიბლიური შეხედულება პიროვნებაზე

ღმერთმა შექმნა ადამიანი თავის ხატად და მსგავსად, უნიკალურ პიროვნებებად, მამაკაცად და დედაკაცად. ღმერთი აკურთხებს ცოლქმრულ კავშირებს, როგორც ადამიანური მოდგმის გაგრძელების საშუალებას (დაბ. 1:28). მამაკაციც და დედაკაციც ერთმანეთთან ურთიერთობასა და ურთიერთშევსებას საჭიროებენ (1თეს. 5:23; საქმ. 4:23; 1კორ. 3:18).

რომაული კანონის თანახმად (რომელიც თანამედროვე სახელმწიფოს უმრავლესობას სამოქალაქო სამართლის საფუძვლად უდევს)ქორწინება არის თავისუფალი, ორ მხარეს შორის შეთანხმება. ეკლესიამ ეს განსაზღვრება წმინდა წერილის სინათლეზე მოიაზრა და მისაღებად ჩათვალა.
ქრისტიანთათვის ქორწინება უბრალოდ იურდიული შეთანხმება, გვარის გაგრძელების საშუალება ან ბუნებრივი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილების საშუალება კი არ არის, არამედ მღვდელმთავარ იოანე ოქროპირის ნათქვამის მიხედვით, ეს არის ,,სიყვარულის საიდუმლო”, მეუღლეთა მარადიული ერთიანობა ქრისტეში. ქორწინებაში შემავალი ქრისტიანები ეკლესიას კურთხევას სთხოვენ და მონაწილეობას იღებენ ზიარებაში, რაც ქორწინების საიდუმლოს აღსრულების უძველეს ფორმას წარმოადგენს.
მორწმუნეთა რწმენის ერთიანობა (რომლებიც ქრისტეს სხეულს ნაწილები არიან) ჭეშმარიტი ქრისტიანული ქორწინების უმნიშვნელოვანეს პირობას შეადგენს. მხოლოდ ერთიანი რწმენის ოჯახს შეუძლია საოჯახო ეკლესია გახდეს (რომ 16:4; ფილიპ. 1:2), რომელშიც ცოლ-ქმარი შვილებთან ერთად ღმერთის შემეცნებაში იზრდება. საერთო აზრის უქონლობა სერიოზულ საშიშროებას უქმნის ცოლ-ქმრულ კავშირის მთლიანობას. სწორედ ამიტომ ეკლესია თავის მოვალეობად მიიჩნევს, რომ მორწმუნეებს მხოლოდ უფალში დაქორწინებისკენ მოუწოდოს (1კორ.7:39), ე.ი. შეუღლდეს ადამიანთან, ვინც მის ქრისტიანულ რწმენას იზიარებს.
ეკლესია პატივისცემით ეპყრობა ისეთ ქორწინებასაც, რომელშიც მხოლოდ ერთი მხარეა მორწმუნე. პავლე მოციქულის სიტყვების მიხედვით ,,ვინაიდან ურწმუნო ქმარი განიწმინდება ცოლით და ურწმუნო ცოლი განიწმინდება ქმრით…”.
ეკლესია მეუღლეთაგან ერთმანეთის მიმართ სამუდამო ერთგულებასა და დაურღვეველ ქორწინებას მოითხოვს, რის საფუძველსაც უფალი იესო ქრისტეს ნათქვამი იძლევა: ,,… ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცი ნუ დააშორებს მათ… ვინც თავის ცოლს გაუშვებს სიძვის მიზეზის გარეშე და სხვას შEირთავს, მრუშობს” (მათ.19:6-9).
ეკლესია გმობს განქორწინებას, როგორც ცოდვას, ვინაიდან ამას მეუღლეთათვის და განსაკუთრებით კი ბავშვებისათვის უმძიმესი სულიერი ტანჯვა მოაქვს. თანამედროვე საზოგადოებაში ქორწინებათა მნიშვნელოვანი ნაწილი ირღვევა, განსაკუთრებით ახალგაზრდებს შორის. ეს კი პიროვნებისთვის და მთელი ხალხისთვის ნამდვილ ტრაგედიას წარმოადგენს.
ბიბლიის მიხედვით განქორწინება მხოლოდ ორი მიზეზით შეიძლება მოხდეს:
მრუშობა, რომელიც ქორწინების სიწმინდეს ბილწავს და ცოლქმრული ერთგულების ბორკილებს ამსხვრევს.
ურწმუნო მეორე ნახევრის სურვილი განქორწინებაზე (1კორ.7:15)
ეკლესია თავის მწყემსურ ამოცანას ხედავს იმაში, რომ მის ხელთ არსებული ყველა საშუალებით დაიცვას ქორწინების მთლიანობა და განქორწინება თავიდან აიცილოს. მღვდელმსახურები მოწოდებულნი არიან საუბრები ჩაუტარონ დაქორწინების მსურველებს და მათი განზრახვის ბუნებრიობა და მთელი სერიოზულობა განუმარტონ.

ოჯახური გამოცდილება ადამიანს ეგოიზმის გადალახვაში ეხმარება და ჯანსაღ მოქალაქრობრივ უნარს უყალიბებს. ოჯახური გარემო ეხმარება ადამიანს, რომ მოყვასისადმი სწორი დამოკიდებულებები ჩამოუყალიბდეს, რომელიც შემდგომში ფართო საზოგადოებაშიც ვლინდება. ოჯახის როლი პიროვნების ჩამოყალიბებაში განსაკუთრებულია და შეუძლებელია მისი შეცვლა სხვა სოციალური ინსტიტუტებით.
თანამედროვე საზოგადოებისთვის საშინელ პრობლემად იქცა მშობლებისაგან მიტოვებული ბავშვების ბედი, რომელთა დიდი ნაწილი მიუსაფარ ბავშვთა სახლებშია, ზოგიერთიც კი საერთოდ უსახლკაროდ ქუჩაში ცხოვრობენ. ეკლესია ასეთ ბავშვებს სულიერ, სოციალურ და მატერიალურ დახმარებას უწევს და ამავდროულად მთელ ძალისხმევას მიმართავს ბავშვების ოჯახში დასაბრუნებლად. მშობლებთან აგიტაციას ეწევა იმ მიზნით, რომ შეახსენოს თავისი მოვალეობები და ამით დაიცვან ბავშვები მომავალი მოსალოდნელი ტრაგედიებისგან.
ქრისტიანობის წინადროინდელ ხანაში ქალი მამაკაცთან შედარებით სოციალურად დაბალ საფეხურზე მყოფად ითვლებოდა. ქრისტეს ეკლესიამ ქალის ღირსება და მაღალი წოდება მთელი სისრულით წარმოაჩინა. ეკლესია მაღალ შეფასებას აძლევს ქალის როლს და მის პოლიტიკურ, კულტურულ და მამაკაცთან სოციალურ თანასწორობას მიესალმება. ამავდროულად არ იწონებს ქალის, როგორც მეუღლისა და დედის რომლის დაკნინებას.
ქალი და მამაკაცი ფასეულობის მიხედვით ღმერთისა და საზოგადოების წინაშე თანაბარნი არიან, მაგრამ ეს არ აუქმებს მათ შორის ბუნებრივ განსხვავებას და მათ მოწოდებას ოჯახსა და საზოგადოებაში ერთნაირს არ ხდის. ეკლესიის შეხედულებით, ქალის დანიშნულება არც უბრალოდ მამაკაცის მიბაძვაშია და არც მასთან კონკურენციაში, არამედ მისთვის უფლის მიერ ბოძებული ყველა უნარის განვითარებაში.

ეკლესია ადამიანს ზნეობრივი სიწმინდისაკენ მოუწოდებს. სქესობრივი აღვირახსნილობა მის სულიერ და ფიზიკურ ჯანმრთელობას მძიმე ზიანს აყენებს და აუცილებლად იწვევს ცხოვრების ნგრევას. პორნოგრაფია, ადამიანის სქესობრივი მიდრეკილების ექსპლოატაციას წარმოადგენს, ხელს უწყობს სულიერი და ზნეობრივი საწყისების დათრგუნვას, აკნინებს ადამიანს პირუტყვის დონეზე, რომელიც მხოლოდ ინსტიქტებით ხელმძღვანელობს.
მანკიერების პროპაგანდა განსაკუთრებულ ზიანს ბავშვებისა და მოზარდების მერყევ სულებს აყენებს. ეკლესია მოუწოდებს მორწმუნეებს თანამშრომლობისაკენ, რათა ზნეობრივად ჯანსაღი ძალებით იბრძოლონ ამ ეშმაკისეული ცდუნების გავრცელების წინააღმდეგ, რომელიც ანგრევს ოჯახებს და არყევს საზოგადოებრივ საფუძვლებს. ,,… ყველა, ვინც ქალს გულისთქმით უყურებს, მან უკვე იმრუშა მასთან თავის გულში” (მათ.5:28); ,,გულითქმა ჩასახავს და შობს ცოდვას. ჩადენილი ცოდვა კი შობს სიკვდილს” (იაკ. 1:15); ,,მეძავნი… ვერ დაიმკვიდრებენ ღვთის სასუფეველს” (1კორ.6:9-10).
ღმერთმა აკურთხა სქესობრივი ურთიერთობები ქორწინებაში, სადაც ისინი სიყვარულის გამოვლინების, ქალისა და მამაკაცის გამთლიანების და ადამიანური მოდგმის გაგრძელების წყაროს წარმოადგენს.
ეკლესია გმობს პროსტიტუციის და ე.წ. თავისუფალი სიყვარულის ქადაგებას, რომელიც ღმერთის ჩანაფიქრით წმინდა ურთიერთობას ქალსა და მამაკაცს შორის და აგრეთვე თვით ადამიანის სხეულს დამამცირებელ ექსპლუატაციისა და ვაჭრობის, ეგოისტური, უსულგულო და დამახინჯებული დაკმაყოფილების მიღების საგნად აქცევს.
ჩვენ გვესმის, რომ ბავშვებსა და მოზარდებს სქესთა ურთიერთობისა და ადამიანის ხორციელი ბუნების შესახებ ინფორმირება, ოჯახთან ერთად სკოლამაც უნდა მისცეს, მაგრამ ეკლესიას არ შეუძლია მხარი დაუჭიროს ისეთი ტიპის სასწავლო პროგრამებს როგორიცაა: ,,სქესობრივი განათლება”, სადაც ქორწინებამდე კავშირებსა და მითუმეტეს ზოგიერთ გაუკუღმართებებს ნორმად მიიჩნევენ. ეკლესიის აზრით მოსწავლეთათვის ასეთი პროგრამების თავს მოხვევა სრულიად მიუღებელია. სკოლა მოწოდებულია წინ აღუდგეს მანკიერებას და სიწმინდესა და ერთგულებაზე დაფუძნებული მტკიცე ოჯახის შესაქმნელად ზნეობრივი პიროვნებები აღზარდოს.

კომენტარები

კომენტარი