ბიბლია ბევრს ლაპარაკობს მოყვასის სიყვარულზე და გულმოწყალების შესახებ: ,,შეიყვარე მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი” (მათ. 22:39), ,,ვინ არის ჩემი მოყვასი?… რომელმაც წყალობა უყოს მას…” (ლუკ. 10:29-37), ,,ვინც გთხოვოს მიეცი…” (მათ. 5:42).
ჭეშმარიტი გულმოწყალება, სხვებზე იმ მადლის გავრცელებაა, რომელსაც ჩვენ ღმერთისაგან ვღებულობთ.
ქრისტე გვასწავლის, რომ ადამიანებმა ღვთისაგან წყალობა არა მხოლოდ უნდა მიიღოს, არამედ სხვა ადამიანებსაც უნდა უყოს წყალობა: ,,ნეტარ არიან მოწყალენი, ვინაიდან ისინი შეწყალებულ იქნებიან” (მათ.5:7).
ადამიანებს ღმერთის თვალში დიდი ფასი აქვთ. უფალი იყენებს მორწმუნეებს, რომ წუთისოფელში დაჭრილ ადამიანებს დაეხმაროს.ადამიანების მიმართ გულმოწყალების გამოვლინებით ქრისტიანებს შეუძლიათ და მოვალენიც არიან იყვნენ ღვთიური სიყვარულის გამტარენი.
ღმერთი მორწმუნეებს მოუწოდებს, რომ ყოველთვის სითბოს, მზრუნველობას, სიბრალულს, შემწეობასა და სიყვარულს ამჟღავნებდნენ ადამიანების მიმართ, რაც ასე აუცილებელია მათთვის.

ეკლესიის სოციალური მოღვაწეობის გავლენა საზოგადოებრივი ცხოვრების სხვადასხვა მხარეზე ზრდას განიცდის. ეკლესია ყოველთვის ახდენდა გავლენას სოციალური დაძაბულობის შემსუბუქებაზე და ხელს უწყობდა საზოგადოებაში მშვიდობისა და ჰარმონიის დამკვიდრებას.
ეკლესია მოღვაწეობს სხვადასხვა სოციალური მიმართულებით:
ბავშვთა სახლებსა და ინტერნატებში მონაწილეობს ბავშვების აღზრდაში;
მეურვეობს დაუძლურებულ ადამიანებს;
მონაწილეობს პატიმართა ზნეობრივ მხარდაჭერაში;
რისკის ჯგუფში მყოფ ადამიანებს უჩენს ფსიქოლოგიურ, სულიერ და მატერიალურ დახმარებას;
ეკლესია აყალიბებს სხვადასხვა სახის სოციალურ დაწესებულებებს, როგორიცაა: ბავშვთა თავშესაფრები, სარეაბილიტაციო ცენტრები, უფასო სასადილოები, საკვირაო სკოლები და აგრეთვე ჰუმანიტარული დახმარების აღმომჩენი დაწესებულებები.
ეკლესიის სოციალური მსახურების პერსპექტივებია:
პროტესტანტული ეკლესიების საზოგადოებრივი მსახურება, სოციალური მუშაკების ინსტიტუტისა და პროტესტანტული ეკლესიების ურთიერთქმედება ქვეყნის აღორძინების საქმეში;
პროტესტანტული ეკლესიების მონაწილეობა ეთნიკური დაპირისპირების გადაჭრაში, სამოქალაქო მშვიდობის დამყარებასა და სხვადასხვა ეროვნების ხალხთა შორის თანამშრომლობაში;
კონფესიური შემწყნარებლობის აღზრდა მოსახლეობაში;
პოზიციური სოციალური თვისებების მქონე პირთა ფორმირების მიზნით რელიგიური განათლება და აღზრდა;
საქველმოქმედო მოღვაწეობა;
სამოქალაქო საზოგადოების ზნეობრივი საფუძვლების ფორმირება;
ქრისტიანული და საერო სოციალური დაწესებულებების თანამშრომლობა, როგორც საყოველთაო სამოქალაქო ამოცანების, ასევე ცალკეული ადამიანებისათვის დახმარების აღმოსაჩენად;